Στην κόψη του ξυραφιού

Φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Κάποιοι από εμάς δεν το πιστεύαμε. Κάποιοι από εμάς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το παιχνίδι τελειώνει. Game is over είπε ο Donald Tusk στον Αλέξη Τσίπρα άκομψα. Η Ελλάδα δεν είναι παιχνίδι είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός και μην υποτιμάτε ένα λαό που νιώθει ταπεινωμένος. Οι συντάξεις στην Ελλάδα είναι ιερές και με αυτές ζουν τα παιδιά μας. Είναι η απόλυτη αλήθεια.  2,7 εκατ. συνταξιούχοι, 1,3 εκατ. άνεργοι (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ) και 650 χιλιάδες παιδιά να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, (σύμφωνα με τα στοιχεία της ελληνικής ανθρωπιστικής οργάνωσης και της UNICEF). 18.676 αυτοκτονίες την τελευταία τριετία (ΕΛ.ΣΤΑΤ), 40% πάνω από το μ.ο της προηγούμενης δεκαετίας.

Συμβαίνει στην χώρα μας και συμβαίνει τώρα.

Η χώρα δεν σώζεται μόνο με νέα μέτρα λιτότητας. Το γνωρίζουν άπαντες. Μόνο μια γενναία διαγραφή του χρέους και παράλληλα μέρος των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα, θα γεννούσαν ξανά την ελπίδα στον ελληνικό λαό. Μεταρρυθμίσεις όμως δεν είναι η αύξηση του ΦΠΑ, δεν είναι η συρρίκνωση του οικογενειακού εισοδήματος, η μείωση των μισθών, των συντάξεων και το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της χώρας άνευ όρων.

Ο έγκριτος δημοσιογράφος Peter Spiegel αναφέρει ότι ο Jean - Claude Juncker, ψεύδεται όταν αναφέρει ότι στην πρόταση των θεσμών  ‘δεν υπήρχαν απαιτήσεις μειώσεων των συντάξεων”. Αφήνουμε στην άκρη το παλιομοδίτικο, κακής αισθητικής, επικοινωνιακό τρικάκι με το μήνυμα στον ελληνικό λαό στα ελληνικά.. Γνωρίζουν επίσης όλοι κύριε Dijsselbloem ότι η Ελλάδα έλαβε τελεσίγραφο και απάντησε, όπως απάντησε. Με το δικαίωμα του λαού να αποφασίσει. Η προσφυγή στο λαό ήταν μονόδρομος. Λένε αρκετοί, «η κυβέρνηση πέταξε το μπαλάκι στο λαό» και μας έφτασε στα όριά μας. Μα κάθε φορά που ο λαός αποφασίζει με την κρίση του, δεν έχει τη μπάλα στο γήπεδό του; Γιατί όχι και τώρα, στην πιο κρίσιμη ώρα; Γιατί βεβαίως, η ΕΚΤ φρόντισε να στείλει το λαό στο δημοψήφισμα με κλειστές τις τράπεζες και τον τρόμο στο πιθανό ηχηρό «όχι». Αυτό είναι που αναστατώνει τον ελληνικό λαό, ο οποίος ως τώρα - παρά τα τρομοκρατικά χτυπήματα των εφημεριδοκάναλων - δείχνει ψυχραιμία. Όσο για τα γνωστά συστημικά κανάλια, ούτε κουβέντα για τον αποκλεισμό του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών  από το β΄ μέρος του πρόσφατου eurogroup, που συνιστά ρεβανσιστική υπονόμευση της δημοκρατικής διαδικασίας, ούτε ψίθυρος για την απόρριψη του λογικού αιτήματος παράτασης μιας εβδομάδας ομαλής χρηματοδότησης, ούτε λέξη για τον ωμό εκβιασμό των δανειστών και της Ε.Κ.Τ δια Mario Draghi.

