Περί Σκωτσέζικου Γατοτροφείου - (Β')

Λίγα λόγια για την απάντηση - μέσω εκπροσώπων - του ζεύγους John και Annas Keay στην Κοινή Γνώμη (20/12/2016), αναφορικά με το άρθρο μου (9/12/2016) με τίτλο " Γατοτροφείον η ωραία Σκωτία" και τη χρόνια γατοτροφική τους δραστηριότητα στην περιοχή του Αγ. Νικολάου.

Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι εδώ στην Ερμούπολη υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, όχι με τις αθώες γάτες της, αλλά με τους μανιώδεις γατοταϊστές, που διαταράσσουν την ισορροπία των ζώων στις γειτονιές μας και δεν σέβονται τα δικαιώματα ΟΛΩΝ στον καθαρό δημόσιο χώρο.

Ακόμη, στο εν λόγω κείμενό μου υπάρχουν …ταμπακέρες που δεν απαντήθηκαν και που αποδεικνύονται με ικανά στοιχεία σχετικά με τις γατοστρατιές, αλλά και τις εισόδους, τις αυλές και τις πόρτες της περιοχής σε απαράδεκτη κατάσταση.

Όσο για τα πολυφορεμένα περί ρατσισμού, ο όρος αυτός ταιριάζει γάντι στους γατοφιλικούς. Γιατί κατά το Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη "Ρατσισμός είναι η θεωρία που υποστηρίζει την ανωτερότητα μιας φυλής και αποβλέπει στην κυριαρχία της επί των άλλων"! Δηλαδή όλων ημών των άλλων, που υφιστάμεθα τα αποτελέσματα αυτής της αυτόκλητης συγκέντρωσης πλήθους γατιών με τις παράπλευρες ανθυγιεινές οχλήσεις τους , που στην μικροκλίμακα της Ερμούπολης γίνεται προβληματική, ενώ στην εξοχή είναι φυσική κατάσταση.

Και εγώ είχα γάτα, -μια υγιής υπέροχη σχέση - που όλοι στη γειτονιά γνωρίζουν ότι πέθανε 19 χρόνων εδώ στο σπίτι μου, όπου ζω ως πολίτης με δικαιώματα και υποχρεώσεις και όχι απλά ως κάτοικος. Όμως όλο ετούτο που ζούμε, καμία σχέση δεν έχει με φιλοζωία ούτε με σεβασμό του δημόσιου χώρου και κοινή ανθρώπινη ευπρέπεια, σε μια πόλη που καυχάται για την Ιστορία, το Κάλλος και τον Πολιτισμό της. Και ένα Δήμο που παλεύει ενισχύοντας οικονομικά και σε σταθερή βάση τη θλιβερή ανθρώπινη ανέχεια και φτώχεια των ημερών μας.

Σταματώ εδώ και μόνη μας ελπίς, οι κινήσεις της αρμόδιας Αρχής.

Και κάτι ακόμη, χρειάζεται θάρρος στη δημόσια έκφραση θέσης. Δηλαδή να υπογράφει κάποιος, όταν γράφει…

Δέσποινα Παρασκευαϊδου

Πολίτης Δήμου Σύρου-Ερμούπολης

ΥΓ. Το φαιδρόν της ιστορίας; Οι τρεις κάτοικοι που απάντησαν ως εκπρόσωποι των Σκωτσέζων στο άρθρο μου, δεν είναι καν γείτονες, ούτε γνώστες, ούτε παθόντες, αλλά θεωρητικοί υπερασπιστές της μανιώδους γατοφιλίας.