“Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, Μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του Είκοσι ένα”

Ήταν τα λόγια του σπουδαίου Έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά, που θέλησε να γνωρίζουν και να θυμούνται πάντα την ελευθερία της χώρας μας, όλοι οι Έλληνες. Λίγο πριν την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, η περιοχή, ακόμα και κοντά στον ποταμό Δούναβη είχε φροντίσει να δημιουργηθεί στρατηγικός χώρος, αλλά υπήρξε μυστική πατριωτική οργάνωση που ονομάστηκε “ Φιλική Εταιρεία”. Αρκετές πόλεις, όχι Ελληνικές, όπως η Μολδαβία, η Οδησσός, το Ιάσιο κ.α. αλλά και ελληνικές όπως η Κωστάντζα κ.α. φρόντιζαν να τιμήσουν και να βοηθήσουν την Ελλάδα ώστε να αποκτήσει την ελευθερία της.

Έως το 1817, τα μέλη της “ Φιλικής Εταιρείας” ήταν Έλληνες της Ρωσίας και της Μολδαβίας. Να χρόνο αργότερα, από το 1818 κατόρθωσε να επεκταθεί στο Ελλαδικό χώρο και αρκετοί Έλληνες έγιναν μέλη της Εταιρείας.

Πολλοί ακόμη και χωρίς δισταγμό θέλησαν να γίνουν μέλη της εταιρείας από τη Ρωσία. Η δύναμη αυτή φυσιολογικά ήσαν ορθόδοξοι χριστιανοί.

Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 στην Οδησσό από τους Έλληνες εμπόρους Εμμανουήλ Ξανθό, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ.

Αυτοί οι τρεις σπουδαίοι και λάτρεις της Ελλάδας, προσέφεραν την ηγεσία της οργάνωσης στον Αλέξανδρο Υψηλάντη στις 12 Απριλίου 1820.

Ο Αλέξανδρος είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1792 και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του διπλωμάτη Κωνσταντίνου Υψηλάντη. Ο Αλέξανδρος είχε εκπαιδευθεί στη μεγάλη Στρατιωτική Ακαδημία της Πετρούπολης και εργάσθηκε στο ιππικό του ρωσικού στρατού. Έγινε ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός του Ρωσικού στρατού.

Το 1813 έχασε το χέρι του στη μάχη της Δρέσδης εναντίων των γαλλικών στρατευμάτων και του απονεμήθηκε στρατιωτική διάκριση ανδρείας! Αισθανόταν ιδιαίτερα υπερήφανος, ακόμη και πριν τιμηθεί, γιατί ο πατέρας του είχε αφιερώσει τη ζωή του σε μια υπόθεση φροντίδας για την Ελλάδα και ο Αλέξανδρος, άκουγε, μάθαινε και θαύμαζε τη δραστηριότητα του πατέρα του. Και ο ίδιος όμως, ήταν την ίδια εποχή ένας τιμημένος αξιωματικός του ρωσικού στρατού και είχε κερδίσει την εύνοια και τον θαυμασμό του αυτοκράτορα.

Φρόντισε τότε να προσφέρει στην Ελλάδα με μια ιδιαίτερη κίνηση την απελευθέρωσή της. Ήταν πολλοί οι Έλληνες, που ζούσαν εκτός Ελλάδος και τον γνώριζαν και τον θαύμαζαν για τις άριστες δραστηριότητές του και έτσι φρόντισαν να του προσφέρουν την ηγεσία της “Φιλικής Εταιρείας”. Η οργάνωση της εταιρείας αναπτύχθηκε σύντομα και ο Υψηλάντης ζήτησε να πάρουν μέρος Έλληνες που δέχθηκαν να συνυπάρξουν, παρά το ότι, βρισκόντουσαν στον οθωμανοκρατούμενο ελληνικό χώρο. Έτσι κήρυξε την Επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1821.

Ο Υψηλάντης είχε φροντίσει, πριν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης να επισκεφθεί στην Πετρούπολη τον Ιωάννη Καποδίστρια να τον ενημερώσει και να τον ενθαρρύνει τονίζοντάς του ότι είχε πια φτάσει ο καιρός για την Ελληνική Επανάσταση.

