“Η χαρά της Ανάστασης στην ψυχή μας”

Εὐλογημένα μου πνευματικά παιδιά,

καί ἀγαπητοί μας ἐπισκέπτες, ἀναζητές τῶν πατρώων παραδόσεων,

Τούτη τή νύχτα, τή φωτοπερίχυτη, πού τή δόξα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἦττα τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας διαλαλεῖ, καλούμαστε καί πάλι νά ἑορτάσουμε βιωματικά καί νά συμμετάσχουμε συνειδητά στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πού σηματοδοτεῖ τό πέρασμά μας ἀπό τή χώρα τῆς δουλείας στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας καί τῆς ἐλευθερίας.

Γιά μιά ἀκόμη χρονιά, ἡ προσμονή, ἡ ἐλπίδα καί ἡ χαρὰ τῆς ἐκ νεκρῶν ἔγερσης τοῦ Κυρίου καὶ ἡ νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου συμπίπτουν μὲ τὴν προσμονὴ τῶν Ἐλλήνων καί γιά τή δική μας ἀνάσταση, καθώς, τά τελευταῖα χρόνια, ὅλοι δοκιμάζουμε συνεχῶς τό ποτήριο τῆς ἀγωνίας, βιώνουμε τήν αἴσθηση τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ «θανάτου», ἀγγίζουμε καί αύτά ἀκόμη τὰ ὅρια τῆς ἐπιβίωσης.

Ὰφοῦ ἀπομακρύναμε τὴ ζωή μας ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, βαδίζουμε τὸ δικό μας, ατομικό και συλλογικό Γολγοθᾶ, τῆς ἀνάγκης καὶ τῆς ἀνέχειας.

Αλλά, «Τίνα ζητεῖτε, ὦ φαρισαῖοι; Ἠγέρθη!»

Τὴν προσωπική του ἀνάσταση, συνάμα μὲ τὴν ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος, ὁ Ελληνισμός προσδοκᾶ και ἑορτάζει καί προετοιμάζεται γιά τόν τελικό θρίαμβο τῆς ἀγάπης, πού γλυκοχαράζει!

Ἀδελφοί μου,

ἂς μείνουμε πιστοί στὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς Άνάστασης τοῦ Κυρίου. Ἂς μείνουμε πιστοί στὴν ἱστορικὴ μας πείρα, ἂς μείνουμε σφικτὰ ἑνωμένοι καὶ πεισματικά ἀγαπημένοι, γιὰ νὰ περάσουμε τήν Ἐρυθρά Θάλασσα καί τῆς σημερινῆς μας δοκιμασίας.

Τούτη ἡ γωνιὰ τοῦ κόσμου, ἡ πατρίδα μας, γνώρισε πολλὲς φορὲς τὴ δοκιμασία τοῦ Γολγοθᾶ. Ὁ πολύπαθος λαός μας βασανίστηκε ἀλλὰ δὲ λύγισε. Πίστεψε στὴν ἀνάσταση καὶ μαζὶ μὲ τὸν Κύριο ἀναστήθηκε.

«Ὁ Χριστὸς ἐπαθεν ὑπὲρ ἡμῶν» (Α´ Πέτρ. β´ 21) «καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρωμ. δ´ 25).

Ἂς ἀνάψουμε, λοιπόν, τὶς λευκὲς μας λαμπάδες, ἄς φωτίσουμε μὲ τὴ χαρὰ τῆς Ἀνάστασης τὴν ψυχὴ μας καί ἄς χτυπήσουμε δυνατά τὶς καμπάνες τῶν Ναῶν μας, ψάλλοντας τόν νικητήριο παιᾶνα:

«Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκορπισθήσονται οἱ ἐχθροί αὐτοῦ!»

Μέ ἀναστάσιμες εὐχές καί ἀγάπη