1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής - Η πορεία προς την ομορφιά της Ανάστασης

Ακολουθώντας την πορεία προς την Ανάσταση, η Ευαγγελική περικοπή της 1ης Κυριακής της Τεσσαρακοστής παρουσιάζει τα πρώτα βήματα της δημόσιας ζωής του Ιησού, αμέσως μετά το βάπτισμα, δίνοντας μια γεωγραφική και χρονική ένδειξη, τη διαβίωση του Ιησού στην έρημο, όπου έμεινε 40 ημέρες και τέλος μια περίληψη του κηρύγματός του.

Σύμφωνα με το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο: “Αμέσως, το Πνεύμα οδηγεί τον Ιησού έξω στην έρημο. Εκεί στην έρημο ήταν σαράντα μέρες κι αντιμετώπιζε τους πειρασμούς του σατανά. Ζούσε μαζί με τα θηρία, κι άγγελοι τον υπηρετούσαν. Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία και κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τη βασιλεία του Θεού. Έλεγε: «Συμπληρώθηκε ο καθορισμένος καιρός κι έφτασε η βασιλεία του Θεού μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.

Όπως σημειώνει ο π. Γιάννης Μαραγκός, τόσο η χρονολογική ένδειξη όσο και η γεωγραφική που μας δίνει ο ευαγγελιστής έχουν ιδιαίτερη θεολογική βαρύτητα. Μερικοί ερμηνευτές του Ευαγγελίου τείνουν να πιστέψουν ότι ο Ιησούς μετά το βάπτισμα από τον Ιωάννη έμεινε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί με τον ίδιο και τους μαθητές του στην έρημο. Ωστόσο, το Ευαγγέλιο δεν αναφέρεται στους πειρασμούς εν αντιθέσει με άλλους ευαγγελιστές όπως ο Λουκάς και ο Ματθαίος, οι οποίοι περιγράφουν ότι ο πειρασμός ήταν το ψωμί - ο πειρασμός του να συγχέω το είμαι με το έχω, με εκείνο του μεγαλείου, δηλαδή της αλαζονείας και της ματαιοδοξίας και εκείνο της εξουσίας, δηλαδή η επίδειξη δύναμης και η καταπίεση στον πιο αδύνατο. Οι τρεις αυτοί πειρασμοί ακόμη και σήμερα δοκιμάζουν τον άνθρωπο και είναι ικανοί να τον απομακρύνουν από τον Θεό.

Η έρημος έχει μια εμβληματική σημασία. Είναι ο χώρος της δοκιμασίας που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο τόσο στην αυτοκυριαρχία, στην εγκράτεια και να τον γιγαντώσει, αλλά να τον οδηγήσει στη νοσταλγία, την απογοήτευση, την παραίτηση και τέλος, στον χαμό.