... έως πότε θα ζω μόνο με το ένδοξο παρελθόν ;

Ο Αττικός ουρανός αρχίζει να σκοτεινιάζει μια και τα σύννεφα αρχίζουν σιγά σιγά να κρύβουν τον μεσημεριανό ήλιο. Είναι Τετάρτη, 6 Ιανουαρίου 2016. Ημέρα γιορτής. Άλλη μια Ημέρα της Χριστιανοσύνης, η Ημέρα των Θεοφανίων. Μόλις βγήκα από την εκκλησία με τον Αγιασμό στα χέρια,κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο. Όχι και τόσο «προοδευτικό» θα έλεγαν κάποιοι. Δεν είναι η ώρα όμως να ανατρέξωστην ετοιμολογία και την ερμηνεία της λέξεως «πρόοδος» και όλων των παραγώγων αυτής. Αρκετά έχει ταλαιπωρηθεί, όπως και άλλες πολλές λέξεις. Ας μην τολμήσω και εγώ το ίδιο ατόπημα.

Η ώρα ήταν 12.15’μμ. Σίγουρα δεν προλάβαινα να πάω στο σπίτι για να δώ σ’ απευθείας σύνδεση την τελετή Αγιασμού των υδάτων στην Σμύρνη.Εκεί στην προκυμαία του λιμανιού. Ναι, εκεί που «συνωστίζονταν» οι Έλληνες το 1922. Γραμμή λοιπόν για το γραφείο, όπου έφθασα ασθμαίνοντας και ανοίγοντας αμέσως την τηλεόραση, άρχισα να ψάχνω τα τηλεοπτικά κανάλια. Ως αφελής, υπέθεσα ότι ένα τέτοιο γεγονός θα καλύπτετο ζωντανά απ’ όλους τους σταθμούς ή μάλλον από πλήθος σταθμών, όπως πλήθος αντίστοιχων Τουρκικών καναλιών ήταν εκεί.Αλήθεια, τι μπουνταλάδες που είναι να στέλνουν τόσα κανάλια! Ψάχνοντας, έπεσα πάνω στον ΣΚΑΪ και άφησα τις κακές σκέψεις, γιατί η σύνδεση μόλις είχε ξεκινήσει. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ασυναίσθητα έμεινα όρθιος.

Ο ανταποκριτής δημοσιογράφος, αλλά και οι συνάδελφοί του στον σταθμό έκαναν συχνές αναφορές στο ένδοξο παρελθόν. Ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Συκής άρχισε την τελετή του Αγιασμού. Δίπλα του, μ’ ένα λευκό περιστέρι στα χέρια, ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Λορέντζο, όπως και εκπρόσωποι άλλων δογμάτων, όπως ανεφέρθη. Όλοι περιτριγυρισμένοι από λιγοστούς Έλληνες, ευτυχώς όχι «συνωστισμένοι» αυτή τη φορά και κάποιους πιθανόν περίεργους Τούρκους. Η συγκίνηση ήταν εμφανής, το δέος απαράμιλλο και η ατμόσφαιρα κατανυκτική. Μετά από λίγο, ήρθε και η ώρα της ρίψεως του Σταυρού στα νερά του λιμανιού. Εκεί που έπεφταν οι Έλληνες το 1922 από τον «συνωστισμό»! Ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Συκής πλησιάζει την άκρη της προκυμαίας και υψώνει τον Σταυρό. Είναι έτοιμος να ψάλλει «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε..», η φωνή όμως δεν βγαίνει. Η έντονη συγκίνηση, ένας λυγμός που συγκρατείται μετά βίας και ένα δάκρυ που κυλά, δεν του το επιτρέπουν. Προς στιγμήν όμως. Η δύναμη της ψυχής υπερτερεί και ο Σταυρός πέφτει και πάλι στα νερά του λιμανιού, έπειτα από 94 χρόνια! Σαν ένα μνημόσυνο για τις ψυχές που χάθηκαν εκεί. Οι κολυμβητές ορμούν, όσες φορές και αν έπεσε ο Σταυρός στη θάλασσα.

