Η ανάγκη μετανοίας και τα σωτήρια αποτελέσματά της

Με τη διδακτική παραβολή του ασώτου υιού, στην οποία είναι αφιερωμένη η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, η κ. Αλεξάνδρα Φετουρή υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η οποία αποτελεί μία πορεία αναζήτησης του Θεού, αλλά και του εαυτού μας.

Όπως σημειώνει, η συνάντησή μας μαζί Του, θα οδηγήσει στον μεγάλο θρίαμβο της ζωής μας, που θα επιτευχθεί μόνο αν λάβουμε σοβαρά το μήνυμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, το μήνυμα της πίστης για την απόκτηση των υλικών και πνευματικών αγαθών μας. Μέσω αυτού δίνεται η ευκαιρία να ανακτήσουμε το όραμα και τη γεύση μιας ποιοτικής ζωής, να απαλλαγούμε από την τρομακτική παγκοσμιότητα και από τη σημερινή μικρότητα της ζωής, της απώλειας, του σκότους και της απελπισίας.

Πορεία αναζήτησης του Θεού και του εαυτού μας

Εξηγεί μάλιστα πως, το άνοιγμα του Τριωδίου γίνεται ο βοηθός για μια αφύπνιση, μια επιστροφή στα πατρώα εδάφη, καθώς μας προσκαλεί να νοσταλγήσουμε το σπίτι του πατέρα Θεού, να νιώσουμε ότι είμαστε εγκλωβισμένοι και να αντλήσουμε δύναμη για να αποτινάξουμε αυτά τα δεσμά.

Σε κάθε λειτουργική σύναξη αναγιγνώσκονται οι περικοπές από την Αγία Γραφή, τα ιερά αναγνώσματα, που δεν αποτελούν μουσικά κομμάτια προς τέρψη των ώτων μας, αλλά ουράνια μηνύματα, δώρα του θεού, που λειτουργούν σαν φάρμακο καταπραϋντικό για την ψυχή μας. Τα μηνύματα αυτά μας προσφέρουν την απαραίτητη λάμψη για να φωτιστεί το πνεύμα μας. «Δυστυχώς σήμερα, δεν φωτίζονται όλοι οι άνθρωποι γιατί δεν μπορούν να αφήσουν ανοιχτά τα μάτια τους σε αυτό το λαμπρό φως και πολλοί εξ’ αυτών βυθίζονται στο σκοτάδι», τονίζει η κ. Φετουρή, προσθέτοντας πως η σχέση μας με το λόγο του Θεού βασίζεται στο πώς θα τον αποδεχτούμε και θα τον εντάξουμε στη ζωή μας, μέσω της πίστης.

Στη συνέχεια, η κ. Φετουρή αναφέρθηκε στην παραβολή του Ασώτου Υιού από τον Ευαγγελιστή Λουκά, μία παραβολή ανεξάντλητη σε νοήματα, όπως η απελπιστική κατάσταση, στην οποία φτάνει ο αμαρτωλός, η ανάγκη μετάνοιας και τα σωτήρια αποτελέσματά της, το μέγεθος της Ευσπλαχνίας, αλλά και η αποφυγή του αισθήματος της αυτάρκειας του δικαιωμένου.