"Ο λόγος που απελευθερώνει τη ζωή από το κακό και την ανανεώνει"

Στη σημερινή εκπομπή " Ο Λόγος του Θεού κάθε Κυριακή" από την Καθολική εκκλησία, ο π. Ιωάννης Μαραγκός επιλέγει να μας παρουσιάσει το πρώτο κήρυγμα του Ιησού στη συναγωγή της Καπερναούμ. Ο Ευαγγελιστής δεν μας μεταφέρει τι ακριβώς δίδαξε ο Κύριος εκείνη την ημέρα αλλά τα αποτελέσματα της διδασκαλίας. «Έμειναν όλοι κατάπληκτοι από τη διδαχή του διότι δίδασκε σαν κάποιος που έχει εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς.» Η έκπληξη και ο θαυμασμός είναι εμπειρίες που μας βγάζουν από τα σχήματά μας, από την πεζή καθημερινότητα, το προκαθορισμένο, το συνηθισμένο και μας βάζουν μέσα σ’ έναν πλατύ και ανοιχτό ορίζοντα της ελευθερίας και του πάθους για ζωή.

«Εκείνο τον καιρό πήγαν στην Καπερναούμ και αμέσως το Σάββατο ο Ιησούς πήγε στη Συναγωγή και δίδαξε. Έμειναν κατάπληκτοι από τη διδαχή του διότι δίδασκε σαν κάποιος που έχει εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς. Και εκεί στη συναγωγή τους υπήρχε κάποιος με ακάθαρτο πνεύμα που φώναξε δυνατά και είπε «Τι το ακάθαρτο έχουμε εμείς κι εσύ Ιησού Ναζαρινέ; Ήρθες να μας αφανίσεις; Σε γνωρίζω καλά ποιος είσαι, είσαι ο Άγιος του Θεού». Και ο Ιησούς τον επιτίμησε λέγοντας «Βουβάσου και βγες έξω από αυτό». Και το ακάθαρτο πνεύμα αφού τον συντάραξε και έβγαλε δυνατή φωνή, βγήκε από μέσα του. Δέος αισθάνθηκαν όλοι σε σημείο που να συζητούνε μεταξύ τους και να λένε «Τι είναι αυτό; Η διδασκαλία του είναι καινούρια και κυρήττει με εξουσία και διατάζει και τα ακάθαρτα πνεύματα και αυτό που είναι κακό». Και πολύ γρήγορα η φήμη του διαδόθηκε παντού σε ολόκληρη την περιοχή της Γαλιλαίας».

Το πρώτο συμπέρασμα των ακροατών ήταν ότι η διδασκαλία του ήταν αυθεντική και καινούρια. Και την παρουσίασε με εξουσία. Εξουσία και αυθεντία δεν είναι συνώνυμα με τη δύναμη επιβολής παρά τη βία αλλά είναι συνώνυμα με τη συμπεριφορά εκείνου που τα λόγια τρέφουν τη ζωή. Και ο Ιησούς ήρθε για να απαντήσει και να συναντήσει όλους εκείνους που έχουν λαχτάρα μιας νέας, ολοκληρωμένης, αυθεντικής ζωής. Και όποιος έρχεται σε επαφή με τον Ιησού το καταλαβαίνει. Τα αυθεντικά λόγια κάποιου, αλλά και του Ιησού είναι λόγια που ενσαρκώνονται σε έργα της καθημερινής ζωής. Ο Ιησούς με τη διδασκαλία του για μια καινούρια ζωή και ελεύθερη από κάθε δεσμό το κάνει πράξη με το να βγάλει το κακό πνεύμα.

Τα λόγια του είναι καινούρια γιατί ο Ιησούς δεν τα αγκυροβολεί στην αυθεντία άλλων όπως έκαναν οι προφήτες και οι δάσκαλοι της εποχής. Τα αγκυβολεί στον ίδιο του τον εαυτό. Δεν προσπαθεί να αποκτήσει το θαυμασμό των ακροατών του παραθέτωντας πολλές γνώμες και εκδοχές του ίδιου πράγματος για να επαινέσουν την ευρυμάθειά του αλλά ό,τι παρουσιάζει το παρουσιάζει με θάρρος και δεσμεύει την αξιοπιστία του σε αυτά που λέει. Η εξουσία και η αυθεντία του λόγου του Θεού εκπορεύονται από τη δύναμη του λόγου του Θεού που απελευθερώνει τον άνθρωπό από το σωματικό και πνευματικό κακό. Η διαδασκαλία του Ιησού έχει εξουσία γιατί φανερώνει μία νέα ζωή που επιτέλους συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού, ο άνθρωπος να είναι εικόνα και ομοίωσή του.

Το επεισόδιο του δαιμονισμένου μας βάζει εμάς τους σύγχρονους σε κάποια δυσκολία. Για να καταλάβουμε τη νοοτροπία του δαιμονισμένου πρέπει να μπούμε στη νοοτροπία της λαϊκής ιατρικής της εποχής του Ιησού Χριστού. Τότε όλες οι κουλτούρες δίπλα σε κάθε αρρώστια έβαζαν και κάποιο δαίμονα, κάποιο κακό πνεύμα που σκλάβωνε τον άνθρωπο και τον αλλοτρίωνε, γιατί έχανε την εξωτερική και εσωτερική του νοοτροπία. Ο ασθενής που είχε μπροστά του ο Ιησούς Χριστός είχε ανάγκη από θεραπεία και ηθική τόνωση ώστε να επανενταχθεί στην κοινωνία που τον είχε αποκλείσει λόγω της αρρώστιας του. Με την άμεση ανταπόκρισή του στον άρρωστο, ο Ιησούς θέλει να δείξει ότι ο Θεός δρα εδώ και τώρα. Η αντιμετώπιση του κακού πρέπει να είναι αποφασιστική και χωρίς δισταγμούς. Το κακό σε όλες του τις μορφές σκλαβώνει τον άνθρωπο. Ο Ιησούς ενεργεί αυτή την απελευθέρωση αναδημιουργώντας τον ίδιο τον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος πια να  βλέπει καθαρά και να επιστρέψει στο Θεό.

Τι είναι και ποιο είναι το κακό σήμερα πο φωλιάζει σε εμάς τους ίδιους και τις κοινότητές μας; Το κακό στην εποχή μας έγκειται στο γεγονός ότι αισθανόμαστε ότι είμαστε αυτάρκεις σε όλα και ότι δεν έχουμε την ανάγκη του Θεού. Η πίστη μας είναι αναπαυμένη, αυτάρεστη, αρκούμαστε στο να πιστεύουμε ότι κάποιος Θεός υπάρχει και είναι εκεί να εξυπηρετεί τις δικιές μας επιθυμίες. Ο Ιησούς μας θέλει όλους συμμέτοχους στη δικιά του διακονία, να απελευθερώσει τον άνθρωπό από κάθε μορφή κακού.