Στις 16 Φεβρουαρίου 1821 ο Υψηλάντης κήρυξε την Επανάσταση αφού εξασφάλισε την ανοχή των Ρώσων διοικητών της περιοχής. Στις 22 Φεβρουαρίου ήταν η πρώτη σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών στο Γαλάτι και νίκησαν οι Έλληνες. Αιχμαλωτίστηκαν τότε αρκετά οθωμανικά στρατεύματα, που λίγο αργότερα ξέφυγαν από την περιοχή. Ο Υψηλάντης φρόντισε, μερίμνησε για την οργάνωση του στρατού παρά τις πολλές δυσκολίες εξαιτίας και της έλλειψης ειδικών στρατιωτικών και φυσικά ήταν ανάγκη να υπάρχουν χρήματα για τη στήριξη του στρατού.

18 Μαρτίου 1821

Ο Υψηλάντης, εκείνη την εποχή βρισκόταν στο Βουκουρέστι, όπου φρόντιζε να αποκτήσει περισσότερες μονάδες εθελοντών στρατιωτικών για να στηρίξουν την προσπάθειά του για την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς. “Εκεί που βρισκόταν ο Υψηλάντης, στο Βουκουρέστι, πληροφορήθηκε τον αφορισμό του από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον 5ο. Και αυτό γιατί, ο Σουλτάνος πιέστηκε από τους φανατικούς μουσουλμάνους και αποφάσισε να σφαγιάσει όλους τους ελληνικούς και ορθόδοξους πληθυσμούς που υποστήριζαν την Επανάσταση. Όταν οι Οθωμανοί πληροφορήθηκαν την κίνηση του Υψηλάντη, ζήτησαν βοήθεια από μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης. Ο Ρώσος πρέσβης αρνήθηκε ότι ζήτησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία με στόχο να καταστείλει το κίνημα του Υψηλάντη...”

Έλληνες, αλλά και Ρώσοι του ζήτησαν να παραμείνει στην Αυστρία έως την οριστική λύση του ζητήματος της Ελλάδας. Ο Υψηλάντης πήγε στη Βιέννη και εκεί πέθανε από άσθμα το 1828. Οι Έλληνες δεν ξέχασαν ποτέ την μεγάλη αγάπη του για την Ελλάδα και τον θαυμασμό του για την μεγάλη δραστηριότητά του για την απελευθέρωσή της. Εκείνος άλλωστε φρόντιζε για το ξεκίνημα της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τους Τούρκους. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ το ξεκίνημα της ίδρυσης της “Φιλικής Εταιρείας” το 1814 στην Οδησσό. Η τιμή για την εθνεγερσία, την εξέγερση του έθνους εναντίον του κατακτητή, το 1821 ανήκουν στη Φιλική Εταιρεία. Έχει βέβαια και την ευθύνη (όπως γράφουν οι ιστορικοί), γιατί χάθηκαν πολλοί Έλληνες εκείνη την εποχή.

Διονύσιος Σολωμός (1798 – 1857)

Ο σπουδαίος αυτός εθνικός μας ποιητής γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και πολύ νωρίς έφυγε για την Ιταλία όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε Ιταλικό Πανεπιστήμιο. Επέστρεψε μετά το τέλος των σπουδών του και μετά λίγο χρόνο που εργάσθηκε σε ένα σχολείο στην Ιταλία. Επέστρεψε στην Ελλάδα και έζησε και γνώρισε την αγωνία των Ελλήνων ώστε να αποκτήσουν την ελευθερία. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ποίηση στην ελληνική γλώσσα και έγραψε πολλά και υπέροχα ποιήματα. Είναι για την Ελλάδα ο εθνικός μας ποιητής. Είχε συναντηθεί στη Ζάκυνθο με τον Σπυρίδωνα Τρικούπη ο οποίος μετά τη γνωριμία μαζί του παρατήρησε ότι είχε μεγάλη μόρφωση, αγαπούσε την Ελλάδα, γι' αυτό άλλωστε επέστρεψε, και ιδιαίτερα αγαπούσε την ποίηση. Ο Σολωμός είχε διαβάσει στον Τρικούπη μερικά από τα ποιήματά του και... τότε μεταξύ τόσων άλλων ποιημάτων έγραψε τον “Ύμνο στην Ελευθερία”. Ένα υπέροχο ποίημα για μια σπουδαία εθνική έξαρση.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ!

Σε γνωρίζω από την κόψη

Του σπαθιού την τρομερή,

Σε γνωρίζω από την όψη

Που με βια μετράει τη γη...

Η μουσική του ύμνου είναι του Μάντζαρου.