Άγιε Βασίλη, πού είσαι;

Και βέβαια έχουν γίνει βήματα. Αν όχι μεγάλα, τουλάχιστον κάποια σημαντικά.

Κάποτε δεν αναγνωρίζαμε λάθη ή αστοχίες, ούτε αποδεχόμασταν την κριτική. Πλέον αντιλαμβανόμαστε ότι, δεν είμαστε τέλειοι και τολμάμε να το παραδεχτούμε.

Ίσως γιατί δεν μας αρέσει να το ακούμε από άλλους και θέλουμε να τους προλάβουμε….

Σε κάθε περίπτωση όμως, το να υπογραμμίζονται από τον ίδιο το δήμο τα προβλήματα μιας διοργάνωσης, είναι πρόοδος. Αφενός γιατί ξεπεράσαμε την αχρωματοψία του παρελθόντος (το μαύρο… άσπρο) και αφετέρου, επειδή μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτά, χωρίς να χαρακτηριστούμε κακοπροαίρετοι.

Άλλωστε, δεν έχουμε ομερτά. Αφίσες απαγορεύεται να κολλάμε, τη σιωπή μας μπορούμε να τη σπάμε. Δεν καταγόμαστε από τη Σικελία. Εμείς οι Συριανοί και ακούμε και βλέπουμε και μιλάμε. Όταν μάλιστα ακούμε και βλέπουμε τα ίδια ακριβώς, λειτουργούμε σαν χορωδία.

Το ίδιο συγχρονισμένα ακούστηκαν και κάποιοι αναστεναγμοί στην έναρξη του χριστουγεννιάτικου πολιτιστικού προγράμματος του Δήμου, η οποία στέφθηκε με επιτυχία χάρη στην καθολική συμμετοχή των δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων του νησιού.

Η πρωτοβουλία του Τμήματος Πολιτισμού να βασίσει την εκδήλωση στις αρχές της αγάπης και της αλληλεγγύης, προσκαλώντας τους μαθητές να στολίσουν τα δέντρα τους στο εσωτερικό του Δημαρχιακού Μεγάρου και να προσφέρουν παιχνίδια σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη, απέδωσε πραγματικούς καρπούς. Πέρα από την αθρόα προσέλευση, μεγάλος ήταν και ο αριθμός των δώρων που συγκεντρώθηκαν και θα διανεμηθούν, σε συνεργασία με κοινωνικούς φορείς και συλλόγους.

Ωστόσο, δεν έλειψαν και κάποια μικροπροβλήματα κατά τη διεξαγωγή της εκδήλωσης, στην οποία έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κυριολεκτικά όμως, γιατί κάθε δέκα λεπτά είχαμε και ένα amber alert. Ο παρουσιαστής ανακοίνωνε την εξαφάνιση κάποιου παιδιού και η αγωνία κορυφωνόταν μέχρι να φωτιστεί το τούνελ. Κι αναρωτιόσουν… αφού ο Ηρώδης έχει αποσυρθεί, πού πήγαιναν αυτά τα παιδιά;

Το κακό στην προκειμένη περίπτωση ήταν η ανύπαρκτη οριοθέτηση του χώρου. Δεν υπήρχαν κιγκλιδώματα ή άλλα διαχωριστικά, με αποτέλεσμα τα πιτσιρίκια να τρυπώνουν μπροστά, να καβαλούν τους μουσικούς της Ορχήστρας των Κυκλάδων, να κόβουν βόλτες δεξιά και αριστερά και τελικά, να χάνονται απ’ το οπτικό πεδίο των γονιών τους.

Πανζουρλισμός επικράτησε και μετά τη φωταγώγηση του δέντρου, όταν οι μαθητές έτρεξαν στα σκαλιά του Δημαρχείου, περιμένοντας να ανοίξει η πόρτα. Λόγω του συνωστισμού, το προγραμματισμένο θεατρικό δρώμενο με τους καλικάντζαρους, τον Άγιο Βασίλη και τη σύζυγό του «ναυάγησε», καθώς οι ηθοποιοί δεν μπορούσαν ούτε να κινηθούν, ούτε και να ακουστούν. Μόλις δόθηκε το σήμα, μικροί και μεγάλοι διακτινίστηκαν στα δέντρα τους, στους αίθριους χώρους του Μεγάρου, χωρίς να ρίξουν ούτε «βλέφαρο» στους καημένους μουσικούς της Φιλαρμονικής που ήταν κολλημένοι στην αριστερή πλευρά της εισόδου. Το ίδιο συνέβη και με τα παιδιά του μουσικού εργαστηρίου «το τρεχαντηράκι της ελπίδας», που όσοι ήταν απασχολημένοι πρώτα με το ψάξιμο του δέντρου τους και μετά με το στολισμό του, δεν τα είδαν ποτέ.

Αλησμόνητη θα μείνει επίσης τόσο η σταδιακή φωταγώγηση του δέντρου, δεδομένου ότι κάποια λαμπάκια άναψαν με χρονοκαθυστέρηση, όσο και η ιδέα του καπνού που εξαφάνισε το τοπίο και «έπνιξε» τα παιδιά που συγκεντρώθηκαν στα σκαλιά για την αντίστροφη μέτρηση.

Παρά τις αναποδιές, το σπρώξιμο, τα εφέ και τα ευτράπελα, η έναρξη των φετινών χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων στη Σύρο κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις χάρη στη θερμή ανταπόκριση της μαθητικής κοινότητας, η οποία αγκάλιασε την προσπάθεια.

Με βελτιωτικές κινήσεις στο οργανωτικό κομμάτι αλλά και την ίδια θέληση από τους υπευθύνους, η εκδήλωση αυτή έχει τα φόντα να γίνει ακόμα καλύτερη στο μέλλον, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση και για άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Είναι πολύ σημαντικό που ο πολιτισμός απλώνει τα δίχτυα του και σε άλλους τομείς όπως η παιδεία και η κοινωνική προσφορά, δίνοντας την ευκαιρία στην τοπική κοινωνία να γίνει μία μεγάλη οικογένεια.