Έριδες και προοπτικές για μια άλλη Ελλάδα

Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)

Τα πράγματα με την τρικομματική κυβέρνηση φαίνεται πως δεν πηγαίνουν και τόσο καλά, καθώς αν δεν σταματήσει ο αυταρχισμός του πρωθυπουργού, τίποτε ουσιαστικά δεν θα μπει στον σωστό δρόμο. Η όλη ιστορία έχει πλέον πάρει άλλη τροπή καθώς τα άλλα δύο κόμματα δεν φαίνονται διατεθειμένα να παίξουν με τους όρους του κου Σαμαρά, και η καμπή, όπως μου δηλώθηκε χαρακτηριστικά, μπορεί να είναι συνεχόμενη και χωρίς επιστροφή. Δύσκολα λοιπόν τα πράγματα και θα είναι ακόμη δυσκολότερα αν οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται θα είναι εν θερμώ και όχι κατόπιν κοινής συμφωνίας των τριών. Μπορεί για το θέμα της ΕΡΤ να βρεθεί στο τέλος κάποια πλατφόρμα, το πρόβλημα όμως θα παραμείνει σε ότι αφορά την λειτουργία της κυβέρνησης αν ο πρωθυπουργός δεν αλλάξει στάση. Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε ένα κομβικό σημείο - σύμφωνα και με τις πληροφορίες που έχω - και αν υπάρξει κάποια συμφωνία αυτή θα είναι πρόσκαιρη. Η ζημιά έχει ήδη γίνει και μόνο λόγω του καλοκαιριού ίσως υπάρξει κάποια ανάπαυλα. Το πρόβλημα – θα το επαναλάβω – δεν είναι μόνο η ΕΡΤ, παρά η αφορμή. Τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα και αναμένεται να παρουσιαστούν εντονότερα από το ερχόμενο φθινόπωρο. Η ρήξη έχει ήδη γίνει και το κακό έχει συμβεί. Οι πολίτες ήδη βλέποντάς τα όλα αυτά, δεν ξέρουν προς τα πού να κατευθυνθούν, ποιον να πιστέψουν και σε ποιον να εναποθέσουν την τύχη τους. Και την ίδια στιγμή που γίνονται αυτά, οι φήμες για επικείμενες εκλογές πληθαίνουν. Ένα σενάριο βέβαια που οι Βρυξέλλες ούτε που θέλουν να ακούν. Παρακολουθούν βέβαια με ανησυχία τις εξελίξεις όχι μόνο στο θέμα της ΕΡΤ αλλά σε ότι αφορά την λειτουργία της ίδιας της κυβέρνησης. Κατορθώσαμε λοιπόν για μια ακόμη φορά να γίνουμε πρώτο θέμα στην ευρωπαϊκή επικαιρότητα. Και πολύ περισσότερο να αποτελέσουμε και πάλι πρώτο θέμα συζήτησης. Ο κος Σαμαράς δεν φαίνεται πάντως να υποχωρεί σημαντικά από τις θέσεις του. Και το μπαλάκι το πετά στους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους , υπονοώντας ότι έχουν υπογράψει και δεσμευτεί για πολλά. Είναι όμως έτσι; Και σε τελική ανάλυση, άλλο να συμφωνείς στα βασικά και στην πράξη να βλέπεις ότι η αυθαιρεσία καταστρατηγεί τις όποιες δεσμεύσεις. Το κλίμα λοιπόν είναι βαρύ και με τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι όποιες αλλαγές και υπαναχωρήσεις θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα και δεν θα αλλάξουν τα δεδομένα. Ίσως τελικά να μην έχει ακόμη αλλάξει η νοοτροπία στην χώρα και οι μονοκομματικές κυβερνήσεις να μονοπωλούν το πολιτικό ενδιαφέρον. Ίσως στην Ελλάδα να μετρά ακόμη το μπαλκόνι και οι συγκεντρώσεις, να είναι ο γνώμονας των πολιτικών επιλογών. Πρέπει μάλλον να περάσει και άλλο χρονικό διάστημα μέχρις ότου συνειδητοποιήσουν όλοι πως οι πολυκομματικές κυβερνήσεις είναι αναγκαίες, αφού οι ίδιοι οι πολίτες με την ψήφο τους τις αξιώνουν και τις απαιτούν. Άλλο όμως οι πολίτες και άλλο οι πολιτικοί. Οι τακτικισμοί είναι στο προσκήνιο και οι πολίτες σε κάθε περίπτωση παραγκωνίζονται. Απομένει ένα ακόμη ολίσθημα και νέες εκλογές στο προσκήνιο. Και αυτές όμως δεν πρόκειται να βγάλουν με τα ως τώρα δεδομένα κάποια αυτοδυναμία. Οι πολίτες αξιώνουν την πολυφωνία, πέρα από τις όποιες ακραίες επιλογές τύπου Χρυσής Αυγής. Το πολιτικό σκηνικό και παρασκήνιο είναι που μπερδεύει την όλη ιστορία. Η τωρινή κυβέρνηση που προχωρά σε ανασχηματισμό δεν προβλέπεται να κρατήσει για καιρό. Προσωρινές είναι οι συμβιβαστικές λύσεις που θα υπάρξουν, και μόνο προς την κατεύθυνση της διατήρησης ενός σχετικά ήρεμου κλίματος το καλοκαίρι. Έπρεπε όμως να ήταν έτσι; Ποιες οι ευθύνες της ΝΔ στο τωρινό αδιέξοδο; Γιατί αυτή σκληρή γραμμή από τον κο Σαμαρά; Άλλοι λένε πως αυτή είναι η Δεξιά, παραδοσιακά αυταρχική και μονόχνοτη. Άλλοι θεωρούν ότι οι πολυκομματικές κυβερνήσεις δεν έχουν τύχη στην Ελλάδα. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που βροντοφωνάζουν πως η όλη ιστορία δεν είναι παρά «ένα καλοστημένο παιχνίδι». Πολλά τα σενάρια λοιπόν, πολλές οι φήμες και τα παρασκήνια. Αυτό που προέχει όμως είναι να μπει επιτέλους η χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά. Το επιζητά ήδη με μανία ο πρωθυπουργός. Οι ευρωπαίοι εταίροι σπεύδουν να το επιβεβαιώσουν μονομερώς, ότι τάχα οι θυσίες έχουν πιάσει τόπο και η χώρα βρίσκεται σε καλό σημείο. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε το φθινόπωρο για να δούμε την λειτουργία αυτής της κυβέρνησης, που ανά πάσα στιγμή διαψεύδει ακόμη και τους ίδιους τους κυβερνητικούς εταίρους. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να δούμε αν η αυταρχική νοοτροπία του πρωθυπουργού θα εκλείψει μπροστά στο όραμα για μια άλλη Ελλάδα, απαλλαγμένη από τις πολιτικές αμαρτίες του παρελθόντος.