“Η μετακίνηση στο νέο χώρο σκόρπισε αισιοδοξία”

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την ημέρα που το νεόκτιστο κτήριο του 1ου Νηπιαγωγείου Ερμούπολης, δίπλα από τα κεντρικά κτήρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου, άνοιξε τις πύλες του υποδεχόμενο παιδιά και εκπαιδευτικούς, που επί σειρά ετών αναζητούσαν μία καλύτερη υποδομή για τη μέγιστη απόδοση των παιδαγωγικών σκοπών τους.

Το όνειρο της ανέγερσης και της λειτουργίας του Νηπιαγωγείου έγινε πραγματικότητα, έπειτα από συνεχείς αγώνες τόσο της δημοτικής αρχής, όσο και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων της μονάδας, αλλά και δύσκολες δικαστικές μάχες με την εμπλοκή του Σ.τ.Ε.

Υπενθυμίζεται πως ενστάσεις και καταγγελίες της δημοτικής παράταξης “Σύρα με λογισμό και μ' όνειρο” περί αυθαίρετης οικοδόμησης του κτηρίου είχαν φρενάρει αρχικά την υλοποίηση του έργου, το οποίο κατάφερε εν τέλει να βγει από τις συμπληγάδες προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και των παιδιών.

Σήμερα, οι μαθητές του Νηπιαγωγείου έχουν τη χαρά να φοιτούν σε ένα καινούριο και λειτουργικότερο κτήριο, φωτεινό, ευάερο και ευήλιο με περισσότερους χώρους, που αναβαθμίζουν την εκπαιδευτική υποδομή του νησιού.

“Ανάμικτα τα πρώτα συναισθήματα”

Για τη χρονιά που πέρασε και το στάδιο προσαρμογής παιδιών και νηπιαγωγών σε ένα νέο περιβάλλον, σύγχρονων προδιαγραφών, μίλησε στην “Κοινή Γνώμη”, η υπεύθυνη της μονάδας Μαργαρίτα Φρέρη. Όπως υπογράμμισε, “τα πρώτα συναισθήματα ήταν ανάμικτα, καθώς όταν εργάζεσαι 25 χρόνια σε ένα κτήριο, όποια κι αν είναι η κατάστασή του, είναι λογικό να νιώσεις περίεργα όταν το εγκαταλείπεις”. Ωστόσο σημείωσε πως “παρά τις δυσκολίες και τα κτιριακά προβλήματα που αντιμετωπίζαμε, η εκπαιδευτική διαδικασία κυλούσε όσο το δυνατόν ομαλότερα”.

Παρόλα αυτά, τόνισε ότι η μετάβαση σε έναν καλύτερο χώρο, όπου μπορείς να κινηθείς και να δουλέψεις με μεγαλύτερη άνεση εμψυχώνει τους ωφελούμενους και τους οπλίζει με περισσότερη δύναμη. “Από την άλλη, ξεκινήσαμε κάπως διστακτικά, προκειμένου να δούμε πώς θα δέσουμε με το κτήριο” ανέφερε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι χρειάστηκε να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, μέχρι τα παιδιά να συνηθίσουν σε αυτό, να βρουν τους ρυθμούς τους και να μάθουν τους καινούριους κανόνες, ώστε να εξυπηρετούνται στο έπακρον. “Δοκιμάσαμε κάποια πράγματα, ακυρώσαμε και αλλάξαμε κάποια άλλα, με αποτέλεσμα να δώσουμε σύντομα λύσεις σε βασικά ζητήματα, όπως το ύψος του πεζουλιού στον αύλειο χώρο ή το ανέβασμα και το ανέβασμα της σκάλας”, εξήγησε η κ. Φρέρη.

“Πρόκληση για τα παιδιά ο νέος χώρος”

Πρόσθεσε μάλιστα ότι τόσο οι νηπιαγωγοί όσο και οι ίδιοι οι μαθητές έμειναν πολύ ευχαριστημένοι από τον τρόπο με τον οποίο κύλησε η πρώτη σχολική χρονιά στο νέο κτήριο. “Τους άρεσε, γιατί ο νέος χώρος αποτελούσε μια πρόκληση γι' αυτούς. Ήθελαν να τον εξερευνήσουν, να τον μάθουν, να τον κάνουν κτήμα τους. Βέβαια και μεγαλύτερο κτήριο να είχαν, θα το χαιρόντουσαν ακόμη περισσότερο”, επεσήμανε.

