Παλεύοντας για την Ανάσταση

Στη σημερινή σκληρή πραγματικότητα ίσως να είναι κοινά παραδεκτό πλέον, πως, οτιδήποτε μπροστά στα ανθρώπινα μαρτύρια, στον σταυρό που κουβαλά μεγάλο μέρος της σημερινής κοινωνίας μοιάζει μικρό, ανούσιο, ξεπερασμένο ίσως και περιττό!

Μεταφυσικές αναφορές, μνεία στα θεία πάθη και θρησκευτικές παραδόσεις έρχονται να εορτασθούν από τους συμμετέχοντες πιστούς κατά τη χριστιανική ετήσια πορεία, ως θρησκευτικές εκδηλώσεις σύντομης ανακούφισης απέναντι στην αποκρουστική καθημερινότητα, με τα πασχαλινά μηνύματα όμως, να ατονούν και να αποχρωματίζονται ολοένα και περισσότερο για τον κουρασμένο νου!

Σήμερα, τα σοβαρά προβλήματα που θίγουν την καθημερινότητα των ανθρώπων, είναι εκείνα που έρχονται να πρωταγωνιστήσουν επάνω στον σταυρό με τον πιο επιτακτικό τρόπο, καθιστώντας σαφές πως, η πορεία προς τον Γολγοθά για την κοινωνία είναι ιδιαιτέρως επίπονη, φέρει αγκάθινο στεφάνι και σε αντίθεση με τη θρησκευτική παράδοσή μας, δεν “οδηγεί” στη λύτρωση, αφού η σταύρωση και το μαρτύριο, δείχνουν πως δεν τελειώνουν με την πολυπόθητη Ανάσταση σε μεταφυσικούς χωροχρόνους, τουλάχιστον όχι χωρίς κόπο, όχι χωρίς πάλη, όχι χωρίς αγώνα – μιλώντας πάντα - για τους κοινούς θνητούς και τη ζωή τους!

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο Ανάστασης για την κοινωνία, υπό το πρίσμα της ορθολογικής προσέγγισης της ίδιας της ζωής, καθίσταται κατανοητό πως τα προβλήματα των ανθρώπων, δεν λαμβάνουν τέλος με καμία προσευχή, δεν παύουν να υφίστανται και να “γεννούν” αγωνία, άγχος και ταλαιπωρία από χέρια που παραμένουν σταυρωμένα και “προσηλωμένα” αποκλειστικά και μόνον σε μία θεωρητική προσέγγιση και ερμηνεία της πραγματικότητας!

Μιλώντας πέρα από τις θρησκευτικές παραδόσεις, όποιος προσδοκά την Ανάσταση σε ρεαλιστικούς χρόνους για τη σημερινή κοινωνία, ή έστω και την ήπια ανακούφισή της και κατανοεί ότι είναι μέλος της, δεν μπορεί να εστιάζει μόνον στην γενικόλογη ελπίδα, αλλά απαιτείται να προσπαθεί για ουσιαστικότερες ημέρες, ποιοτικότερη καθημερινότητα, αλλά και για τη διατήρηση δικαιωμάτων, κεκτημένων σε μία εποχή που συστηματικά καταρρέει ο διάλογος, η δημοκρατία και απειλείται ευθέως η ελευθερία!

Προσδοκώντας την Ανάσταση λοιπόν, επί της ουσίας, πρέπει να παλεύεις γι αυτήν!

Να παλεύουμε όλοι συστηματικά... Κόντρα στη “συνταγή” της εξαθλίωσης και της μιζέριας που βυθίζει σταδιακά μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στη φτώχεια! Κόντρα στη “συνταγή” της ύπουλης προσπάθειας περιορισμού της ελευθερίας του λόγου και της πονηρής προσπάθειας ασφυκτικού περιορισμού της δυνατότητας διαλόγου και συζήτησης!

Όλοι εμείς, προσδοκώντας την Ανάσταση της σημερινής βαθιά πληγωμένης κοινωνίας, οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για μία ποιοτικότερη παιδεία αλλά και για τη δυνατότητα ισότιμης πρόσβασης του συνόλου των παιδιών σε αυτήν! Αντιστοίχως, την ίδια έντονη προσπάθεια οφείλουμε να αναπτύσσουμε για την απρόσκοπτη κάλυψη των πολιτών – αδιακρίτως – σε επίπεδο υπηρεσιών Υγείας! Δεν μπορείς να προσδοκάς Ανάσταση, χωρίς να θεωρείς ότι ο συμπολίτης και συνάνθρωπός σου, έχει δικαίωμα – όπως κι εσύ - να απολαμβάνει μία αξιοπρεπή ζωή στο σύνολό της! Δεν μπορείς να προσδοκάς Ανάσταση, χωρίς να επιχειρείς και να αγωνίζεσαι να λυτρώσεις τον σκληρά δοκιμαζόμενο συνάνθρωπό σου από μικρούς θανάτους που βιώνει καθημερινά, εξαιτίας της συστηματικής υποβάθμισης της ζωής του! Ως πολίτες, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε την υποχρέωσή μας, να πολλαπλασιάζουμε την προσπάθειά μας για ειρηνική συνύπαρξη με τους γύρω μας, για εξάλειψη του ρατσισμού, της εκμετάλλευσης και των φασιστικών συμπεριφορών και νοοτροπιών, με σκοπό μία αρμονική ζωή που θα πορεύεται σε ένα υγιές πλαίσιο!

Και υγιές πλαίσιο δεν μπορεί να νοηθεί κανένα άλλο, από αυτό που τουλάχιστον έχει πυξίδα του, τη λύτρωση των ανθρώπων από τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά μαρτύρια που συστηματικά προωθούνται, “χτίζοντας” φυλακές γύρω μας!

Έτσι, όταν προσδοκούμε Ανάσταση, θα πρέπει να κατανοούμε όλοι εμείς, πως, παλεύουμε κι αγωνιζόμαστε γι αυτήν! Μαχόμαστε να φτάσουμε σε αυτήν, πραγματοποιώντας τα βασικά βήματά μας με επιμονή, πρωτίστως, προς την πνευματική λύτρωση!

Ολόψυχα, Καλή Ανάσταση για όλους!