Η Ελλάδα, αν θέλει, μπορεί να πάει μπροστά.

Θυμάμαι, αρκετά χρόνια πριν, ένα Ολλανδό που έκρινε την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική κατάσταση της χώρας του, όταν τον ρώτησαν ή μάλλον του ζήτησαν να πει τη γνώμη του, δηλαδή πως θα επιθυμούσε να είναι η κατάσταση στη χώρα που ζει και εκείνος απάντησε με απλά λόγια: «Δεν με ενδιαφέρει να γνωρίζω το όνομα του Υπουργού Συγκοινωνιών, ούτε το κόμμα στο οποίο ανήκει. Αρκεί το λεωφορείο να περνάει στην ώρα του…». Είναι μια απλή και σωστή απάντηση και αρκετά φιλοσοφημένη απάντηση από έναν απλό άνθρωπο. Παρόμοια θέση και σκέψη με του Ευρωπαίου Ολλανδού είχε και ο Κινέζος Τεντ Τσιάο Πινγκ που έγινε αρχηγός στην Κίνα μετά τον Μάο. Στην πρώτη του ομιλία είπε μεταξύ άλλων: «…Μαύρος γάτος, Άσπρος γάτος, δεν μ’ ενδιαφέρει το χρώμα αρκεί να τρώει τα ποντίκια…» Δηλαδή είχε μελετήσει και νοιαζόταν για το καλό της χώρας του και φυσικά για το πώς θα ζουν καλλίτερα οι άνθρωποι της χώρας του. Εμείς οι Έλληνες, οι «ωραίοι Έλληνες», όπως μας αρέσει να νοιώθουμε, ακούσαμε ποτέ κάποιον από μας, είτε απλό καθημερινό άνθρωπο, είτε επιστήμονα σπουδαίο, είτε… πολιτικό, (ιδιαίτερα πολιτικό), που να πει ένα καλό λόγο για μια πράξη ή μια δραστηριότητα ή ένα καλό αποτέλεσμα που κατόρθωσε κάποιος άλλος; Πρώτα πρέπει να μάθει ποιος είναι, τι κόμμα είναι, από πού είναι (βόρεια Ελλάδα, νότια… νησιά κ.α.) και μετά να κρίνει.

Αν αυτό που δημιούργησε είναι καλό ή όχι θα το κρίνει αφού πρώτα μάθει ποιος το έκανε. Μήπως; πραγματικά θα έπρεπε να δούμε αν «ο γάτος έφαγε τα ποντίκια;» το χρώμα του το βλέπουμε μετά. Και βέβαια, μεταξύ άλλων θα έχετε προσέξει ότι αν κάποιος Έλληνας πέτυχε κάτι καλό και δημιουργικό για τη χώρα, ο επόμενος θα το αλλάξει γιατί πρέπει να προβληθεί εκείνος. Αυτή είναι η ελληνική συνεργασία, είτε κοινωνική, είτε πολιτική, ακόμη και επιστημονική καμιά φορά. Κάνω λάθος; Μήπως δεν έχω παρατηρήσει σωστά τις Ελληνικές θέσεις; όσο δε για τη συνεργασία Ελλήνων για το καλό της χώρας και ιδίως πολιτικών,.. ας μην το σχολιάσουμε. Τι απέγιναν οι Έλληνες του πολιτισμού που πρόσφεραν τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο; Είχε πει ένας καθηγητής: Τα δώσαμε όλα και μείναμε στο σκοτάδι. Η λέξη «κρίση» τον τελευταίο καιρό ακούγεται συχνά - πυκνά από όλους μας. Ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων είναι απελπισμένοι, βρίσκονται σε απόγνωση.

Χωρίς εθνική συνεργασία βγαίνουμε από την κρίση;

