Τελευταίο αντίο στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Έκλεισε ένα κεφάλαιο της μεταπολεμικής ιστορίας της Ελλάδας, με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος άφησε το στίγμα του στην πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία 60 χρόνια.

Ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ., Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υπήρξε ένα από τα πολιτικά πρόσωπα που σημάδεψαν την πολιτική ιστορία του τόπου, με την πάνω από μισό αιώνα πολιτική του παρουσία και δράση ως πρωθυπουργός, ως αρχηγός κόμματος, ως υπουργός.

Απεβίωσε σε ηλικία 99 ετών και σήμερα, πραγματοποιείται η ταφή του στην ιδιαίτερη πατρίδα του τα Χανιά, στο νεκροταφείο του Αργουλιδέ, ενώ η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε εχθές στην Μητρόπολη Αθηνών, με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού, αφού προηγουμένως η σορός του είχε τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα, ενώ τηρήθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος.

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας, αλλά και πολλοί εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου, προσήλθαν εχθές στη Μητρόπολη, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου και οι υπηρεσιακοί πρωθυπουργοί Παναγιώτης Πικραμένος και Κατερίνα Θάνου.

Παρόντες και οι πολιτικοί αρχηγοί Φώφη Γεννηματά, Σταύρος Θεοδωράκης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Δημήτρης Κουτσούμπας και Βασίλης Λεβέντης, όπως και ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.

Τιμητικά αγήματα ήταν παραταγμένα έξω από το ναό κατά την διάρκεια της εξόδιου ακολουθίας, όπως και η στρατιωτική μπάντα της φρουράς των Αθηνών.

Κυριότεροι σταθμοί της πολιτικής ζωής του Κ. Μητσοτάκη

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18/10/1918 στα Χανιά.

Δευτερότοκος γιος του βουλευτή Κυριάκου Μητσοτάκη και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη και εγγονός του ιδρυτή του κόμματος των «Ξυπόλητων», Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, το οποίο μετονομάστηκε σε Κόμμα Φιλελευθέρων, όταν ηγέτης του ανέλαβε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Σπουδάζει νομική, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Αθηνών και κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία.

Το 1941, υπηρετεί ως έφεδρος αξιωματικός στη Μακεδονία και την περίοδο της γερμανικής κατοχής αναπτύσσει αντιστασιακή δράση στην Κρήτη, εξαιτίας της οποίας φυλακίζεται δύο φορές από τους Γερμανούς και καταδικάζεται σε θάνατο, από τον οποίο γλιτώνει με την ανταλλαγή αιχμαλώτων. Για τη δράση του αυτή τιμήθηκε με τα μετάλλια Εθνικής Αντιστάσεως από την Ελλάδα και τη Βρετανία.

Το 1945, επανεκδίδει την ημερήσια εφημερίδα «Κήρυξ Χανίων» και έναν χρόνο αργότερα εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής του Κόμματος των Φιλελευθέρων.

Κατά την δεύτερη βουλευτική του θητεία, το 1951, αναλαμβάνει το αξίωμα του υφυπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση του θείου του, Σοφοκλή Βενιζέλου.

Το 1953 παντρεύεται την Μαρίκα Γιαννούκου, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και έναν γιο.

Το 1958 αμφισβητεί την ηγεσία του θείου του στο κόμμα και θέτει υποψηφιότητα, χωρίς καμία τύχη, για να ηγηθεί του Κόμματος των Φιλελευθέρων, από το οποίο τελικώς διαγράφηκε.

Το 1961, εκλέγεται βουλευτής με την «Ένωση Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου, με ενεργό συμμετοχή του στον «ανένδοτο αγώνα» κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Το 1963 και το 1964 διατελεί υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, την διαταραχή των σχέσεων του οποίου με τον γιό του Ανδρέα Παπανδρέου ενισχύει, με την αμφισβητούμενη αποκάλυψη μυστικής οργάνωσης στο στρατό (υπόθεση «Ασπίδα»), καταφέρνοντας την απομάκρυνση του Αν. Παπανδρέου από την κυβέρνηση.

Τον Ιούλιο του 1965 πρωταγωνιστεί στα γεγονότα που καταγράφηκαν στην ιστορία ως «Ιουλιανά» ή «Αποστασία», τα οποία υποχρέωσαν σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, ανοίγοντας έναν κύκλο διαδοχικών πρωθυπουργιών ελέω βασιλέως Κωνσταντίνου και προκαλώντας μακροχρόνια πολιτική αστάθεια έως την επιβολή της χούντας το 1967. 

Με την χούντα των Συνταγματαρχών συλλαμβάνεται και τίθεται σε περιορισμό έως τον Δεκέμβριο του 1967, οπότε και διαφεύγει στη Γαλλία, από όπου επιστρέφει το 1973, όπου και συλλαμβάνεται από την πραξικοπηματική κυβέρνηση Ιωαννίδη, έως την πτώση της τον Ιούλιο του 1974 οπότε και αποφυλακίζεται.

