Ακαδημαϊκά ανταμώματα

«Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια», μου έρχονται στο νου οι στίχοι της Λένας Παππά, γυρνώντας τη μνήμη στην αρχή αυτού του ταξιδιού.

Ήταν πριν τέσσερα καλοκαίρια, όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το όνειρο κάποιων ανθρώπων να επικοινωνήσουν τις αλήθειες της γλώσσας, να δείξουν τους άλλους δρόμους που αυτή μπορεί να στροβιλίσει την έκφραση, να μιλήσουν με τα λόγια εκείνα που η γλώσσα είτε κρίνει, είτε λαθεύει, είτε επικοινωνεί.

Το όνειρο είχε ονοματεπώνυμο. Αυτό της Νικολέττας Τσιτσανούδη, Ακαδημαϊκής Διευθύντριας του Διεθνούς Θερινού Πανεπιστημίου.

Έγινα κοινωνός αυτής της γνώσης, που προσφερόταν απλόχερα, από πλήθος διακεκριμένων ακαδημαϊκών δασκάλων, για την Ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό.

Όλα αυτά έναν Ιούλιο στην Άνδρο κι ακολούθησε κι άλλος Ιούλιος πάλι στην Άνδρο, όπου από δέκτης όλων αυτών αποφάσισα να γίνω συμμέτοχος κι αυθόρμητα τόλμησα να ξεστομίσω την πρόταση να μεταφερθεί αυτή η ακαδημαϊκή διοργάνωση στη Σύρο, ένα νησί στο οποίο ζω και εργάζομαι τα τελευταία 15 χρόνια.   

Εκεί ήταν που μπήκε και το μεγάλο στοίχημα για μένα. Πως θα μπορούσα να συνταιριάξω με αυτό το σημαντικό ακαδημαϊκό γεγονός, την αλήθεια του νησιού, τις πάμπολλες διαφορετικές πτυχές του, τις εικόνες του και τον πολύμορφο πολιτισμό του.

Με δημιουργικό πάθος ξεκινήσαμε μία προετοιμασία μηνών για να καταλήξουμε να δώσουμε, η Νικολέτα Τσιτσανούδη, ένα άρτιο ακαδημαϊκό πρόγραμμα κι εγώ ένα παζλ των πολλών και διαφορετικών στοιχείων του πολιτισμού του νησιού.

Συνταιριάξαμε τους ήχους του ρεμπέτικου με την ποίηση, τις άριες κλασσικού ρεπερτορίου με την έντεχνη μουσική, όλα στοιχεία της πολιτιστικής ταυτότητας του τόπου.

Το Διεθνές Θερινό Πανεπιστήμιο, χρόνο με τον χρόνο αφήνει τα ίχνη του στο ακαδημαϊκό γίγνεσθαι της χώρας, με το σταθερό βηματισμό του να έχει οδηγηθεί αισίως φέτος στην 5η του χρονιά.

Μία νέα διοργάνωση ξεκίνησε 8 μήνες πριν, με την προσπάθεια να εστιάζεται στην επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος, τόσο σε επίπεδο γνωστικού αντικειμένου όσο και σε επίπεδο παροχών.

Μέσα στο καυτό καλοκαίρι, στην αποβάθρα του λιμανιού της Ερμούπολης θα έρθει λικνιζόμενο το πλοίο που θα ξαναφέρει το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στις Κυκλάδες, για να ξεκινήσει μία νέα πορεία στη γνώση της γλωσσικής επικοινωνίας.

Αυτής της επικοινωνίας που φέτος θα είναι με τον άλλο ή με εμάς τους ίδιους, με το μπορεί και το ίσως, με αυτό που αγαπάμε ή μισούμε, με ότι μας φοβίζει ή με ότι είμαστε εξοικειωμένοι, με την αλήθεια ή το ψέμα μας, με το διαφορετικό ή με το ίδιο ακριβώς κι απαράλλαχτο.

Ένα νέο ταξίδι αναμένεται να ξεκινήσει και πάλι «…Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο». (Ο μικρός ναυτίλος-Οδ. Ελύτης)

 

 

                                    

 

 

Διαβάστε ακόμα