Σύσσωμα τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ ομιλούν για την επικείμενη καταστροφή της Ελλάδας. Προβάλουν τις ουρές στα ΑΤΜ, τις κλειστές τράπεζες και τους ελέγχους κεφαλαίων.  Αναμενόμενο. Δεν υπάρχει καλύτερη είδηση από την χειρότερη είδηση. Τα ίδια πρόσωπα στις τηλεοράσεις, επαναλαμβάνουν παπαγαλίστικα το νέο προπαγανδιστικό σαλαμοποιημένο μότο του συμμαχικού νεοφιλελεύθερου μετώπου. Μέσα και το εγχώριο τόξο: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, ομιλούν και φέρονται ως εκπρόσωποι των θυμωμένων δανειστών. Αποσκοπούν στη συνειρμική σύνδεση του πολίτη - ψηφοφόρου ότι το “όχι στη συγκεκριμένη συμφωνία ισοδυναμεί με όχι στο ευρώ” και συνεπώς τέτοια ενέργεια επιφέρει την απόλυτη καταστροφή. Λίγο λίγο, σιγοντάρουν όλοι. Ξένα πρακτορεία, διεθνή ΜΜΕ, πλήρως ελεγχόμενα από τα κέντρα συμφερόντων, λαγοί αξιωματούχοι, γερολαδάδες της πολιτικής που οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο, τώρα λυσσαλέα υπερασπίζονται γενναία το «ναι». Έχουν δε, το θράσος με ηλεκτρονικά μηνύματα να καλούν το λαό σε αντίσταση λέγοντάς του να ψηφίσει «ναι». «Ναι» της υποτέλειας, της υποταγής, της ταπείνωσης.

Είχα γράψει τις προάλλες «μόνο να μην κάνουμε πίσω τώρα». Ήταν υψηλού ρίσκου η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ και προσωπικά δεν πήρα ποτέ πίσω αυτή την άποψη.

Πέρα από το περήφανο και πατριωτικό αντιστασιακό «όχι» των Ελλήνων όμως (το οποίο η κυβέρνηση ως ένα σημείο μπορεί να υπερασπίζεται), σκέφτηκα να δούμε μέτρο - μέτρο τα βασικά οικονομοτεχνικοκοινωνικά στοιχεία ενός «ναι». Με πιο απλά λόγια, ο Έλληνας πολίτης που θα ψηφίσει «ναι», τι θα πρέπει να ξέρει ότι λέει, όταν λέει «ναι»...

Διαλέγω τα πιο σημαντικά -κατά την κρίση μου- και διαβάζει όποιος φίλος ή φίλη αντέχει:

1) Λέει «ναι» στη θέσπιση νέων μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης και μείωσης των κρατικών δαπανών (παιδείας υγείας, άμυνας) για να πληρωθεί η απαίτηση  πλεονασματικού προϋπολογισμού για το 2015, ύψους 1%  και  μακροπρόθεσμα 2, 3 και 3,5 του Α,ΕΠ για τα έτη 2016, 2017 και 2018 αντιστοίχως. Πρακτικά λέει «ναι» στην ύφεση και την συνεχιζόμενη πολιτική λιτότητας.

2) Λέει «ναι» στην αύξηση του ΦΠΑ των ξενοδοχείων στο 13% (αντί για 23% που ήθελαν αρχικά οι δανειστές), στην αύξηση του ΦΠΑ εστίασης στο 23% (από 13% που είναι σήμερα), στη διατήρηση του ρεύματος στο 13%. Λέει «ναι» στη μετάθεση των περισσοτέρων τροφίμων στο 23%. Λέει «ναι» στην κατάργηση των εκπτώσεων του μειωμένου συντελεστή σε όλα τα νησιά.

3) Λέει «ναι» στην πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ έως το 2019 με άμεση περικοπή του 20% της δαπάνης. Δηλαδή αμέσως μετά το «ναι» αρχίζουν οι περικοπές σε ποσοστό 20% στους περισσότερους “προνομιούχους” συνταξιούχους των 250-300 ευρώ που με το ΕΚΑΣ φτάνουν το πεντακοσάρικο. Αρχικά θα έλεγε «ναι» στην κατάργησή του ως το 2017, αλλά οι δανειστές είναι μεγαλόψυχοι.

