«Η ΓΝΩΜΗ ΠΑΤΡΩΝ»

Δυτική Ελλάδα: 89 υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας με 94 «θύματα» εν μέσω καραντίνας

  • Τρίτη, 2 Ιουνίου, 2020 - 07:18

Της Ελένης Α. Γεωργοπούλου

Ογδόντα εννέα υποθέσεις με 94 θύματα ενδοοικογενειακής βίας καταγράφηκαν κατά το πρώτο τρίμηνο Φεβρουάριος – Μάρτιος – Απρίλιος του 2020 στην Δυτική Ελλάδα.

Ο αριθμός των υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας μειώθηκε σημαντικά σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2019, οπότε είχαν καταγραφεί 94 υποθέσεις με 112 θύματα του 2020.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία των υπηρεσιών της Γενικής Περιφερειακής Διεύθυνσης Δυτικής Ελλάδος, τα καταγεγραμμένα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας κατά το τρίμηνο Φεβρουάριος – Μάρτιος – Απρίλιος του 2020, ήταν λιγότερα σε σχέση με αυτά του 2019, παρά τα αντίθετα στοιχεία που έχουν καταγραφεί σε άλλες περιοχές της χώρας.

Ειδικότερα, οι υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας στη Δυτική Ελλάδα μειώθηκαν κατά 5,3%, ενώ τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας στη Δυτική Ελλάδα μειώθηκαν κατά 16%.

Στην Αχαΐα καταγράφηκε μείωση κατά 14,7%, στην Ηλεία η μείωση έφθασε στο 40%, ενώ στην Αιτωλοακαρνανία (ΔΑ Ακαρνανίας και Αιτωλίας) μειώθηκαν κατά 6,9%.

40 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Στην Πάτρα τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας στην Πάτρα μειώθηκαν κατά 13%. Επιπλέον, από τις Υπηρεσίες των τριών Αστυνομικών Τμημάτων της Πάτρας καταγράφηκαν κατά το τρίμηνο Φεβρουάριο – Μάρτιο – Απρίλιο του 2020, 47 υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας με 47 θύματα, ενώ το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2019 είχαν καταγραφεί 50 υποθέσεις με 54 θύματα.

Πιο συγκεκριμένα, το 2020 έχουν καταγραφεί 40 γυναίκες ως θύματα ενδοοικογενειακής βίας, όσες και το 2019. Όσον αφορά στα παιδιά, το ευτύχημα είναι ότι δεν έχει καταγραφεί κανένα περιστατικό τη φετινή χρονιά ενώ το 2019 είχαν καταγραφεί τρία. Ενδιαφέρον, επίσης, έχει το γεγονός ότι όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, θύματα ενδοοικογενειακής βίας πέφτουν και οι άνδρες, εφόσον το πρώτο τρίμηνο του 2020 είχαν καταγγελθεί στην ΕΛ.ΑΣ. επτά περιπτώσεις, τέσσερις λιγότερες σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2019.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι υπηρεσίες αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας της Ελληνικής Αστυνομίας λειτουργούν σε όλη την επικράτεια και διαχειρίζονται κάθε περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας με εξειδικευμένα στελέχη. Παράλληλα αντιμετωπίζει με σοβαρότητα/υπευθυνότητα κάθε περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας, ενημερώνοντας τις αρμόδιες δικαστικές αρχές.

Η ΕΛ.ΑΣ. ενθαρρύνει τους πολίτες λέγοντας ότι «αν γνωρίζετε κάποιο άτομο που είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας και σιωπά, ενθαρρύνεται το να απευθυνθεί στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα.

Αν είστε θύμα:

-Καλέστε το 100 σε περίπτωση άμεσης ανάγκης ή επικοινωνήστε με το πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα.

-Λάβετε άμεσα ιατρική φροντίδα και τις απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις. Πείτε την αλήθεια στο γιατρό για το τι σας συνέβη.

-Καλέστε την τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και απευθυνθείτε στις ειδικές υπηρεσίες για κακοποιημένες γυναίκες, οι οποίες παρέχουν ψυχοκοινωνική στήριξη, νομική συμβουλευτική και φιλοξενία σε ξενώνες. Για πληροφορίες στη σελίδα: http://www.isotita.gr/emfyli-v».

