Στο ίδιο έργο θεατές

Εδώ είμαστε. Κάθε φορά που λέω καλά είναι να μην μπαίνω και εγώ στο “τρυπάκι” να σχολιάζω τη διαιτησία. Βλέπω κάποια πράγματα που πραγματικά με κάνουν και απορώ.

Εντάξει είπαμε να κάνουμε λίγη υπομονή, τα παιδιά δεν είναι επαγγελματίες, το κάνουν από χόμπι – κέφι όπως θέλετε πείτε, αλλά όλα φτάνουν ως ένα σημείο.

Κάθε βδομάδα νομίζω ότι εντός αγωνιστικού χώρου μας κάνουν πλάκα κάποιοι και πως αυτά που βλέπουμε εμείς οι απ' έξω δεν ισχύουν.

Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι – μετρημένοι στα δάχτυλα βέβαια – και κρατούν τα προσχήματα, είναι ικανοί διαιτητές και παίζουν γιατί πραγματικά αξίζουν να διευθύνουν τα παιχνίδια. Τώρα όσον αφορά την πλειοψηφία, είναι κάτω του μετρίου και μερικές φορές γίνονται και επικίνδυνοι γιατί πάνω στην άγνοιά τους μπορεί και να χτυπήσει κανείς.

Έχουμε δει, έχουμε διαπιστώσει ότι πάντα κόντρα στις ομάδες της Σύρου υπάρχει ο αίσθημα της αδικίας, πως όλες οι αντίπαλες ομάδες νιώθουν ακόμη και να μην γίνει τίποτα αδικημένοι. Όμως κάποια στιγμή αυτό το παραμύθι θα πρέπει να τελειώσει και θα πρέπει να το τελειώσουν οι ίδιοι οι διαιτητές.

Ερώτηση πρώτη... Αλήθεια πως γίνεται μία ομάδα να έχει στην κατοχή της την μπάλα, να επιτίθεται και όχι να αμύνεται, να είναι μπροστά στο σκορ, να μην κινδυνεύει και στο τέλος να έχει περισσότερες κίτρινες κάρτες από τους αντιπάλους της;

Ερώτηση δεύτερη... Πως γίνεται τα τελευταία χρόνια να έχουν γίνει πάρα πολλά σεμινάρια, να γίνεται πράγματι μια προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας των διαιτητών και αντί τα πράγματα να καλυτερεύουν, αυτά να χειροτερεύουν;

Ερώτηση τρίτη... Πως γίνεται ενώ υπήρχαν κάποια άτομα – ίσως περισσότερα από όσα έπρεπε – να δηλώνουν συμμετοχή στα σεμινάρια, να παρακολουθούν τα μαθήματα και στο τέλος να μην υπάρχουν διαιτητές;

Ερώτηση τέταρτη... Γιατί όσοι αποφασίζουν να ασχοληθούν με αυτό το κομμάτι που λέγεται διαιτησία στο τέλος να ξενερώνουν και να τα παρατούν;

Ερώτηση πέμπτη... Οι διαιτητές τιμωρούνται αθόρυβα, όμως δεν θα ήταν καλύτερο οι τιμωρίες να δημοσιοποιούνται όπως γίνεται σε αντίθετη περίπτωση με τους παίκτες. Δεν θα ήταν πιο σωστό ένας διαιτητής ο οποίος έχει κάνει τραγικά λάθη την προηγούμενη αγωνιστική να μένει εκτός για κάποιο χρονικό διάστημα και όχι να ορίζεται αμέσως την επόμενη εβδομάδα;

Ερώτηση έκτη... Δεν ήρθε η ώρα και από τα άλλα νησιά να βγάζουν διαιτητές ώστε να μην σφυρίζουν όλο οι ίδιοι;

Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα, δεν θέλω να πω για κανέναν προσωπικά, γιατί θα είναι αμαρτία να πεις για κάποιον από την στιγμή που κατά τη δική μου γνώμη δεν γίνονται σκόπιμα όλα αυτά τα λάθη, αλλά από άγνοια. Βέβαια τους νόμους, αλλά και τον τρόπο διαχείρισης ενός αγώνα δεν τον γνωρίζουν και έχω την εντύπωση ότι κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να δείξει στους νεότερους όλα τα παραπάνω.

Δεν υπάρχει πουθενά ο διαιτητής να σφυρίζει διστακτικά, δεν υπάρχει πουθενά να σφυρίζει ένας διαιτητής και η εξέδρα να αναρωτιέται τι έδωσε αφού το μόνο που άκουσε ένα σφύριγμα. Οι παίκτες όταν βλέπουν όλα αυτά είναι λογικό να αντιδρούν ανάλογα και όταν δεν γνωρίζουν να παίζουν κιόλας τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Είναι κρίμα κι αυτό θα πρέπει να το δουν όλοι, γιατί πλέον μέσα στις ομάδες αγωνίζονται μικρά παιδιά και είναι αμαρτία να χτυπούν. Το Σάββατο υπήρχε ένας τραυματισμός και ο διαιτητής της αναμέτρησης δεν πήρε χαμπάρι τι έγινε. Ο παίκτης ήταν 15 ετών και τελικά του έσπασε ο καρπός αφού ο αντίπαλος τερματοφύλακας σε μία διεκδίκηση τον έσπρωξε με αποτέλεσμα να πέσει κάτω άτσαλα.

Αυτά, ελπίζω, εύχομαι όλα αυτά να αλλάξουν να υπάρξει κάποια βελτίωση. Δεν περιμένω να γίνουν όλοι επαγγελματίες, αλλά έστω τα βασικά θα πρέπει να τα γνωρίζουμε.