Δόξα στη ζωή που απομένει

Όταν οι αναμνήσεις δίνουν τον ρυθμό και τα «φαντάσματα» ακολουθούν τα βήματα για να βγουν από την ντουλάπα, να ξετρυπώσουν κάτω από τα σεντόνια και να καταλάβουν το μυαλό και την ψυχή, η πραγματικότητα φαντάζει μακρινός προορισμός στην άκρη του χάρτη.

Στο πλαίσιο του 4ου Akropoditi Dancefest στη Σύρο, το παρόν και το παρελθόν αναμετρήθηκαν σ’ έναν χαοτικό μικρόκοσμο, όπου οι πληγές δεν επουλώνονται και η λύτρωση χάνεται στο σκοτάδι της παραφροσύνης.

Το «All these places had their moments» σε χορογραφία της Patricia Hastewell παρουσιάστηκε το βράδυ της Τρίτης στο Κέντρο Χορού Ακροποδητί.

Το έργο δημιουργήθηκε στο Salzburg Experimental Academy of Dance της Αυστρίας και παρουσιάζεται από τέσσερις νέους χορευτές γεμάτους φιλοδοξία, με ετερόκλητο υπόβαθρο από τον σύγχρονο χορό, το breakdance, τα ακροβατικά, το κλασικό μπαλέτο, το θέατρο και το τραγούδι.

Μνήμη: τόπος άυλης ζωής

Από την αρχή έως το τέλος, οι θεατές παρακολουθούν μια ηλικιωμένη κυρία, που περνάει το απόγευμά της στη λεωφόρο Diagonal. Κάθεται σε ένα παγκάκι, τη μια στιγμή είναι εκεί, την επόμενη είναι μακριά, στην τραπεζαρία του σπιτιού όπου κάποτε ζούσε, εκεί όπου έφερε στη ζωή ένα παιδί και είπε αντίο σε έναν γονέα. Η μνήμη αναδύεται και περιφέρεται σε μέρη αόρατα στον εξωτερικό παρατηρητή. Η παράσταση ανοίγει έναν τόπο άυλης ζωής που ονομάζουμε μνήμη, αναδεικνύει αντικείμενα μη αντικειμενοποιημένα, γεμάτα εμπειρίες και ζωή. Ο βασικός χαρακτήρας τραγουδά ζωντανά, δίνοντας ζωή σε έναν άδειο, φαντασμαγορικό χώρο.

Μέσα από το έργο, αναδύθηκε μία δυναμική υιοθετημένη από το θέατρο των αρχών του εικοστού αιώνα, με αναφορές σε θεατρικά έργα σαν του Μπέκετ και του Ιονέσκο. Η παράσταση πραγματεύεται τον παραλογισμό της πίστης σε ένα διανοητικά κατανοητό παρόν, όταν η πραγματικότητα είναι κατασκευασμένη από θραύσματα, παραφροσύνη, από το χάος ενός παρελθόντος που μας κάνει αυτούς που είμαστε. Με τον ίδιο τρόπο, αναπαριστά όλα αυτά τα αντικείμενα από την καθημερινή ζωή που μας περιβάλλουν και τα οποία φέρουν, όπως ακριβώς και οι ζωντανές υπάρξεις, προσωπικές μας εμπειρίες.

Χορευτές με ετερόκλητο υπόβαθρο

Χόρεψαν και ερμήνευσαν ο Αλέξανδρος Αναστασιάδης, ο οποίος διδάσκει ακροβατικά και χορό στην Ελλάδα, στο Βερολίνο και στο Σάλτσμπουργκ, η Giulia Tornarolli, σπουδάστρια του προπτυχιακού προγράμματος του SEAD, ο Luis Garcia που ασχολείται με το breakdance και τον αυτοσχεδιασμό, καθώς και η δημιουργός της παράστασης, Patricia Hastewell.

Η Patricia έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους William Castro (Cuban national Ballet), Olga Alvarez (Cia la Taimada), Ryan Mason (Staatstheater Kassel) και Paul Blackman (Juxtapose).

Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο SEAD, εξελίσσει τη χορογραφική της έρευνα, έχοντας μέχρι σήμερα υλοποιήσει τα έργα: “May it please the court” (2014) και “All these places had their moments” (2015).