Ενιαίος ασφαλιστικός φορέας το ΙΚΑ

Ριζικές μεταβολές στο χώρο των ασφαλιστικών ταμείων, με ενοποίηση τους στο ΙΚΑ που θα λειτουργεί ως ενιαίος φορέας, σχεδίασε και ετοιμάζεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση, περνώντας σταδιακά την περιουσία των ταμείων στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Οι επιχειρούμενες μεταβολές, που ήδη δημοσιοποιήθηκαν από ευρείας κυκλοφορίας Αθηναϊκό έντυπο, δεν αποτελούν ευφάνταστο σενάριο, αλλά υποχρέωση που είχε αναλάβει η χώρα από την υπογραφή του μνημονίου του 2010.

Ο σχεδιασμός αφορά στην καθιέρωση της ενιαίας εθνικής σύνταξης η οποία θα ανέρχεται σε μόλις 360 ευρώ και θα ισχύει για το σύνολο των πολιτών, με το ποσό αυτό ουσιαστικά να αντιστοιχεί στο 48% του μισθού των εργαζομένων, όπως θα προκύψει από τις σταδιακές ετήσιες μειώσεις.

Ο μοναδικός ασφαλιστικός φορέας που θα δημιουργηθεί θα αφορά στην υπαγωγή όλων των εργαζομένων κάθε είδους απασχόλησης, είτε πρόκειται για μισθωτούς, είτε για αγρότες ή αυτοαπασχολούμενους.

Προαναγγελία των αλλαγών

Οι συγχωνεύσεις των κύριων και επικουρικών ταμείων, θα ανακοινωθούν επισήμως από τον διοικητή του ΙΚΑ, Ροβέρτο Σπυρόπουλο, στο 3ο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου με θέμα: «Συνεργασία Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα για την Προαγωγή της Απασχόλησης και της Ασφάλισης», που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη, με ανάληψη από ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία της διοργάνωσης της ημερίδας, η οποία μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει πέραν του Εθνικού Φορέα Συντάξεων και την ανάθεση σε επαγγελματίες ιδιώτες της διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων.

Εκτός αυτού θα ανακοινωθούν και οι σχεδιασμοί για πρόσθετες παροχές, οι οποίες όμως θα προέρχονται από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλισης που θα αναλάβουν και αυτό τον τομέα, με το κράτος να κρατά ως μόνη υποχρέωση του την απόδοση της ενιαίας εθνικής σύνταξης, επιβεβαιώνοντας την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους.

Άλλωστε αυτό είχε προειπωθεί από τον πρόεδρο της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών της Ελλάδας, ο οποίος μίλησε ξεκάθαρα για είσοδο των ασφαλιστικών εταιρειών στον τομέα των συντάξεων.

Ο πρόεδρος του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, Σίμος Αναστασόπουλος, ανέφερε ότι στους σκοπούς του συνεδρίου περιλαμβάνεται και η διαδικασία συζήτησης περί της αναγκαιότητας συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα «προκειμένου να αντιμετωπιστούν καίρια κι αποτελεσματικά κρίσιμα προβλήματα της οικονομίας, με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, όπως είναι το ζήτημα της ανεργίας».

Με ζητούμενο τα αποθεματικά

Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες θα αναλάβουν πλέον ισχυρό ρόλο στον τομέα των ασφαλίσεων, επωμιζόμενες τον ρόλο που μέχρι σήμερα διατηρούσαν τα επικουρικά ταμεία, κίνηση η οποία ενισχύθηκε από τη κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και την αισθητή μείωση των παροχών.

Μένει να διευκρινιστεί εκ μέρους της κυβέρνησης ο τρόπος υπολογισμού των επικουρικών συντάξεων, με την αλλαγή του φορέα από δημόσιο σε ιδιωτικό, τι μέλλει γενέσθαι με την διαχείριση των αποθεματικών, εάν θα λαμβάνουν οι ιδιωτικές εταιρείες κοινωνικούς πόρους και πως θα υποχρεωθούν οι εργοδότες στην καταβολή εργοδοτικής εισφοράς.

Άλλωστε θα πρέπει να υπενθυμιστεί πως η μεταπολεμική ανάπτυξη της χώρας, έως τη δεκαετία του ’80 προήλθε από τα αποθεματικά των ταμείων τα οποία άτοκα διαχειριζόταν η Τράπεζα της Ελλάδος, δανειοδοτώντας τους μεγαλοεπιχειρηματίες της εποχής, τακτική που αποδείχτηκε ζημιογόνα κατά τουλάχιστον 25 τρις δρχ. για τους εργαζόμενους, ενώ η μη ικανότητα κάλυψης των συντάξεων ώθησε στη δεκαετία του ’90 την ψήφιση ελεύθερης αξιοποίησης τους σε τραπεζικούς τίτλους και χρηματιστηριακές συναλλαγές με το τελειωτικό χτύπημα να έρχεται τη στιγμή που τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος αναλαμβάνουν οι ιδιωτικές τράπεζες, σπρώχνοντας την δεκαετία του 2000, τις επενδύσεις σε δομημένα ομόλογα που σήμανε και την ολοκληρωτική κατάρρευση των ταμείων.

Αποφάσεις που φέρνουν την υπογραφή των πολιτικών ηγετών της χώρας, καταλήγοντας στις νεότερες πολιτικές αποφάσεις, που παραδίδουν απροκάλυπτα πλέον στην ιδιωτική εκμετάλλευση την επικουρική ασφάλιση των εργαζομένων, σηματοδοτώντας την απώλεια κοινωνικών κεκτημένων.