Η Βασιλεία του Θεού και οι πειρασμοί της

Στη σημερινή Κυριακή αρχίζουμε την ανάγνωση του κεφαλαίου εκείνου από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο που ονομάζεται «Οι παραβολές της Βασιλείας του Θεού».

Με τον όρο «Βασιλεία του Θεού» ο Ιησούς δεν εννοεί ένα θεοκρατικό καθεστώς, αλλά μία κοινωνία, που βασίζεται σε καινούριες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Σε αυτήν, το πρωτεύον δεν είναι η συγκέντρωση του πλούτου από καθέναν που το ορέγεται και μάλιστα πολλές φορές εις βάρος των άλλων, αλλά από τον παραγόμενο πλούτο της γης να έχουν μερτικό όλοι οι άνθρωποι, ούτως ώστε να έχει ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του τουλάχιστον.

Σε αυτόν τον κόσμο το κυρίαρχο είναι ο ένας να είναι στην υπηρεσία των άλλων, τα χαρίσματα του ενός να συμπληρώνουν τα χαρίσματα που ο άλλος δεν έχει. Είναι η συνύπαρξη και όχι η καταπίεση, η συνεργασία και όχι η εκμετάλλευση.

Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι ο ενδιαφερόμενος να μην προσπαθεί να ανέβει στα μάτια των άλλων, στην κοινωνική ιεραρχία. Αντίθετα να κατέβει προς τους πιο αδύνατους και να μοιραστεί τη ζωή μαζί τους και όλοι ενωμένοι να δημιουργήσουν έναν κόσμο αλληλέγγυο, όπου το να αγαπά ο ένας τον άλλον θα είναι μια μεγάλη πραγματικότητα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι μια τέτοια αντίληψη της κοινωνίας είναι κάπως δύσκολη και εκείνοι που θα ήθελαν κατά κάποιον τρόπο να τη βιώσουν, να την εγκαθιδρύσουν, έχουν πολλούς πειρασμούς, απογοητεύσεις, πισωγυρίσματα. Με αυτή την αφορμή τις δυσκολίες και τους πειρασμούς που μπορούν να γεννηθούν από τον όρο της Βασιλείας του Θεού, ο Ιησούς έδωσε αυτές τις παραβολές που σήμερα θα διαβάσουμε και θα σχολιάσουμε.

Ο π. Ιωάννης Μαραγκός μας υπενθυμίζει ότι και η δημόσια δράση του Ιησού ξεκινά με τρεις πειρασμούς, τους οποίους ο ίδιος ξεπερνά. Ήταν οι πειρασμοί του ποια αξία έχει η ζωή μου και πώς αυτή πρέπει να την παρουσιάσω ή να την επιβάλω ή να την προσφέρω στους άλλους.