Είναι προσόν να είσαι Έλληνας;

Θυμάμαι…πριν από πάρα πολλά χρόνια, μόλις είχε τελειώσει ο πόλεμος, η κατοχή, όπως την έλεγαν και την λένε ακόμη, έφτασαν στο σχολείο της Βάρης θαυμάσια δώρα! Οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι εκεί και έδιναν στα παιδιά κουτιά που είχαν μέσα γάλα, μπισκότα, σοκολάτα…και δεν θυμάμαι τι άλλα πρωτόγνωρα για μας τους μικρούς μαθητές. Όταν μεγάλωσα έμαθα ότι αυτά όλα τα ωραία ήλθαν από την Αμερική.

Ήταν, λέει, το… «σχέδιο Μάρσαλ» που στόχο και σκοπό είχε να βοηθήσει την Ελλάδα στις δύσκολες στιγμές της.

Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν πολιτικές καταστάσεις και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες και άρχισε ένας…αντιαμερικανισμός τρελός στη χώρα μας που έγινε μόδα και άλλοθι. Πόσοι Έλληνες έγιναν «τούρμπο» εναντίον των αμερικανών και φυσικά και πολλοί πολιτικοί που ικανοποιούσαν τον κόσμο τους. Βγάλαμε τίποτα με τον αντιαμερικανισμό;

Νομίζω ότι δεν βγάλαμε τίποτα, εκτός από το να νιώσουμε εμείς καλά. Βρίζαμε τους Αμερικανούς; Ε, είμαστε σωστοί Έλληνες!

Στην εξωτερική πολιτική, όμως, προέχει η λογική και η διπλωματία. Νομίζω πως πρέπει να υπολογίσουμε τι συμφέρει, τι εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα.

Ε, λοιπόν, ο αντιαμερικανισμός δεν βοήθησε σε τίποτα την πατρίδα μας ή μήπως κάνω λάθος. Οι σωστοί διπλωμάτες της εποχής προσπαθούσαν να πείσουν τους πρωθυπουργούς της χώρας να μην παρασύρουν τον κόσμο να μισεί τόσο πολύ τις μεγάλες δυνάμεις. Θυμάστε το: «έξω οι βάσεις;» Θυμάστε το: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο;» Άλλαξε τίποτα; Και οι βάσεις έμειναν και στην ΕΟΚ (σημερινή ΕΕ) παραμένει η χώρα μας. Καλό ή κακό; Δεν γνωρίζω.

Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξε το σκηνικό. Έφυγε ο αντιαμερικανισμός και βρήκαμε νέο χόμπι με τον αντιγερμανισμό. Ε, αυτός κι αν πουλάει, ειδικά όταν βάζουμε μέσα και λίγο Χίτλερ…

Θεέ μου, τι βρισιές ακούω συχνά - πυκνά για τους κακούς και απαίσιους Γερμανούς. Δέχομαι ότι η Γερμανία ακολούθησε μια σκληρή πολιτική προς την Ελλάδα. Ε, ίσως η γερμανική οικονομική συνταγή είναι κάπως βαριά για μας. Βέβαια, δεν θυμάμαι, εκείνοι ήλθαν και μας είπαν, με το ζόρι, πάρτε δάνεια; Ή εμείς τους τα ζητήσαμε; Και αν είναι έτσι, γιατί τα ζητήσαμε; Δηλαδή εμείς δεν φταίμε;

Τελικά, σκέπτομαι, βρίζοντας τους Γερμανούς σήμερα, τι θα κερδίσουμε ως χώρα και πως ακριβώς θα το πετύχουμε. Και σε μια εποχή, άλλωστε της άμεσης επικοινωνίας μήπως, λέω μήπως, αυτός ο ακραίος λαϊκισμός πυροδοτεί τον ακόμα πιο ακραίο γερμανικό και πάει λέγοντας.

Μήπως θα ‘ταν καλό να είμαστε συνετοί, αποφασιστικοί, εργατικοί και να νοιαστούμε εμείς οι ίδιοι για τη χώρα μας; Ο αντιαμερικανισμός χθες, ο αντιγερμανισμός σήμερα και ποιος ξέρει τι άλλο αντί…μπορεί να προκύψει είναι λαϊκισμός που θερίζει τη λογική στη χώρα εδώ και τόσα χρόνια. Μήπως, να φροντίσουμε να ξαναφτιάξουμε μόνοι μας την πατρίδα μας, όπως αξίζει στην ιστορία της που θαυμάστηκε απ’ όλους τους λαούς του κόσμου; Εμείς, λέει, δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού. Λέω τώρα εγώ. Μήπως τα δώσαμε όλα και μείναμε στο σκοτάδι; Μήπως θα ‘ταν λογικό να φτιάξουμε συμμαχίες με την Αμερική, με την Κίνα και… με άλλους λαούς; Θα ήταν ωραίο και ωφέλιμο να είμαστε ένα κομμάτι ενός συνόλου που παράγει έργο. Αυτόν τον Έλληνα σεβάστηκαν και θαύμασαν οι λαοί του κόσμου, γιατί δημιούργησε και πρόσφερε πολιτισμό.

Αγαπητοί αναγνώστες, μήπως ήταν λίγο σκληρό το γραπτό μου σήμερα; Δεν θέλω να βρίζω τον απέναντι, έστω κι αν φταίει. Ας προσπαθήσω ευγενικά να τον μεταπείσω. Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύει ότι σ’ όλους τους λαούς, σ’ όλες τις φυλές υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Δεν είναι σ’ ένα κράτος όλοι σκάρτοι και σ’ ένα άλλο όλοι άγιοι. Και…νομίζω ότι (όπως λέει η ιστορία) μερικές φορές πολύ λίγοι παρέσυραν έναν λαό. Συμβαίνει κι αυτό.

Θα ‘θελα εμείς οι Έλληνες να καταφέρουμε να έχουμε μια ενότητα, μια συμφωνία, ένα συντονισμό μια συνένωση. Αν το κατανοήσουμε, ίσως να γίνουμε ευτυχέστερος λαός.

Θεέ μου βοήθησε την Ελλάδα! Την αγαπώ!