Πλέεις στις Κυκλάδες και είδες δελφίνι;

Η MOm - Monachus monachus σε συνεργασία με το Cyclades Preservation Fund προσπαθεί να συλλέξει δεδομένα για τις εμφανίσεις κητωδών, εντατικά και για πρώτη φορά εστιάζοντας στις Κυκλάδες, με στόχο τον σχεδιασμό των κατάλληλων μέτρων διαχείρισης και προστασίας τους.

Πόσο εύκολο είναι όμως να τα ξεχωρίσει κανείς; Το μέγεθος δεν είναι εύκολα υπολογίσιμο στη θάλασσα και ο χρωματισμός μπορεί να παραπλανήσει. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια απλά χαρακτηριστικά που μπορούμε να παρατηρήσουμε για να τα ξεχωρίσουμε με σιγουριά, ακόμα και μόνο με μια φευγαλέα ματιά του σώματος πάνω από το νερό. Τα εν λόγω στοιχεία εμπεριέχονται στον οδηγό αναγνώρισης δελφινιών που επιμελήθηκε η MΟm.

Κοινό δελφίνι: Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το πλαϊνό χρωματικό σχέδιο σε σχήμα «κλεψύδρας» με χρώματα κίτρινο/ανοιχτό γκρι μπροστά και γκρι πίσω που συναντώνται στο κέντρο. Αν καταφέρουμε να δούμε μόνο το ραχιαίο πτερύγιο πάνω από το νερό, τα περισσότερα κοινά δελφίνια έχουν μια κιτρινό-ασπρη κηλίδα ποικίλης έκτασης, μοναδική για το είδος. Συγχέεται συχνά με το ζωνοδέλφινο λόγω του παρόμοιου μεγέθους. 

Ζωνοδέλφινο: Αν δούμε το πλάι του ζώου, οι δύο μαύρες γραμμές του το καθιστούν διακριτό από τα άλλα είδη. Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει από απόσταση είναι η ανοιχτόχρωμη «πινελιά» που ξεκινά από το πλάι του κεφαλιού και γυρίζοντας με χάρη προς τα πάνω, μπαίνει μέσα στην σκούρα περιοχή και καταλήγει «δείχνοντας» προς το ραχιαίο πτερύγιο του ζώου. Είναι συνήθως ορατή όταν το ζώο αναδύεται για να αναπνεύσει. Τα ρινοδέλφινα μπορεί και αυτά να έχουν ένα παρόμοιο σχέδιο αλλά στην περίπτωση τους είναι πιο σκούρο και δεν ξεχωρίζει έντονα απο το υπόλοιπο σώμα. Τα ζωνοδέλφινα συνήθως βρίσκονται σε μεγαλύτερες ομάδες.

Ρινοδέλφινο: Το εντυπωσιακά μεγάλο του μέγεθος ξεχωρίζει ειδικά από κοντά. Όταν βρισκόμαστε σε απόσταση και ο υπολογισμός του μεγέθους δεν είναι εφικτός, η απουσία χαρακτηριστικού χρωματισμού αποτελεί ένδειξη. Η μονοχρωμία του, με αποχρώσεις του γκρι, πιο σκούρο στην πλάτη και πιο ανοιχτό στο πλάι χωρίς έντονες αντιθέσεις θα μας βοηθήσει να το αναγνωρίσουμε. Τα γηραιότερα ζώα μπορεί να έχουν και ουλές στην άκρη του ραχιαίου πτερυγίου που την κάνουν να φαίνεται άσπρη. Συχνά συγχέεται με το σταχτοδέλφινο λόγω του παρόμοιου μεγέθους τους.

Σταχτοδέλφινο: Η πιο έντονη διαφορά τους με άλλα είδη δελφινιών της Ελλάδας είναι η έλλειψη εξέχοντος ρύγχους. Το κεφάλι τους είναι στρογγυλεμένο. Το ραχιαίο τους πτερύγιο είναι διακριτά μακρύ και δρεπανοειδές. Είναι εύκολα αναγνωρίσιμο ακόμα και από ανέμπειρους παρατηρητές. Παρόλο που ο χρωματισμός τους είναι παρόμοιος με το ρινοδέλφινο, τα έντονα γραμμικά σημάδια και ουλές στο κεφάλι και το σώμα τα καθιστούν διακριτά από άλλα είδη από απόσταση.

Σε κάθε περίπτωση, αν καταφέρετε να τραβήξετε video ή φωτογραφίες θα μπορέσετε να ξαναδείτε την συνάντηση και πιθανότατα να παρατηρήσετε χαρακτηριστικά, ακόμα και συμπεριφορές, που μαρτυρούν το είδος.