4) Στο συνταξιοδοτικό λέει «ναι», χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά, στην απαίτηση και προσταγή των δανειστών για κλιμακωτές περικοπές συνολικού ύψους της δαπάνης 0,25 – 0,5 % του ΑΠΕ μέσα στο 2015 και 1% το 2016. Δηλαδή λέει «ναι» σε νέες μειώσεις των συντάξεων κύριων και επικουρικών. Λέει με προθυμία «ναι» στα νέα όρια  συνταξιοδότησης, μέχρι το 2022, δηλαδή σύνταξη για όλους στα 67 έτη ή στα 62 έτη με 40 χρόνια εισφορών. Εξαιρούνται τα βαρέα επαγγέλματα και οι μητέρες με παιδιά με αναπηρίες. Λέει επίσης «ναι» στην απώλεια των κεκτημένων των εργαζομένων (θεμελίωση συνταξιοδότησης). Και λέει ένα ακόμη μεγάλο «ναι», στην άμεση εναρμόνιση των μειώσεων των συντάξεων από τον Ιούλιο του 2015 με την παροχή της εγγυημένης (νομοθετικά) σύνταξης (δηλαδή του ποσού των 368 ευρώ και έως το διπλάσιο).

5) Λέει «ναι» στην αύξηση από το 4% στο 6% των ασφαλιστικών εισφορών για τον υγειονομικό κλάδο για τους συνταξιούχους.

6)  Λέει «ναι» στην αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 100% από το ισχύον 55% για τις επιχειρήσεις (ανεξαρτήτως μεγέθους), αλλά και στην αύξηση των φορολογικών συντελεστών από το 26% στο 28% συμπεριλαμβανομένων και των ναυτιλιακών εταιρειών. Ταυτόχρονα λέει «ναι», στην αύξηση της φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων και της προκαταβολής φόρου στο 100%.

7) Στο φάρμακο (ξανα)λέει «ναι» στην επαναφορά της συνταγογράφησης των γενοσήμων φαρμάκων χωρίς καμία εξαίρεση, με μείωση των τιμών των γενοσήμων έναντι των φαρμάκων πατέντας. Μα η μείωση τιμής, συμπληρώνω εγώ, δεν εξαρτάται μόνο από τις ομοιότητες με τα πρωτότυπα φάρμακα, αλλά πρωτίστως από τη σχέση ποιότητας - κόστους.

8) Λέει «ναι» στην είσπραξη εσόδων από τον ΕΝΦΙΑ της τάξεως των 2,65 δις. τόσο το 2015 όσο και το 2016 ακόμα και αν μειωθούν οι αντικειμενικές αξίες.

9) Λέει «ναι» στην αύξηση της έκτακτης εισφοράς φυσικών προσώπων και στην εξάλειψη του ευνοϊκού καθεστώτος φορολόγησης των αγροτών. Η μάνα ελληνική γη θα παράγει δύσκολα και οι παραγόμενοι καρποί της θα είναι είδος πολυτελείας.

12) Λέει «ναι» στην απαίτηση για την αναμόρφωση της κλίμακας φορολογίας εισοδήματος έως το Σεπτέμβριο του 2015 με απλοποίηση του συστήματος έκπτωσης φόρου για μισθωτούς και συνταξιούχους και ενσωμάτωση της έκτακτης εισφοράς στη φορολογία εισοδήματος.

13) Λέει «ναι» στην αύξηση της φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων από το 26% στο 29%.

14) Λέει «ναι» στην ανεξαρτητοποίηση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων και στην τοποθέτηση επιτηρητή στο ΓΛΚ, ο οποίος θα ελέγχει τις δαπάνες, θα τις περικόπτει αυτόματα και θα προεγκρίνει τα σχετικά ΦΕΚ που εμπεριέχουν οικονομικά στοιχεία. Μάλιστα. Ναι καλά διαβάζουμε. «Ναι» στον οικονομικό υπερεπίτροπο του “προτεκτοράτου” με εκτελεστικές αρμοδιότητες.