Ένα δάκρυ κυλά στο μάγουλό μου. Δεν είναι μόνο η συγκίνηση. Είναι και αυτό το ένδοξο παρελθόν! Γιατί κουράστηκα να ζώ μόνο με το ένδοξο παρελθόν! Από μικρό παιδί στο σχολείο διδασκόμουνα, βεβαίως καλώς, αυτό το ένδοξο παρελθόν. Τιμή και Δόξα σ’ όλους τους προγόνους μας, από τους προϊστορικούς χρόνους έως τους σύγχρονους. Τιμή και Δόξα σ’ αυτούς που ανέδειξαν το μεγαλείο του Ελληνισμού. Κουράστηκα όμως να ζώ μόνο με ιστορικές αναφορές! Κουράστηκα να βλέπω ταινίες μικρού ή μεσαίου μήκους με ιστορικές αναδρομές (ελληνιστί ντοκιμαντέρ) του ενδόξου παρελθόντος, κουράστηκα να διαβάζω άρθρα, παραπομπές και αναλύσεις μόνο για το ένδοξο παρελθόν! Κουράστηκα να διαβάζω και να ακούω μόνο για μνημόνια, μόνο για το ασφαλιστικό! Κουράστηκα να με πληροφορούν και να με φορτώνουν με ανούσιες ειδήσεις! Κουράστηκα να ακούω συνεχείς, παραπλανητικές και ψευδείς υποσχέσεις! Κουράστηκα να ακούω κάθε φορά ότι αυτό γίνεται για πρώτη φορά! Κουράστηκα να προσπαθούν να με πείσουν κάθε φορά ότι ενώ μου έλεγαν άσπρο, εννοούσαν μαύρο! Κουράστηκα με την προχειρότητα! Κουράστηκα από την έλλειψη της αλήθειας, την απουσία συγκεκριμένου προγραμματισμού για ένα ένδοξο μέλλον. Κουράστηκα από την συνεχή υποβάθμιση, κυρίως της νοημοσύνης μου.Κουράστηκα με την ατολμία και την εμμονή στις ψευδαισθήσεις! Κουράστηκα με την απουσία στόχων και οράματος, γι’ αυτό το δύσμοιρο τόπο, το παρόν και το μέλλον του!

Με τις σκέψεις αυτές κάθισα στο γραφείο και από επαγγελματική διαστροφή άνοιξα τον υπολογιστή. Τι ειρωνεία! Έπεσα πάνω σ’ ένα άρθρο του TimWorstallστο Forbesμε τίτλο «Βεβαίως η Ελληνική οικονομική κρίση δεν τελείωσε. Γιατί ρωτάτε;» Συμπέρασμα του άρθρου ; «Καλύτερα χρεωκοπία και Grexit». Θα μου πείτε πάλι για τους κακούς ξένους που μας κτυπούν αλύπητα. Τους κακούς ξένους που εποφθαλμιούν τον πλούτο της χώρας, το Αιγαίο, την Ακρόπολη και δεν ξέρω τι άλλο. Τους κακούς ξένους που μας ισοπεδώνουν, που κατέστρεψαν την αστική τάξη, που μας πήραν τις τράπεζες και τώρα αγοράζουν ένα – ένα όλα τα φιλέτα. Και μάλιστα από ποιους; Από αυτούς που κάποτε «διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους»! Και όλα αυτά, ενώ εμείς δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού και τα είχαμε τόσο καλά καμωμένα εδώ και δεκαετίες να πάρει! Γιατί μας το χαλάνε οι άσπλαχνοι; Μια χαρά δεν είμασταν στον «Κόσμο» μας ; Άλλωστε, σ’ αυτό τον τόπο πάντα κάποιος άλλος έφταιγε ή φταίει και όχι εμείς.

Εμένα πάντως θα με βασανίζουν συνεχώς κάποια ερωτήματα. Τελικά, μόνο με το ένδοξο παρελθόν θα ζώ ; Αυτό μου έχει απομείνει ;