Νομίζω, χωρίς να είμαι ειδική στο θέμα, αλλά διαβάζοντας και μαθαίνοντας από ακούσματα ανθρώπων που γνωρίζουν τι φταίει και ταλαιπωρείται η χώρα, το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Ποιο είναι αυτό; Κατά περίεργο τρόπο, με διαφορετικές λέξεις, όσοι απαντούν έχουν την ίδια θέση. Η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη από έναν γονικό ιστορικό συμβιβασμό! Μήπως θα έπρεπε να υπάρξει μια σοβαρή συνεργασία και να δημιουργηθεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, σε πολιτικό επίπεδο; Ίσως και ένα νέο κοινωνικό «συμβόλαιο» να γίνει με σκοπό τις παραγωγικές δυνάμεις; Αυτές οι θέσεις είναι δύο ανθρώπων, (διαφορετικών κομμάτων) που πιστεύουν ότι η συνεργασία όλων μας είναι ο μόνος δρόμος για να μπορέσει να αλλάξει και να επιβιώσει η Ελλάδα οικονομικά και ο μόνος δρόμος για να μη γίνει ο … «παρακατιανός ζήτουλας στην τελευταία γωνιά της Ευρώπης». Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση οικοδομήθηκε, νομίζω, με στόχο να δημιουργηθεί μια εξασφάλιση και μια ισορροπία πολιτικής, αλλά και οικονομικής επιβίωσης. Υποθέτω ότι όλοι μας έχουμε καταλάβει και αποδεχθήκαμε ότι η ενωμένη Ευρώπη βοήθησε ώστε όσες χώρες είναι μέσα στην Ε.Ε. έχουν καταφέρει να έχουν ειρήνη μεταξύ τους και δυνατότητα οικονομικής ανάπτυξης. Μερικές χώρες, νομίζω, κατάφεραν και αναπτύχθηκαν οικονομικά. Άλλες όμως δεν τα κατάφεραν να δημιουργήσουν επιχειρήσεις δημόσιες και ιδιωτικές ώστε να έχουν οικονομική απόδοση. Η χώρα μας τελικά απέτυχε; Και μάλλον δεν θεραπεύεται εύκολα. Ακόμα και σήμερα, στη χώρα μας δυστυχώς, ο μόνος εργοδότης που εξακολουθεί να προσλαμβάνει μαζικά κόσμο είναι το Ελληνικό Δημόσιο. Και φυσικά, βρισκόμαστε σε μια εποχή που η μείωση του κράτους είναι μονόδρομος. Και φυσικά, εμείς οι Έλληνες επιλέγουμε να κινηθούμε ενάντια στο κύμα. Οι πολιτικοί λόγοι, βέβαια, είναι προφανείς, οι συνέπειες όμως αυτής της πολιτικής είναι καταστροφικές. Έχουμε φθάσει σ’ ένα τέτοιο σημείο αντιπαραγωγικού μοντέλου οικονομίας που η χώρα μας δεν μπορεί να επιβιώσει ακόμη και με δανεικά. Τι φταίει;; Νομίζω ότι φταίει η στρατηγική ανεπάρκεια των πολιτικών μας. Χωρίς εθνική συνεργασία δεν βγαίνουμε από την κρίση. Μακάρι, Θεέ μου, να σταματήσει αυτός ο πολιτικός και κοινωνικός διχασμός. Ας θυμηθούμε τη Μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο πόλεμο!

ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΗΣ ΔΕΗ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ!

Έκανε πάλι το «θαύμα» του!

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο Ζευς ήταν ο θεός του ουρανού και των ουρανίων φαινομένων. Κεραύνιο Δία τον αποκαλούσαν.

Έτσι λοιπόν προχθές έπεσε κεραυνός με τόση δύναμη που ακούστηκε σ’ ολόκληρο το νησί. Ήταν κάτι σαν έκρηξη και μάλιστα χωρίς προειδοποιητικές βροντές ή αστραπές.

Σε δευτερόλεπτα όλο το νησί στο σκοτάδι. Ο κεραυνός έπεσε πάνω στο κεντρικό δίκτυο διανομής ρεύματος, πολύ κοντά στο εργοστάσιο της ΔΕΗ. Σε λίγη ώρα η βλάβη αποκαταστάθηκε, το νησί είχε πάλι τον φωτισμό του, αν και η βροχή συνεχιζόταν και τα γκρίζα σύννεφα «στόλιζαν» τον ουρανό.

Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ αξίζουν έναν έπαινο!!! Όταν κάτω από τέτοιες καιρικές συνθήκες ανέβηκαν πάνω στους στύλους, με παρέα τον αέρα και τη βροχή, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τη βλάβη ώστε όλοι εμείς να έχουμε το ρεύμα στο σπίτι μας… το λιγότερο που αξίζει να τους πούμε είναι… Μπράβο! και ευχαριστούμε θερμά τους ειδικούς ανθρώπους της ΔΕΗ για την ξεχωριστή εργασία τους κάτω από άσχημες καιρικές συνθήκες.