9 μήνες απλήρωτοι οι εργαζόμενοι

Στα όριά τους έχουν φθάσει οι εργαζόμενοι στην Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Νοτιοανατολικών Κυκλάδων «Κλίμακα», οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και εννέα μήνες, βλέποντας πως οι «υποσχέσεις και στον τομέα της ψυχικής υγείας, παρέμειναν υποσχέσεις».

Σε ανακοίνωσή του το προσωπικό της μονάδας, το οποίο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς το Υπουργείο Υγείας για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων τους, αποφάσισε να μην δέχεται χθες και σήμερα το κοινό, επισημαίνει την αποδεδειγμένη αναγκαιότητα και τη σημαντική συμβολή των μονάδων ψυχικής υγείας, ιδιαίτερα στη νησιωτική χώρα, υψώνοντας φωνή διαμαρτυρίας προς τους αρμόδιους φορείς ότι η κατάσταση πρέπει άμεσα να αλλάξει.

Ευκαιριακή η πολιτική για την ψυχική υγεία

Όπως τονίζουν, μεταξύ άλλων, η τωρινή κατάσταση επιβάλει άμεσα να συζητηθούν οι αδυναμίες και να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο, το αμετάκλητο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης προς όφελος των ασθενών, των οικογενειών τους και των κοινοτήτων. Όπως παρατηρούν οι εργαζόμενοι, η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα, μετά από μια πορεία 30 ετών, βρίσκεται για ακόμα μια φορά σε ένα κρίσιμο σημείο και απειλείται τόσο η συνέχισή της όσο και η λειτουργία των δομών που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκειά της και κάνουν λόγο για την εφαρμογή ασταθούς, αποσπασματικής και ευκαιριακής πολιτικής για την ψυχική υγεία που έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα για εργαζομένους, πάσχοντες και τις οικογένειές τους, που είναι οι «μεγάλοι χαμένοι» μέσα σε ένα κατακερματισμένο σύστημα ψυχικής υγείας.

Σε κίνδυνο ασθενείς και ειδικοί

Αναφερόμενοι στο σύνολο των ψυχιατρικών υπηρεσιών που παρέχονται στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι στην «Κλίμακα» σημειώνουν ότι αυτή τη στιγμή στη χώρα η ψυχική υγεία «βάλλεται και απειλείται και ως λειτουργία και ως σύστημα, πρωτίστως από την έλλειψη πολιτικής βούλησης και δευτερευόντως από τις διαφωνίες και την έλλειψη συνεργασίας μεταξύ φορέων ή ατόμων που εκπροσωπούν τον κρατικό ή τον μη-κερδοσκοπικό τομέα».

Αναφερόμενοι στα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων και των οικογενειών τους, οι εργαζόμενοι της Κινητής Μονάδας παρατηρούν ότι αυτά καταπατούνται συλλήβδην, είτε επειδή ψυχικά πάσχοντες σε απομακρυσμένες ή δυσπρόσιτες περιοχές στερούνται τέτοιων μονάδων, είτε γιατί υπάρχουν σοβαρά ελλείμματα στη λειτουργία και τον συντονισμό των υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι τονίζουν ακόμη ότι οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της Ελλάδας (πολλά νησιά και απομονωμένα χωριά) κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την πρόσβαση των ανθρώπων σε υπηρεσίες υγείας, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν είναι τομεοποιημένες, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι και ίσως ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές να μην καλύπτονται καθόλου.

Με την απουσία στήριξης από το κράτος την οποία επισημαίνουν, οι εργαζόμενοι υπογραμμίζουν ότι «ο καθένας παλεύει μόνος του για τη δική του επιβίωση» και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες ασθενείς και ειδικοί βρίσκονται σε κίνδυνο.