Τρωικός Πόλεμος

Μας ταπείνωσαν. Κατάπιαμε την ντροπή και κάναμε ό,τι ήθελαν. Αποτύχαμε. Είπαμε να πολεμήσουμε την Τρόικα κάνοντας τον τροϊκό πόλεμο. Μα ο Τρωικός πόλεμος κερδήθηκε με δύο σημαδιακές πράξεις, στην αρχή και στο τέλος του. Χωρίς τη θυσία και χωρίς την πανουργία, δεν ήταν δυνατό να φθάσει στο αίσιο τέλος της καταστροφής μια πανέμορφης πολιτισμένης πολιτείας. Εμείς νομίσαμε πως θα νικούσαμε στον τροϊκό πόλεμο χωρίς θυσία ισάξια της Ιφιγένειας και χωρίς πανουργία ισάξια του δούρειου ίππου. Μπορεί να μην πρωταγωνιστούσε μια γυναίκα, η Ωραία Ελένη, αλλά είχαμε μιαν άλλη, την Ωραία Άγκελα. Ξαναγυρίσαμε στην οσφυόκαμψη. Και τώρα, σαν καλά παιδιά ή σαν μετανοούσες Μαγδαληνές, βγαίνομε από το Μνημόνιο. Ας πανηγυρίσουμε. Τουλάχιστον δεν καταστρέψαμε την πανέμορφη πολιτισμένη Ευρώπη. Το επιχείρησε η Βρετανία, με το BREXIT, δεν πέτυχε και μάλλον το έχει μετανιώσει.

Και τώρα; Τι θα κάνουμε χωρίς μνημόνιο; Αυτό το δαιμόνιο ήταν μια κάποια λύση. Να επανέλθουμε στην ωραία ζωή που κάναμε πριν από την τρόικα. Αν το καταφέρουμε, θα ξαναζήσουμε πολύ ωραία. Οι πιο πανούργοι, θα βάζουμε σε εξωχώρια ασφαλή σεντούκια τα λεφτά που θα παίρνουμε για επενδύσεις. Και οι πιο αφελείς θα μετατρέπουμε τους μισθούς και τις συντάξεις μας σε ωραία ζωή, διασκεδάσεις, ωραίες εμφανίσεις, ταξίδια, κάθε είδους πολυτέλεια που βιώνουν οι πανούργοι. Ύστερα θα λέμε πως όλοι μαζί τα φάγαμε. Και θα έλθει καινούργιο μνημόνιο. Και πάλι από την αρχή. Καινούργιο Δ.Ν.Τ. (που δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει. Σημαίνει ΔυΝαΤό; ΔοΝηΤής; κάτι πάντως ισχυρό και ηδονικό πρέπει να είναι). Υπάρχει εναλλακτική λύση;

Η λύση απαιτεί θυσία και πανουργία. Προπάντων όμως στρατηγικό σχέδιο. Σήμερα ο σκοπός δεν είναι να καταστρέψουμε τον εχθρό, αλλά να αναστήσουμε τον εαυτό μας. Ο στόχος πρέπει να σχεδιασθεί με βάση τις ανάγκες και τους πόρους που εμείς διαθέτομε. Όχι με βάση τις επιθυμίες και τη βοήθεια που θα μας δίνουν. Ανάγκες μας είναι πρώτιστα οι βιολογικές, να επιβιώνουμε, και παράλληλα πνευματικές, να ξαναρχίσουμε να παράγουμε πολιτισμό. Πόροι μας είναι η γη μας, τα βουνά, οι κάμποι και τα πολυάριθμα νησιά και βραχονησίδες μας. Και η ιστορία μας. Η επιβίωσή μας χρειάζεται ενέργεια, βιολογική (διατροφική) και φυσική. Οι πόροι μας μπορούν να μας την προμηθεύσουν με επανεγκατάστασή μας στην εγκαταλειμμένη μας ύπαιθρο και αξιοποίησή της με σύγχρονα μέσα. Όχι με εκποίησή της. Ποικιλία εκλεκτών γεωργοκτηνοτροφικών και θαλασσινοποταμίσιων προϊόντων, μια κι έχομε ποικιλία εδάφους είναι το ένα σκέλος∙ και παραγωγή καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο, τους ανέμους, τα κύματα, τις υδατοπτώσεις το άλλο. Σημαντικό το κόστος εγκατάστασης και συντήρησης, αλλά μπορούν να μας προσφέρουν το επιθυμητό εσαεί, με μηδενικό κόστος πρώτης ύλης, και μηδενικό κόστος καθαρισμού αποβλήτων. Όχι, δεν είναι το κόστος που μας εμποδίζει να προχωρήσουμε μ΄ αυτό τον τρόπο. Είναι η πνευματική μας αδράνεια. Είναι πολύ πιο εύκολο να μιμούμαστε τους άλλους ή να κάνουμε ό,τι μας υπαγορεύουν, παρά να επινοούμε τους δικούς μας στόχους και τις δικές μας μεθόδους για να το επιτύχουμε. Πολύ πιο εύκολο να γκρινιάζουμε και διαμαρτυρόμαστε, παρά να σκεφτόμαστε και να προσπαθούμε.

