Είναι εντάξει τα παιδιά

«Δεν πρέπει να πειράζεις τα παιδιά, κι ας έχουν ενίοτε μακρύτερα μαλλιά, μην τους χαλάς την καρδιά, γιατί, ναι, είναι εντάξει τα παιδιά», ερμήνευε το συγκρότημα “Εξαδάκτυλος” και αυτό είναι, τελικά και το συμπέρασμα των τελευταίων ημερών.

Τα παιδιά απέδειξαν, ότι είναι εντάξει. Πολύ εντάξει.

Είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις τους, είναι εντάξει απέναντι στις αξιώσεις τους, είναι εντάξει απέναντι στους ανθρώπους, που κρατούν το παρόν και το μέλλον τους στα χέρια τους, είναι εντάξει απέναντι στον εαυτό τους και τις διεκδικήσεις τους.

Μερικοί ίσως να σκέφτηκαν, ότι η αντίδρασή τους, οφείλεται σε “τεμπελιά”; Στην τάση αμφισβήτησης των πάντων, λόγω ηλικίας; Σε έλλειψη σοβαρότητας;

Ωστόσο, τα αιτήματά τους δε δημιουργήθηκαν ένα βράδυ πριν την κατάληψη, ούτε μία ώρα πριν τις συναντήσεις με τους υπεύθυνους. Η αδικία, που αναγκάζονται να υποστούν, τους έχει κάνει να κινητοποιηθούν, αρχικά μέσα από τα συλλογικά τους όργανα, αθόρυβα και σε συνεργασία με τους συλλόγους γονέων, τους καθηγητές τους, τις διευθύνσεις των σχολείων τους, ήδη από προηγούμενες χρονιές, ενώ φέτος, που το πρόβλημα οξύνθηκε, από την αρχή της χρονιάς, το θέμα της μεταφοράς κυριάρχησε σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις, αλλά και στις συναντήσεις γονέων και καθηγητών.

Τα παιδιά είναι εντάξει. Πρώτα έκαναν επαφές, λειτούργησαν υπεύθυνα, με υπογεγραμμένες επιστολές, που έλαβαν πρωτόκολλα στις αυτοδιοικητικές υπηρεσίες, προγραμμάτισαν συναντήσεις με τους αρμόδιους, ενημερώθηκαν και ενημέρωσαν. Δεδομένου, ότι το πρόβλημα παρέμενε άλυτο, προχώρησαν σε κινητοποιήσεις.

Μάλιστα, η αντίδρασή τους, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί στείρα, καθώς δεν έβαλαν απλά ένα λουκέτο στην πόρτα, αλλά φρόντισαν να συγκεντρώσουν όλους τους εμπλεκόμενους σε μία αίθουσα και να απαιτήσουν απαντήσεις. Μπορεί, βέβαια, η συζήτηση να απέβη άκαρπη, σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα, παρ' όλα αυτά είναι ενδεικτική της ωριμότητας, με την οποία τα παιδιά αντιμετώπισαν το ζήτημα, ενώ θετικότατη εντύπωση προκαλεί και το γεγονός, ότι δεν το αντιμετώπισαν απροετοίμαστοι, αλλά με το γράμμα του νόμου στο χέρι, επιχειρώντας να προτείνουν λύσεις. Το αν οι λύσεις αυτές είναι εφικτές ή όχι, πρόκειται για σύνθετο θέμα, το οποίο δεν αφορά στην ουσία αυτού του κειμένου.

Η ουσία έγκειται στο γεγονός, ότι οι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι των παιδιών αυτών, η τοπική κοινωνία εν γένει, μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τη μαθητική κοινότητα και να αισθανθούν υπερηφάνεια. Διότι τα παιδιά τους, τα παιδιά “μας”, προκειμένου να δοθεί λύση σε ένα πρόβλημα, που επηρεάζει ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων του νησιού, δεν φοβήθηκαν να φέρουν προ των ευθυνών τους, ανθρώπους, που έχουν αναλάβει τη διοίκηση του τόπου και να σταθούν απέναντί τους, να τους μιλήσουν “στα ίσα”, να τους προκαλέσουν και να πιέσουν για λύσεις “εδώ και τώρα”.

Ανεξάρτητα, αν η λύση θα έρθει ή όχι, αυτά τα παιδιά, που σήμερα είναι 15-17 ετών, έμαθαν, αλλά και δίδαξαν, ότι ο πολίτης είναι εκείνος που δίνει την εξουσία και ο πολίτης είναι εκείνος, που οφείλει να μην αδιαφορεί, αλλά να ενεργεί, να διεκδικεί και να μην αρκείται σε αόριστες απαντήσεις και “κούφιες” δεσμεύσεις.

Επιπλέον, όταν πια, η κινητοποίησή τους έδωσε το μήνυμα και το στίγμα, που οι ίδιοι θέλησαν να περάσουν στους πολίτες του νησιού, τα σχολεία άνοιξαν ξανά, τα παιδιά επέστρεψαν στα μαθήματά τους, επαγρυπνώντας όμως, μεριμνώντας να μην παραμείνουν με τα χέρια “σταυρωμένα”, αν η υπόθεση αυτή ξαναμπεί στα... συρτάρια, του κάθε “προύχοντα”, που έχει τη δυνατότητα να πράξει, αλλά για τον οποιοδήποτε λόγο, ολιγωρεί. Ένα χρήσιμο μάθημα, για κάθε αυριανό ενεργό πολίτη, αλλά και για κάθε σημερινό.

Είναι εντάξει τα παιδιά. Το απέδειξαν, έχοντας ένα νησί ολόκληρο στο πλευρό τους, ακόμη κι όταν το... “ξεβόλεψαν” για λίγα λεπτά. Κέρδισαν το σεβασμό του.

 

Διαβάστε ακόμα