Put the geitonia down slowly

Τις γειτονιές, μην τις πιάνεις στο στόμα σου. Οι γειτονιές δεν είναι αντικείμενο πολιτικής σπέκουλας ή φθηνής αντιπολιτευτικής στόχευσης. Οι γειτονιές δεν αποτελούν πρόσφορο έδαφος για μικροπολιτικές, που παρουσιάζονται ως ανιδιοτελές ενδιαφέρον και αυθόρμητες εκδηλώσεις θαυμασμού. Οι γειτονιές δεν είναι το «μαγαζάκι» κουτοπόνηρων μαϊντανοπερσόνων που «πουλάνε» και «αγοράζουν» τους ανθρώπους της, για να χτίσουν το τσαρδί τους πάνω στην πλάτη τους. Δεν είναι το «τηλεκατευθυνόμενο» επικίνδυνων μυαλών που θα τα οδηγήσει στον πολυπόθητο προορισμό τους.

Τις γειτονιές, μην τις πιάνεις στο στόμα σου. Οι γειτονιές δεν απαρτίζονται από ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το χρυσάφι από τον άνθρακα. Δεν απαρτίζονται από ανθρώπους που περιμένουν τον «Ταρζάν» της τοπικής αυτοδιοίκησης να τους κατεβάσει από τα δέντρα. Δεν απαρτίζονται από ανθρώπους που καρτερούν τον «Ρομπέν των Δασών» να «κλέψει» για χάρη τους. Οι γειτονιές διαθέτουν ανθρώπους φιλότιμους και υπερήφανους που μπορούν μόνοι τους να αποδείξουν την αξία τους, χωρίς την ύπαρξη κάποιου μάνατζερ.

Όλοι αυτοί που ξαφνικά νοιάζονται για τις λαϊκές γειτονιές του νησιού και εμφανίζονται ως «φίλοι» και υποστηρικτές, τι έκαναν, όταν για χρόνια παρέμεναν ανενεργοί συγκεκριμένοι τοπικοί σύλλογοι; Πήραν τον κόσμο από το χέρι να τον συσπειρώσουν; Ενθάρρυναν τους κατοίκους να δραστηριοποιηθούν για το καλό της περιοχής τους; Υπήρξαν μπροστάρηδες στην προσπάθεια επανασύστασή τους; Το να παρευρίσκεσαι στις εκδηλώσεις ενός συλλόγου για τις φωτογραφίες και τις αναφορές στα μέσα που σε χαϊδεύουν, δεν είναι και λόγος για να σου δώσουν το «χρυσό κλειδί» της γειτονιάς.

Δυστυχώς, κάποιοι συνεχίζουν να θεωρούν ότι τρώμε «κουτόχορτο». Και αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τις καλές προθέσεις και τα αγαθά αισθήματα των ανθρώπων. Η διοίκηση ενός συλλόγου θεωρεί υποχρέωσή της να σε καλέσει στο βήμα για έναν χαιρετισμό, αλλά όταν δεν έχεις να πεις κάτι συγκεκριμένο, εσύ γιατί να το κάνεις; Σαφώς και τα μέλη κόπτονται για τις δημόσιες σχέσεις του συλλόγου τους. Σαφώς και επιθυμούν να τα έχουν καλά με όλους. Σαφώς κι εκτιμούν ότι ακόμα και η τελευταία «ψήφος εμπιστοσύνης» είναι πολύτιμη για τη συνέχιση του έργου τους. Δεν θα τα βάλω με αυτούς τους ανθρώπους που σκύβουν το κεφάλι και απλώνουν τα χέρια τους για να υποδεχτούν από τον βασιλιά μέχρι τον αρλεκίνο του. Θα τα βάλω όμως με αυτούς που εκμεταλλεύονται με τον πιο φαιδρό τρόπο αυτή την αδυναμία τους.

Οι σύλλογοι δεν έχουν ανάγκη από γλυκανάλατους χαιρετισμούς και φορτισμένους λόγους, έχουν ανάγκη από πράξεις και έργα. Και τα έργα αυτά μπορούν να τα προσφέρουν εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα και την εξουσία. Έργα που σχετίζονται με την καθαριότητα, τον πολιτισμό, τον εξωραϊσμό, την αναβάθμιση μιας περιοχής. Οι αιρετοί και όλοι όσοι μεσολάβησαν για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι έχουν κάθε δικαίωμα να αισθανθούν έστω και μια στιγμή ότι φάνηκαν χρήσιμοι. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια, που ακόμα και τώρα κάποιοι δεν μπορούν να χωνέψουν και βρίσκουν τους πιο ευφάνταστους τρόπους για να διεκδικήσουν μερίδιο από την πίτα. Δε διστάζουν μάλιστα να χρησιμοποιούν οικεία πρόσωπα για να συνδέσουν εκβιαστικά το όνομά τους με μία περιοχή. Μια τέτοια τακτική, πέρα από γελοία, είναι πολιτικά ανέντιμη, αν όχι ανήθικη. Φανερώνει τις προθέσεις και τη φιλοδοξία ενός ανθρώπου, που θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να κάνει αισθητή τόσο την παρουσία του, όσο και τη δίψα του για προβολή.

Γιατί ένας σύλλογος να υποκλίνεται σε τέτοιους «σωτήρες» που διαφημίζουν το «εγώ» τους σε μόνιμη βάση, αγνοώντας το έργο εκείνων που πραγματικά βοήθησαν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους; Σε αυτές τις περιπτώσεις, η προτροπή προς τους συλλόγους να γίνουν πιο διεκδικητικοί και απαιτητικοί δεν περιβάλλεται από ροζ συννεφάκια και ουράνια τόξα, αλλά είναι ένας έμμεσος τρόπος «εσωτερικής και μη» αντιπολίτευσης που ξεπερνά τα όρια του κοινωνικά αποδεκτού. Οι σύλλογοι δεν έχουν λόγο να «γλύφουν» κανέναν. Δεν έχουν λόγο να πιστεύουν στις υποσχέσεις εκείνων που έχουν γίνει επανειλημμένα περίγελος με τα ταπεινά τους ένστικτα. Δεν έχουν λόγο να «χειραγωγούνται» και να επηρεάζονται από φελλούς που αναζητούν απεγνωσμένα τρόπο για να επιπλεύσουν.

Γι’ αυτό, μην πιάνεις στο στόμα σου τις γειτονιές. Θα μας βρεις μπροστά σου.