Φυσικά θα χρειαστούν θυσίες. Κάναμε ήδη πολλές με τα μνημόνια. Τις κάναμε όμως για να ικανοποιήσουμε τους αδυσώπητους δανειστές και τους εταίρους μας. (Αναρωτιέμαι, οι 28 πολιτείες της ΕΕ είναι εταίροι ή εταίρες;). Αυτοί, με μεγάλη πανουργία μετέφεραν το χρέος μας από τους δανειστές τραπεζίτες μας στους λαούς τους, έτσι που να είμαστε αντιμέτωποι όχι με το κεφάλαιο, αλλά με τους λαούς. Καιρός να κάνουμε τις θυσίες μας για να ικανοποιήσουμε και τις δικές μας ανάγκες. Όχι, να μην ξαναγυρίσουμε στην όμορφη ζωή που ζήσαμε μετά την ένταξή μας στην ΕΕ, ώσπου να σταθούμε στα πόδια μας, στα δικά μας πόδια εννοώ, όχι στα ξένα δεκανίκια. Και, ναι, θα χρειασθεί πανουργία, δούρειος ίππος. Έχω προβάλλει κάποιες σκέψεις σε άλλες επιφυλλίδες μου. Μια είναι η επιτέλεση έργου στηριζόμενου σε εθελοντική εργασία, με γραπτή τεκμηρίωσή της που θα έχει ως αντίκρισμα όχι εξαργύρωση με χρήμα, αυτό απαγορεύεται, αλλά την αποδοχή της από το κράτος μας για ένα μέρος των συναλλαγών μαζί του (φόροι, ΔΕΗ κλπ). Η αυστηρή τήρηση των ανειλημμένων υποχρεώσεών μας προς τους ξένους είναι πάνω από απαραίτητη.

Κάποιοι έκαναν ασύλληπτες θυσίες για να επιτύχουν ένα σπουδαίο έργο. Ο Πρωτομάστορας θυσίασε την όμορφη γυναίκα του για να στήσει της Άρτας το Γεφύρι. Ο Αγαμέμνονας θυσίασε την τρυφερή κορούλα του, την Ιφιγένεια, για να προχωρήσει στο μεγάλο, παγκόσμιο για την εποχή, Τρωικό πόλεμο. Ο Αβραάμ θυσίασε το γιο του, τον Ισαάκ, αφού είχε ξαποστείλει τον πρωτότοκο Ισμαήλ, γιο της παλλακίδας Άγαρ να πεθάνει στην έρημο, για να εξασφαλίσει στους απογόνους του την ευλογημένη γη από το Νείλο ως τον Ευφράτη, όπως του είχε τάξει ο Θεός. Κι ο Στάλιν θυσίασε το γιό του, αφήνοντάς τον να σκοτωθεί αιχμάλωτος από τους Γερμανούς, ενώ του είχαν προτείνει ανταλλαγή του, για να τα βγάλει πέρα με τη μεγαλειώδη αντίστασή στο Στάλινγκραντ, που ξαφνικά ανέστρεψε την πορεία του μεγαλύτερου πολέμου που έχει γίνει ως τώρα.

Από όλον αυτό τον αγώνα, με θυσίες στο επίπεδο του αισθητού και του κοινωνικού Εγώ μας τι απομένει; Αξίζει τον κόπο; Αξίζει πιστεύω, καθώς από έναν τέτοιο αγώνα το γέρας θα ανήκει στην επικράτεια του νοητού Εγώ μας, της αυτοπραγμάτωσής μας. Εδώ ανήκει η γέννηση πολιτισμού στη σύγχρονη εποχή. Και ο σχηματισμένος πολιτισμός είναι ο μόνος που μπορεί να επιβιώνει όταν κάθε τι άλλο γύρω του έχει καταστραφεί. Είναι η γλώσσα μας που θα επιβιώσει και θα επενδύει Ελληνικά το πρωτότυπο έργο μας. Είναι οι μέθοδοι που θα αναγκασθούμε να αναπτύξουμε για να επιτύχουμε την τεράστια αποστολή που μας περιμένει. Κι αυτές οι μέθοδοι θα μείνουν στο γνωσιακό οπλοστάσιο όλου του κόσμου ως Ελληνικές. Θα στηριχθούμε πρώτο, στη μοναδική γεωγραφία μας, δεύτερο στην ιστορία και παράδοσή μας και τρίτο στις παγκόσμιες γνώσεις που έχουν αναπτυχθεί σε όλο τον κόσμο. Προσοχή, δεν λέω να μιμηθούμε τους προγόνους μας ούτε τους σύγχρονους επιτυχημένους άλλους, αλλά να στηριχθούμε στις αρχές που έχουν αναδείξει. Θα είναι εξασφαλισμένη αποτυχία αν μιμηθούμε τους άλλους, όπως και αν συγκρουσθούμε μαζί τους (είναι πολύ ισχυρότεροι από εμάς και η ήττα μας είναι βέβαιη). Η ανάπτυξή μας οφείλει να είναι συμπληρωματική μαζί τους.