Στη σαθρή... πεπατημένη πολιτική

Υπάρχεις εσύ... που ισχυριζόσουν ότι μαχόσουν ενάντια στην κοροϊδία των πολιτικών αντιπάλων σου, η οποία έλεγες πως απευθυνόταν στους απλούς πολίτες επί πολλά χρόνια προκειμένου να καταφέρει να τους αποπροσανατολίσει τη σκέψη και να τους αφοπλίσει επί της ουσίας την κοινή λογική με φόντο τις ραγδαίες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές (προς όφελος κάποιων λίγων). Συχνά συνήθιζες να βροντοφωνάζεις μάλιστα, ότι στηλιτεύεις την τακτική του λαϊκισμού που αναπτυσσόταν συστηματικά από όσους πρέσβευαν και πρεσβεύουν τις ιδέες του “φαντάσματος” της ελεύθερης αγοράς ή στον αντίποδα, τις ιδέες μίας διαφορετικής – ριζικής αλλαγής από παλαιολιθικούς ξεχασμένους αριστερούς. Γενικώς κι αορίστως όμως, (θα προσθέσω) περιοριζόσουν στην ανάπτυξη μίας δήθεν φιλολαϊκής ρητορείας χωρίς σαφή ιδεολογική βάση και σκελετό, που πατούσε μάλιστα στις δύο βάρκες των πολλών και των λίγων – ταυτόχρονα - και η οποία στην πράξη της – όπως επεσήμανες - θα άλλαζε τη ροή στον καταρράκτη της οικονομίας, “σκίζοντας” μάλιστα όσες σκληρές κι άδικες οδηγίες συμμόρφωσης με την “τάξη”, μας έφτασαν ως τη σημερινή πραγματικότητα της εξαθλίωσης.

Πάλευες μάλιστα – έτσι ισχυριζόσουν – για τη διατήρηση του δικαιώματος (που σου καταστρατηγούσαν) να εκφράζεις απρόσκοπτα τη γνώμη σου, εσύ, αλλά και όπως διατυμπάνιζες όλοι οι συμπολίτες σου που έχουν δικαίωμα θέσης - τεκμηριωμένης και μεστής - προς όφελος μίας κοινωνίας, που η μεγάλη αλήθεια είναι πως – δυστυχώς σήμερα - διψά για δημοκρατία κι ελευθερία λόγου.

Στον καθημερινό αγώνα σου δε, ύψωνες ανάστημα – έτσι έδειχνες – προς εκείνους που επεδίωκαν συστηματικά να παραπληροφορούν τους πολίτες για τα λεγόμενα και τις θέσεις σου, βάζοντας “ταμπέλες” στις δημόσιες αναφορές σου και βαφτίζοντάς τες εν ολίγοις, από άσπρες... μαύρες...!

Υπάρχεις όμως κι εσύ... Ο άλλος! Τόσα χρόνια με τα “ηνία” της εξουσίας στα χέρια, εκ του αποτελέσματος και βάσει της σημερινής οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας στη χώρα, απέδειξες ότι συνειδητά έβαζες πλάτη στην καταστροφή της, αλλά κι εν τέλει, στην εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Έχτιζες “παράθυρα” από τα οποία έμπαιναν οι υμέτεροι, πολλαπλασίαζες το “τάξιμο” και τις σπατάλες, διόγκωνες ένα δημόσιο για πελατειακά οφέλη, αύξανες τη γραφειοκρατία και στραγγάλιζες τη μικρομεσαία οικονομία έως που την αποτελείωσες και την παρέδωσες στους επόμενους σε κατάσταση που της απέμενε μόνο μία τελευταία ανάσα...

Με εσένα όμως, θα θύμωνε κανείς λιγότερο, αν αποχωρούσες από το προσκήνιο και παραδεχόσουν έστω και πολύ αργά, την ανικανότητά σου στην ανάπτυξη κι εφαρμογή πολιτικών τέτοιων, που θα διόρθωναν το θεόστραβο οικοδόμημα της χώρας στην οποία ζούμε. Ωστόσο, μόνον να καγχάσει μπορεί κάποιος, αφού έρχεσαι στην πρώτη γραμμή και με την απουσία έστω και ίχνους ντροπής, “φυτρώνεις” σε κάθε εκδήλωση και ζητάς συγγνώμη για όσα κακώς έπραξε η παράταξή σου και άρα, όσοι συγκυβέρνησαν μαζί σου, καταστρέφοντας εδώ και καιρό, αλλά κι αυτοκτονώντας... ζωές και ζωές.

Δυστυχώς, σήμερα, εξακολουθείτε να υπάρχετε και οι δύο! Σας παρατήρησε ο κόσμος πρόσφατα και μάλιστα σε τοπικό επίπεδο, να επιχειρείτε να πείσετε ο μεν πρώτος, ότι ο γάιδαρος ακόμη κι αν δεν πετάει, θα πετάξει(!) και ο δεύτερος, να επαναλαμβάνει απλώς το γνωστό πως, “ο γάιδαρος πετάει” ζητώντας και συγχώρεση. Περιφρονήσατε προκλητικά από κοινού κι ας το πράξατε με διαφορετικό τρόπο, την υπομονή αρκετών παρευρισκομένων, υποστηρίζοντας μέσω πλάγιας, λαϊκίστικης αλλά και πολιτικάντικης οδού, τις αδιέξοδες πολιτικές γραμμές σας, σε μία - πέραν από τους τίτλους της πρόσκλησης – ανοικτή συζήτηση για όλους. Εκ των υστέρων μάλιστα, στα γνωστά εικονικά καφενεία, ως λάτρεις της ταμπέλας, σπεύσατε να “πάρετε μέτρα” σε εκπροσώπους μέσων ενημέρωσης, προκειμένου να τους φορέσετε κομματικό μανδύα ετσιθελικά κι απόλυτα.

Το δυστυχέστερο όλων όμως, είναι πως επιβεβαιώσατε την επικίνδυνη πραγματικότητα της συστηματικής προσπάθειας εκφασισμού μίας ολόκληρης κοινωνίας, ώστε αφενός, αυτή, να μην εκφράζει ελεύθερα όποια άποψη δεν συμπλέει με όσα δε βολεύουν τους κομματικούς εντολείς σας κι αφετέρου, να οδηγηθεί σε σημείο που δε θα αντιλαμβάνεται και δε θα αντιδρά.

Η αποδοκιμασία ευτυχώς, εκφράστηκε και προς τους δύο, είτε ευθέως, είτε με ειρωνικού χαρακτήρα χειροκρότημα.

Τον “εφιάλτη” όμως, δεν τον σκοτώνεις έτσι απλά, καθώς, όσο ο σεβασμός, η ελευθερία λόγου και η εφαρμογή της δημοκρατίας παραμένουν τα μεγάλα ζητούμενα, τόσο αυτό θα σημαίνει ότι εκείνοι που καθοδηγούν την χώρα και οι κατά τόπους εκπρόσωποί τους, καλλιεργούν... τη γνωστή σαθρή πεπατημένη πολιτική.