Στις εκλογές του 1974 μετέχει ως ανεξάρτητος υποψήφιος, χωρίς όμως να καταφέρει να εκλεγεί.

Στις εκλογές του 1977 συστήνει το κόμμα των Νεοφιλελεύθερων, με το οποίο εκλέγεται, ενώ έναν χρόνο μετά προσχωρεί τη Νέα Δημοκρατία και στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή αναλαμβάνει το υπουργείο Συντονισμού.

Το 1980, στη κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη, αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών, έως το 1981, χρονιά κατά την οποία ορίζεται κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος έως το 1984, οπότε και εκλέγεται αρχηγός της Ν.Δ., διαδεχόμενος τον Ευάγγελο Αβέρωφ.

Γνωρίζει την εκλογική ήττα, ως αρχηγός του κόμματος, στις εκλογές του 1985 και στις εσωκομματικές τριβές που προέκυψαν αμφισβητήθηκε από τον Κωστή Στεφανόπουλο, ο οποίος και τελικώς αποχώρησε από το κόμμα.

Στις εκλογές του 1989 η Ν.Δ. αναδεικνύεται πρώτο κόμμα, χωρίς όμως αυτοδυναμία, γεγονός που οδηγεί στη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Τζανή Τζαννετάκη, η οποία αποφασίζει την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργών του στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά.

Στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση του ίδιου χρόνου δεν επιτυγχάνεται και πάλι η απαιτούμενη πλειοψηφία αυτοδυναμίας με αποτέλεσμα τη δημιουργία Οικουμενικής κυβέρνησης, υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Στις εκλογές του 1990 καταφέρνει να εκλεγεί πρωθυπουργός, εφαρμόζοντας τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του.

Η διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεων από τον Αντώνη Σαμαρά ως υπουργός εξωτερικών και ειδικά της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων, προκάλεσε την αποπομπή του από το κόμμα, με τον Κων. Μητσοτάκη το 1992 να αναλαμβάνει ο ίδιος το επίμαχο υπουργείο.

Το 1993 ο Αντ. Σαμαράς ιδρύει δικό του κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη και στις πρόωρες εκλογές του ίδιου χρόνου η εκλογική ήττα της Ν.Δ. οδηγεί στην παραίτηση του Κων. Μητσοτάκη, οπότε τον διαδέχεται στην ηγεσία του κόμματος ο Μιλτιάδης Έβερτ.

Το 1994, κατατίθεται από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή πρόταση κατηγορίας εναντίον του, για την πώληση της ΑΓΕΤ, υπόθεση για την οποία συστήνεται προανακριτική επιτροπή και για την οποία παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο, όπως και για το θέμα των τηλεφωνικών υποκλοπών, με τους βουλευτές του κόμματος του Αντ. Σαμαρά να ψηφίζουν υπέρ της παραπομπής για τις κατηγορίες της παθητικής δωροδοκίας, παράβασης καθήκοντος και παράβασης του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που όμως με παρέμβαση του Ανδ. Παπανδρέου, έναν χρόνο μετά, αποφασίστηκε η αναστολή της δίωξης και για τις δύο υποθέσεις.

Εκλέγεται συνεχώς βουλευτής έως το 2004, χρονιά κατά την οποία ανακοινώνει την απόφαση του να μην ξανασυμμετάσχει σε εκλογές, χωρίς να σταματήσει να έχει ενεργό πολιτική παρουσία για αρκετά χρόνια μετά.

Συλλυπητήρια ανακοίνωση Συνδέσμου Ημερήσιων Περιφερειακών Εφημερίδων

«Το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη του Συνδέσμου Ημερήσιων Περιφερειακών Εφημερίδων εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στον κο Κυριάκο Μητσοτάκη, την κα Ντόρα Μπακογιάννη και τις οικογένειες τους, για την απώλεια του πολυαγαπημένου τους πατέρα και πρώην Πρωθυπουργού της χώρας, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Η ιστορική εφημερίδα ΚΗΡΥΚΑΣ Χανίων της οικογένειας Μητσοτάκη υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΣΗΠΕ έως το οριστικό  κλείσιμο της.

Η απώλεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη θλίβει βαθιά τους εκδότες της ελληνικής Περιφέρειας: Είναι η απώλεια ενός έξοχου ανθρώπου και σημαντικού πολιτικού που επέλεξε να δραστηριοποιηθεί εκδοτικά στον τόπο του, επενδύοντας στην αξία του περιφερειακού Τύπου. Ο Σύνδεσμος είναι πεπεισμένος ότι η ίδια ευαισθησία για τα έντυπα της Περιφέρειας  έχει μεταλαμπαδευτεί και στους απογόνους του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Είθε η ψυχή του να αναπαύεται εν ειρήνη και να είναι η ευλογημένη η μνήμη του».