1.769 κλήσεις στην γραμμή SOS

Ωστόσο, σημαντική αύξηση των καταγγελιών για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας καταγράφηκε τις ημέρες της «καραντίνας» και του υποχρεωτικού εγκλεισμού στο σπίτι λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Η Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΟΠΙΦ) τον τελευταίο μήνα έλαβε συνολικά 1.769 κλήσεις. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που παραχώρησαν στην «Γ», οι κλήσεις για περιστατικά βίας τον Απρίλιο έφθασαν τις 1.070, ενώ οι αντίστοιχες κλήσεις το Μάρτιο ήταν 325. Εξίσου ανησυχητική είναι η αύξηση των κλήσεων για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας τον Απρίλιο, με 648 κλήσεις. Οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σχεδόν τετραπλασιάστηκαν το μήνα της «καραντίνας» σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα, το Μάρτιο, που καταγράφηκαν 166 κλήσεις για παρόμοια περιστατικά.

Τα στελέχη του Συμβουλευτικού Κέντρου Πάτρας εξηγούν στην «Γ» τους λόγους που αυξάνεται η ενδοοικογενειακή βία και περιγράφουν το προφίλ τους.

«Σε χρονικά διαστήματα όπου το ζευγάρι περνάει περισσότερο χρόνο μαζί, τα περιστατικά βίας είναι πιθανό να αυξάνονται. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός πως οι δύο σύζυγοι ή σύντροφοι μοιράζονται επιπλέον περισσότερο χρόνο μαζί και η τριβή θα φέρει στην επιφάνεια πιο γρήγορα και πιο εύκολα συμπεριφορές που ενδέχεται να οδηγήσουν σε βία, οποιασδήποτε μορφής. Είναι εξαιρετικά σημαντικό όμως να γνωρίζουμε πως ο σύζυγος/σύντροφος που δεν χρησιμοποιεί τη βία στη συμπεριφορά του για την επίλυση των προβλημάτων, δεν θα γίνει ξαφνικά εξαιτίας μιας κρίσης που μπορεί να αντιμετωπίζει. Ίσως να γίνει πιο επιθετικός με συχνότερα ξεσπάσματα επιθετικής συμπεριφοράς, ο άντρας που ήδη επέλεγε αυτόν τον τρόπο να σχετίζεται με τη σύζυγο ή σύντροφό του.

Ο δράστης μπορεί να έχει κτητική συμπεριφορά, μπορεί και να δημιουργεί σκηνές παθολογικής ζήλιας. Κάποιοι από αυτούς έχουν υπάρξει θύματα ή μάρτυρες σκηνών βίας στην πατρική τους οικογένεια. Επίσης προέρχονται από όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και κάθε εκπαιδευτικό επίπεδο και συνήθως ενστερνίζονται τις παραδοσιακές αντιλήψεις γύρω από το ρόλο τους και πιστεύουν στην υπεροχή των ανδρών και στον παραδοσιακό τους ρόλο μέσα στην οικογένεια.

Από την άλλη μεριά, η γυναίκα που έχει υποστεί ενδοοικογενεικαή βία δείχνει να έχει μια επίσης αναχρονιστική ματιά στους ρόλους μέσα στον γάμο-σχέση  με το να πιστεύει στα στερεότυπα του γυναικείου ρόλου και στον παραδοσιακό ρόλο της γυναίκας μέσα στην οικογένεια. Κάποιες  γυναίκες έχουν υπάρξει θύματα καταπίεσης και κακοποίησης και στην παιδική τους ηλικία. Τέλος  η γυναίκα επιζώσα αναπτύσσει συναισθήματα φόβου, θυμού και απογοήτευσης ενώ με τον καιρό η ντροπή της ολοένα και μεγαλώνει. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία και από την εμπειρία μας ως Συμβουλευτικό Κέντρο, τα παιδιά είναι και αυτά άμεσοι ή έμμεσοι αποδέκτες της βίαιης συμπεριφοράς με αποτέλεσμα να επηρεάζονται ψυχολογικά, κοινωνικά και να δημιουργούν λανθασμένα πρότυπα για τη σχέση των φύλων».

Φόβος, ντροπή, οικονομική εξάρτηση

Οι παράγοντες που δυσκολεύουν μια γυναίκα στο να “σπάσει τη σιωπή της” και να αντιδράσει απέναντι στη βία είναι κατά κύριο λόγο, όπως μας αναφέρουν τα στελέχη του Κέντρου της Πάτρας: Κοινωνικοί (φόβος κοινωνικού στιγματισμού), Συναισθηματικοί (ενοχή, ντροπή), Πρακτικοί (οικονομική εξάρτηση, έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος) και Μαθημένη αβοηθησία/ανημπόρια (Brewster, 2002) καθώς η γυναίκα βρίσκεται σε μια συναισθηματική κατάσταση απόσυρσης και παραίτησης.