15) Λέει «ναι» στη μείωση του ορίου των 1.500 ευρώ, κάτω από το οποίο δεν επιτρέπονται κατασχέσεις μισθών και συντάξεων. 

16) Λέει «ναι» στην αλλαγή της ρύθμισης των 100 δόσεων, έτσι ώστε όσοι δεν πληρώνουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους να χάνουν τη ρύθμιση και προσαρμογή του επιτοκίου στα επίπεδα της αγοράς. Η ανεργία ή η ανέχεια δεν συγχωρείται. Τιμωρείται.

17) Λέει «ναι» στην πώληση του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων που είχε στην κατοχή του το ΤΑΙΠΕΔ στις 31/12/2014. Δηλαδή στην άμεση ολοκλήρωση των διαγωνισμών κυβέρνησης Σαμαρά για την εκχώρηση σε ιδιώτες των 14 κερδοφόρων περιφερειακών αεροδρομίων  της χώρας, την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της Εγνατίας Οδού, του ΟΛΠ και ΟΛΘ, του Ελληνικού και των λοιπών φιλέτων. Η αυτοδιαχείριση αποτελεί εγκληματική ανυπακοή.

18) Τέλος λέει «ναι» στην αναμόρφωση του μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων από μηδενική βάση από το 2016 και έπειτα, με στόχο την ακαριαία μείωση των δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού. Απώτερος σκοπός η πλήρης αποψίλωση της κρατικής μηχανής. Η τρόικα με τη σύμφωνη γνώμη των προηγούμενων κυβερνήσεων, αφού πρώτα φρόντισε να απαξιώσει το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, χρησιμοποιώντας δομημένες τεχνικές (αρχή της γενίκευσης, πειθαρχικές διώξεις με κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας, κ.α ) θα αντικαταστήσει τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας», με φτηνό εργατικό δυναμικό (συνεργεία - εργολάβοι) και κυκλικές συμβάσεις δίμηνες, τρίμηνες και εξάμηνες. Έτσι θα καλύπτονται, που και που, πλασματικά, οι δείκτες της ανεργίας και τα τριακόσια ευρώ το μήνα θα κάνουν κύκλους.

Είναι όμως αλήθεια ότι και η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης περιλαμβάνει ισχυρά υφεσιακά μέτρα εκκίνησης, αλλά σε καμία περίπτωση (πλην της προσωρινής αποδοχής του ΕΝΦΙΑ) δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα ειπώθηκαν. Τίποτε δεν συγκρίνεται με αυτή τη “γενναιόδωρη” πρόταση των δανειστών. Όπως ξέρετε έτσι την χαρακτήρισαν, με περισσό θράσος, μπρος στο πρόσωπό μας.

Μεταξύ δε των αφανών όρων που θέτει ουσιαστικά το Βερολίνο είναι και η παραίτηση της ελληνικής πλευράς από τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου της χιτλερικής Γερμανίας, ενώ ένας ακόμα λόγος που τορπίλισε τη διαπραγμάτευση είναι η άρνηση των πιστωτών να δεσμευθούν για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που αποτελεί βασική παράμετρο για την κυβέρνηση  αναφέρει η Εφημερίδα των Συντακτών σε σημερινό άρθρο της.

