Γιάννης Δεκαβάλλας. 21 χρόνια συνεργασίας.

Τον Γιάννη Δεκαβάλλα, λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας που μας χωρίζει, δεν τον θυμάμαι ούτε μικρό παιδί, ούτε αργότερα ως νεαρό σπουδαστή. Πρωτοάκουσα το όνομά του και τον γνώρισα όταν έβαλε υποψηφιότητα για την Δημοτική Αρχή της Ερμούπολης. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι οι περισσότεροι Συριανοί τον χαρακτήριζαν «καλό παιδί»! Ακόμη και οπαδοί των αντίθετων κομμάτων προς εκείνο με το οποίο «κατέβαινε» ως υποψήφιος, είχαν την ίδια γνώμη.

Κανείς δεν αμφισβητούσε τον χαρακτηρισμό: «καλό παιδί», τόσο όσοι τον ψήφιζαν λόγω κόμματος, όσο και όσοι ανήκαν σε διαφορετικά πολιτικά κόμματα. Στην περίπτωση του Γ. Δεκαβάλλα, φαίνεται πως νίκησε, τελικά, το «καλό παιδί», αφού η κάλπη έδειξε, επί τόσα χρόνια πως τον ψήφιζε και αντίθετος κομματικά κόσμος.

Στην πολιτική δεν ανακατεύομαι και είμαι εντελώς «αδιάβαστη». Δεν μπορώ να κρίνω εάν ένας πολιτικός πέτυχε στο έργο του. Έτσι δεν είμαι σε θέση να κρίνω το διοικητικό έργο του Γ. Δεκαβάλλα.

Ήταν κοντά στα μικρά παιδιά.

Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω ένα «απέραντο ευχαριστώ» στον Γιάννη Δεκαβάλλα αλλά και στο «δεξί χέρι του Δήμου» την κ. Αλίκη Λεονταρίτη, για την αγάπη και την στήριξη που προσέφεραν στα μικρά παιδιά της Σύρου. Εδώ και 21 χρόνια ανακατεύτηκα, εθελοντικά, με τα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού μας και ιδιαίτερα με τη δημιουργία του Μουσείου Αντιγράφων Κυκλαδικής Τέχνης, που οφείλεται στην χορηγία του αείμνηστου Γιάννη Βάτη και της συζύγου του Ελένης. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την τόσο ευγενική και πρόθυμη αντιμετώπιση του Γ. Δεκαβάλλα, ως Δημάρχου, αλλά και την σύμφωνη γνώμη όλων των Δημοτικών Συμβούλων να γίνει αυτό το Μουσείο. Ευχαρίστως παραχωρήθηκαν οι δύο αίθουσες στο Πνευματικό Κέντρο. Αισθάνομαι ότι με τη βοήθεια του Δήμου, οι συνεργάτιδές μου κι εγώ ανάψαμε ένα μικρό λυχνάρι γνώσης για τα παιδιά του νησιού μας. Ο Γ. Δεκαβάλλας μας άκουγε πάντα με προσοχή και χαμόγελο και στάθηκε πάντα κοντά στα «πιτσιρίκια». Τα αγκάλιασε, τα τίμησε, τα βράβευσε, κάθε χρόνο μιλούσε μαζί τους, γνώριζε την νέα ομάδα της χρονιάς, άλλωστε αυτά τα παιδιά φρόντιζαν και φροντίζουν ώστε όλη η Ελλάδα να μιλά για την πόλη μας και το νησί μας. Είναι οι μικροί ξεναγοί μας!

Μικρούς «Ανδρόνικους» τους αποκάλεσε κάποτε μια δημοσιογράφος και σχολίασε στο «ΒΗΜΑ».

Σχόλια για τους μικρούς «ξεναγούς» και το Δήμο μας.

Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έγραψε: «Συγχαρητήρια στα παιδιά που μελετούν και γνωρίζουν την ιστορία και την τέχνη των Κυκλάδων. Ευχές στις δασκάλες και στον Δήμο που στηρίζει αυτή την προσπάθεια…».

Μια καθηγήτρια Πανεπιστημίου (δυσανάγνωστη υπογραφή) έγραψε: «Από δύο μικρές Ελληνίδες με μεγάλη ψυχή απολαύσαμε μια εκπληκτική ξενάγηση για την ιστορία του νησιού. Τα συγχαρητήριά μας στις δασκάλες και στο Δήμο…».

Ο σπουδαίος καθηγητής της Νομικής Κώστας Μπέης έγραψε: «Με συγκίνηση και περηφάνια συνοδεύσαμε φίλους και συναδέλφους, επιφανείς καθηγητές του Οικονομικού Δικαίου από τα Πανεπιστήμια της Ιαπωνίας και της Αυστρίας. Έμειναν άφωνοι από τις γνώσεις των μικρών παιδιών. Σας ευχαριστούμε και σας συγχαίρουμε.»

Ένα πολύ ωραίο σχόλιο ήταν της κ. Έφης Μητώση Περιφερειακή Διευθύντρια, τότε, έγραψε: «Η Σύρος και οι Συριανοί είναι… «καταδικασμένοι» να ζήσουν, γιατί τα παιδιά τους μαθαίνουν την ιστορία τους. Συγχαρητήρια στους χορηγούς και σ’ όσους στηρίζουν την προσπάθεια…». Τα σχόλια είναι πάρα πολλά από πολλούς επισκέπτες του νησιού μας που τίμησαν τον χώρο με την παρουσία τους. Καθηγητές, πολιτικοί, υπουργοί, άνθρωποι του πνεύματος, της τέχνης και του αθλητισμού (Παναγιώτης Γιαννάκης κ.α.), πρεσβευτές και ο π. Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλος.

Τελειώνω μ’ ένα δικό σας σχόλιο κ Δεκαβάλλα όταν ξεναγηθήκατε κάποτε (1995) στο Μουσείο. Γράψατε: «Χωρίς καμιά υπερβολή εντυπωσιάστηκα και ενθουσιάστηκα από την αφομοίωση και την σε βάθος κατάχτηση της τοπικής μας ιστορίας από όλα τα παιδιά. Μα πάνω απ’ όλα γέμισα ελπίδες από την αγάπη και το πάθος που δείχνουν αυτοί οι νέοι για τον τόπο μας…»

Σας εύχομαι καλή συνέχεια στη ζωή σας και καλή επιτυχία στο νέο σας έργο.

Πολλές ευχαριστίες από την Λ Μπατζάκη, την Μ. Στέλλα και τα παιδιά του Μουσείου. Απέραντο ευχαριστώ στην κ. Αλίκη Λεονταρίτη που φρόντιζε τα παιδιά με τόση αγάπη.