Επιπροσθέτως, κατέστησε γνωστό ότι φέτος φιλοξενούνται 40 συνολικά παιδιά που εγγράφονται για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο. “Το προηγούμενο κτήριο μπορούσε να στεγάσει μετά βίας 35 μαθητές”, εξήγησε. Αξίζει να σημειωθεί, ότι πέρα από καινούρια “φουρνιά” μαθητών, το νηπιαγωγείο διαθέτει και νέο παιδαγωγικό προσωπικό, δεδομένου ότι οι περυσινές νηπιαγωγοί τοποθετήθηκαν φέτος σε διαφορετικές μονάδες της χώρας.

“Συμβολική η ανέγερση του κτηρίου εν μέσω κρίσης”

Αναφορικά με την κατασκευή του νέου κτηρίου εν μέσω οικονομικής κρίσης και των σαρωτικών αλλαγών που ταλανίζουν το χώρο της παιδείας, η κ. Φρέρη χαρακτήρισε την κίνηση ιδιαίτερα θετική και ελπιδοφόρα. “Για πολλούς γονείς η μετακίνησή μας σε ένα νέο κτήριο, που αποπνέει φρέσκο αέρα ήταν ενθαρρυντική, αισιόδοξη και συμβολική”, είπε χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά, τόνισε ότι “την καθημερινότητα τη βιώνουμε όλοι μας”.

Κρίνοντας το γεγονός ότι οι σημερινές συνθήκες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν σε έναν εκπαιδευτικό μία μόνιμη θέση σε κάποια συγκεκριμένη σχολική μονάδα, σημείωσε ότι από το 2000 με τη δημιουργία των ολοήμερων σχολείων, οι νηπιαγωγοί σε κάθε σχολείο αυξήθηκαν και αυτό το πράγμα δεν είχε καμία μονιμότητα. “Συνήθως ήταν αναπληρωτές, που έρχονταν και έφευγαν μετά το τέλος της χρονιάς. Οπότε οι περισσότερες νηπιαγωγοί έχουν μάθει να είναι πιο ευέλικτες στα θέματα των σχέσεων και να μπορούν να δουλεύουν κάθε χρόνο με καινούριους ανθρώπους.

“Γυρίζουμε στη δεκαετία του 1980”

Έχοντας μία εμπειρία 30 περίπου χρόνων στον τομέα της εκπαίδευσης, δήλωσε πως οι σημερινές συνθήκες με τον μεγάλο αριθμό μαθητών ανά τάξη τείνουν να θυμίσουν την κατάσταση που επικρατούσε στα σχολεία τη δεκαετία του '80. “Όταν ξεκίνησα να δουλεύω για πρώτη φορά, σε κάθε τάξη υπήρχαν περίπου τριάντα παιδιά, όσα και τώρα. 30 παιδιά. Εργαζόμουν στο 6ο νηπιαγωγείο και θυμάμαι ότι ξεκινούσαμε να συζητάμε κάτι και ώσπου να μιλήσει το πρώτο παιδί και να πει το 15ο και το 20ο τη γνώμη του είχε διαλύσει η τάξη, διότι τα παιδιά δεν είχαν ούτε την επιμονή, ούτε την αντοχή να περιμένουν και να σεβαστούν τον άλλον”, τόνισε.

“Πρέπει να μην πέφτουμε ψυχολογικά”

Καταλήγοντας, εξήγησε ότι παρά τις δυσκολίες που καλούμαστε όλοι να αντιμετωπίσουμε σήμερα τόσο σε προσωπικό, όσο και εργασιακό επίπεδο, θα πρέπει να στεκόμαστε στα πόδια μας. “Όλα αυτά που συμβαίνουν, μας κάνουν πολλές φορές να μην αισιοδοξούμε ή να πέφτουμε ψυχολογικά. Όμως, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να ανεβαίνουμε ψυχολογικά. Γιατί όταν έχουμε στα χέρια μας 40 πιτσιρίκια, δεν μπορούμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά πεσμένοι. Επομένως, πρέπει να βρεις τρόπους να ανέβεις”.

Παράλληλα, η κ. Φρέρη έκρινε ότι η αύξηση που σημειώθηκε φέτος στον αριθμό των φιλοξενούμενων μαθητών στο νηπιαγωγείο θα είναι ακόμα μεγαλύτερη στο μέλλον, καθώς πολλοί γονείς που εργάζονται στο κέντρο, προτιμούν να φοιτούν τα παιδιά τους κοντά στο χώρο τους. Ωστόσο, λόγω συμπλήρωσης των θέσεων, η διεύθυνση του σχολείου αναγκάζεται να παραπέμπει τους ενδιαφερόμενους γονείς σε γειτονικά νηπιαγωγεία, προκειμένου να μη μείνει κανένα παιδί εκτός σχολικής μονάδας.