Γιατί όμως οι δανειστές φοβούνται την ετυμηγορία του ελληνικού λαού; Για ποιο λόγο δεν αφήνουν τους Έλληνες, τα άτακτα παιδιά, να οδηγηθούν στην καταστροφή, αφού εκείνοι είναι τόσο καλά προετοιμασμένοι; Στην πραγματικότητα τρέμουν τη λήψη αποφάσεων από τον ίδιο το λαό. Ο κλειστοφοβικός πυρήνας της ΕΕ είναι άμεσα εξαρτημένος από τα οικονομικά συμφέροντα των χρηματαγορών και τα κραχ των χρηματιστηρίων, σε ένα παιχνίδι που είναι απρόβλεπτο (με άλλα λόγια το ρίσκο να αποφασίζει κάποιος εκτός παιχνιδιού, όπως οι πολλοί σε μια χώρα, δηλαδή ο λαός), θα είναι απανωτά. Ας μη ξεχνάμε ότι το συνολικό παγκόσμιο χρέος το οποίο εκτιμάται στα 200 τρισ. δολάρια είναι έτοιμο να  “τιναχτεί στον αέρα”, λόγω της ελληνικής κρίσης με  αλυσιδωτή αντίδραση. Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία βρίσκονται πραγματικά στην κόψη του ξυραφιού. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το χρηματιστήριο της Λισσαβόνας έκλεισε σήμερα με πτώση 5,22%, καταγράφοντας τις μεγαλύτερες απώλειες μεταξύ των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων.

Ισχυρές πιέσεις ασκούνται επίσης στις αποδόσεις των ομολόγων των χωρών του νότου με το άνοιγμα της αγοράς χρέους, εξαιτίας των κινδύνων που προέρχονται από το Grexit.

Η Deutsche Bank σε πρόσφατη έκθεση ρίσκου πριν 20 μέρες (πηγή: Global Research) αποκάλυψε ότι ήταν απολύτως εκτεθειμένη σε μια "ελληνική κρίση" με ασύλληπτα ποσά εξαιτίας των στοιχημάτων σε  παράγωγα που κατέχει η γερμανική τράπεζα, ενώ υπήρξαν και παραιτήσεις ανωτάτων στελεχών που αποσιωπήθηκαν.

Οι έγκυρες γερμανικές αναλύσεις, όπως προφανώς πολύ καλά γνωρίζει η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας, προβλέπουν “απρόβλεπτες” οικονομικές επιπτώσεις στην ίδια τη γερμανική οικονομία και στις χώρες της ευρωζώνης, ενώ η αξία τους αποτιμάται σε πολλαπλές δεκάδες δισεκατ. ευρώ.

Οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν σοβαρό πρόβλημα γιατί, αν και εμφανίζονται καθησυχαστικοί, δεν έχουν πει την αλήθεια στο γερμανικό λαό. Για να είμαστε ακριβείς τον έχουν παραπλανήσει.

Το «όχι» λοιπόν είναι ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί για την Ελλάδα, γιατί πρέπει να αντιληφθούμε ότι η διαπραγμάτευση δεν τελειώνει σήμερα. Ότι το «όχι» αποτελεί μέρος της διαπραγμάτευσης. Ότι ακόμη και οι δημοσκοπήσεις με προβάδισμα ενός «όχι», φέρνουν στο τραπέζι τους εταίρους πιο διαλλακτικούς. Ακόμη και μια νέα πρόταση της τελευταίας στιγμής σήμερα, την ώρα της εκπνοής της παράτασης. Και ας δείχνουν επικοινωνιακά σκληροί και αδιάλλακτοι. Και ας κάνουν (προς το παρόν) επίδειξη δύναμης.

Ναι, το «όχι» σ΄ αυτή τη συμφωνία μπορεί να ειπωθεί ακόμη και με κλειστές τράπεζες. Χρειάζεται ψυχή και καρδιά. Τα έχουμε και τα δυο. Σε διαφορετική περίπτωση ακόμη και αν οι Έλληνες εγκρίνουν τo νέο εξωφρενικό μνημόνιο των δανειστών (ας μη γελιόμαστε, περί αυτού πρόκειται), η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη μεταπολιτευτική πολιτική κρίση.

Λογικά θα υπάρξει μια νέα κυβέρνηση σε στυλ «Παπαδήμου», η οποία θα αναλάβει να εφαρμόσει το τρίτο και φαρμακερό μνημόνιο που θα συμφωνηθεί με τους δανειστές.

Κάθε μέρα και πιο επαχθές.. Αυτό θα είναι το χειρότερο σενάριο και όχι το «όχι».