Τα "περήφανα" γηρατειά

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της διεθνούς οργάνωσης Help Age International, η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα της Δυτικής Ευρώπης, για να ζει τη ζωή του ένας ηλικιωμένος . Μεταξύ των 96 χωρών, στις οποίες έγινε αυτή η έρευνα, η Ελλάδα κατέχει την 79η θέση, σε ό,τι αφορά τον δείκτη ποιότητας της ζωής των ηλικιωμένων.
Αυτή είναι δυστυχώς η τραγική πραγματικότητα για τους ηλικιωμένους πολίτες της χώρας μας, γιατί κανένας από τους πολιτικούς, που μας κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, δεν είχε την ευαισθησία να χορηγήσει μία, έστω και υποτυπώδη, κρατική αρωγή σ’ αυτούς τους πολίτες, που είναι και απόμαχοι της εργασίας . Ούτε βέβαια εκείνος ο πρωθυπουργός, ο οποίος καθιέρωσε ως σύνθημα, στους προεκλογικούς του λόγους, τα «περήφανα γηρατειά», εκδηλώνοντας με τον τρόπο αυτόν την κοινωνική του ευαισθησία στους πολίτες της τρίτης ηλικίας .
Και δεν είναι μόνον, ότι δεν επέδειξαν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτούς τους ηλικιωμένους Έλληνες πολίτες, που είναι οι συνταξιούχοι, αλλά με τις ενέργειες τους, όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων εξήντα πέντε  ετών, επιδείνωσαν την κατάστασή τους και τους οδήγησαν σήμερα σ’ αυτόν τον υπέρτατο βαθμό της εξαθλίωσης .
Δια του λόγου το αληθές, θα αναφέρω εδώ συνοπτικά ποιες είναι οι αχαρακτήριστες αυτές πράξεις: Από το έτος 1950 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν συνολικά 25 τρισεκατομμύρια δραχμές - που μεταφράζονται σε 70 περίπου δισεκατομμύρια σημερινά ευρώ – από τα αποθεματικά τους, γιατί είχαν υποχρεωθεί από το κράτος να τα έχουν κατατεθειμένα ατόκως στη τράπεζα της Ελλάδος .         Την τριετία 1999 – 2002, την εποχή της μεγάλης απάτης του χρηματιστηρίου, η κυβέρνηση έδωσε εντολή στους ασφαλιστικούς φορείς να μετατρέψουν σε μετοχές ένα μεγάλο μέρος των αποθεματικών των ταμείων τους . Οι συνέπειες αυτής της “φαεινής” ιδέας είναι γνωστές . Τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά τους .                                                                                                                 Στο διάστημα των ετών 2005-2007, αγοράστηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία οκτώ δομημένα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου αξίας 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ , τα οποία αργότερα οι υπεύθυνοι διαχειριστές των ταμείων, τα μετέτρεψαν σε κανονικά ομόλογα του Δημοσίου . Το έτος 2012, με την επιβολή του PSI στα ομόλογα αυτά, τα ταμεία έχασαν άλλα 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά τους .
Και τώρα η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας το τρίτο και ακόμη πιο επαχθές μνημόνιο, δίνει και την χαριστική βολή στους συνταξιούχους, υλοποιώντας με την πράξη αυτή την πρόθεσή της για παροχή “κοινωνικής δικαιοσύνης”.                                                         Ποια δικαιοσύνη, όταν υπάρχουν σήμερα  εκατοντάδες χιλιάδες ηλικιωμένοι Έλληνες πολίτες που λιμοκτονούν με μοναδικά έσοδα αυτή τη σύνταξη της πείνας των 500 ευρώ, η οποία οριακά θα φθάσει και ίσως πολύ σύντομα, στη μοναδική εθνική σύνταξη των 390 ευρώ, σύμφωνα με τις υποδείξεις της νεοσύστατης, κατά τα πρότυπα της Γερμανίας, δωδεκαμελούς επιτροπής «σοφών»; 

Ποια δικαιοσύνη, όταν πολλοί από τους δύστυχους αυτούς ανθρώπους δεν είναι αυτοεξυπηρετούμενοι και δεν έχουν οικογένεια, αλλά ούτε βέβαια την δυνατότητα να βιώσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, σε έναν από τους εκατό περίπου ιδιωτικούς οίκους ευγηρίας, αφού κανένας από τους πολιτικούς μας ηγέτες, δεν ενδιαφέρθηκε να ιδρύσει δημόσια γηροκομεία για να στεγάσει αυτά τα “περήφανα” γηρατειά ; Αλλά και όσοι απ’ αυτούς έχουν ακόμη την οικονομική ευχέρεια να περιθάλπτονται στα ιδιωτικά αυτά ιδρύματα, έχουν επιβαρυνθεί τώρα και με ένα 10%, λόγω της μεταβολής του ΦΠΑ από 13% σε 23% .
Κι όμως, αυτή η κοινωνική παροχή, δεν θα επιβάρυνε σχεδόν καθόλου το Δημόσιο ταμείο, γιατί αυτά τα δημόσια ιδρύματα θα μπορούσαν να στεγαστούν σε μερικά από τα δημόσια εκείνα κτίρια, που χρόνια τώρα παραμένουν ανεκμετάλλευτα, ή νοικιασμένα σε “ημετέρους” με χαμηλά μισθώματα και για την διατροφή τους, το κράτος θα διέθετε αυτές τις πενιχρές συντάξεις τους .
Δυστυχώς όμως, οι πολιτικοί μας ηγέτες ενδιαφέρονται για την καλοζωία της πλειονότητας των πολιτών, που είναι οι φοροφυγάδες και όχι βέβαια για την επιβίωση μιας μικρής μειονότητας, όπως είναι αυτοί οι ανήμποροι μικροσυνταξιούχοι.
Ένα μόνον ερώτημα απευθύνω σε όλους τους πολιτικούς, όχι μόνο σε εκείνους τους ασυνείδητους αλλά και στους ευσυνείδητους : Σκοτώνουν τα άλογα όταν γηράσκουν ;