Ο μεγάλος κατήγορος

Με τις ναυπηγικές μονάδες του Νεωρίου και της Ελευσίνας να βρίσκονται στο κατώτατο σημείο της παρακμής τους και να διατηρούνται εν ζωή με συνεχείς κρατικές παρεμβάσεις, ο μεγαλομέτοχος του ομίλου, Νίκος Ταβουλάρης, εμφανίζεται ως ο μέγας κατήγορος των πολιτικών προσώπων και τακτικών που μακροχρόνια υπήρξαν στυλοβάτες του.

Μέσω άρθρου του, ο ισχυρός άνδρας των ναυπηγείων, επιρρίπτει ευθύνες στο σύνολο της πολιτικής ηγεσίας των τελευταίων χρόνων για την άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ναυπηγική βιομηχανία της χώρας, σε ένα παιχνίδι εκβιαστικής επέκτασης του στον ναυπηγικό τομέα.

Εμφανίζεται αγνώμων προς τον στενό πολιτικό του φίλο, τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, στο κόμμα του οποίου την «Πολιτική Άνοιξη» είχε διατελέσει διευθυντής, όσο και προς τους πρώην υπουργούς Ευάγγελο Βενιζέλο, Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Δημήτρη Αβραμόπουλο, που με αναθέσεις, τροπολογίες και νομοθετικές ρυθμίσεις, προσέφεραν αμέριστη στήριξη στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.

Άρθρο απαιτήσεων

Στο άρθρο του ο κ. Ταβουλάρης αναφέρει: «Τώρα που τα φώτα έσβησαν στην μεγάλη ναυτιλιακή Έκθεση «Ποσειδώνια» χρήσιμο είναι να μιλήσουμε και για την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία.

Για πρώτη φορά εδώ και 10ετίες, έλαμψαν δια της απουσίας τους τα τρία μεγάλα ναυπηγεία Ελευσίνα, Νεώριο, Σκαραμαγκάς. Ελάχιστοι το παρατήρησαν και ακόμα λιγότεροι διερωτήθηκαν για τους λόγους αυτής της απουσίας.

Η μόνη αναφορά στα ναυπηγεία της Χώρας έγινε από τον Πρωθυπουργό που προσκάλεσε επενδυτές να επενδύσουν στον εκσυγχρονισμό των εγχώριων ναυπηγείων.

Και τα δύο αυτά γεγονότα περιγράφουν αδρά το πώς η κραταιά ναυπηγική μας βιομηχανία απαξιώθηκε τις τελευταίες 10ετίες από την παντελή έλλειψη συνολικής κυβερνητικής πολιτικής και από την ουσιαστική αδιαφορία των θεσμικά αρμοδίων.

Κάποιοι θα έπρεπε να έχουν ενημερώσει τον Πρωθυπουργό ότι τα τρία μεγάλα ναυπηγεία της Χώρας δεν υστερούν τεχνολογικά, οργανωτικά, σε υποδομές και τεχνογνωσία σε σχέση με τα περισσότερα ναυπηγεία του Πλανήτη.

Και το έχουν αποδείξει ναυπηγώντας και εκσυγχρονίζοντας δεκάδες σύγχρονα πολεμικά για το Π.Ν., και για τον εμπορικό τομέα επιβατικά, φορτηγά, ειδικά σκάφη, Megayacht. Έχουν δε εκσυγχρονίσει και επισκευάσει χιλιάδες πλοία μεταξύ των οποίων και μεγάλες πλατφόρμες πετρελαίου.

Εφοπλιστές και Ναυπηγεία

Οι εφοπλιστές επιλέγουν τα ξένα ναυπηγεία για ναυπηγήσεις/επισκευές πλοίων τους γιατί τους εξασφαλίζουν πλήρη και εγγυημένη χρηματοδότηση με χαμηλά επιτόκια, τόσο για την περίοδο ναυπήγησης, όσο και για την απόσβεση του πλοίου. Τα, δε, Κράτη μέσω ειδικών φορέων ή Τραπεζών τους εγγυώνται την «καλή εκτέλεση» της κατασκευής (Performance Guarantee). Χαρακτηριστικό και όχι μοναδικό παράδειγμα, τα 5 δισ. δολάρια πιστώσεις της Κίνας, για ναυπηγήσεις Ελλήνων στα ναυπηγεία τους.

Επίσης για τη σταθερότητα του πολιτικού και οικονομικού περιβάλλοντος και την υπευθυνότητα των συνδικαλιστικών φορέων.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, κατά μέρος τα περί «ελλείψεως πατριωτισμού» των εφοπλιστών και τα αφελή παπαγαλάκια με τις δήθεν ιδεολογικές σε βάρος τους αναλύσεις.

Γιατί οι εφοπλιστές αποφεύγουν τα ναυπηγεία της Χώρας

1. Το ισχυρό Ευρώ και το μη ανταγωνιστικό κόστος λειτουργίας που οφείλεται κυρίως στην χαμηλή παραγωγικότητα, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και τις επιπλέον επιβαρύνσεις που προκαλεί μια αντιπαραγωγική γραφειοκρατία.

2. Η θέση εκτός εμπορικής δραστηριότητας των δύο μεγάλων (250 και 500 χιλιάδων τόνων) μονίμων Δεξαμενών του Σκαραμαγκά που καθιστά αδύνατη την εξυπηρέτηση πλοίων άνω των 100 χιλιάδων τόνων για δεξαμενισμούς – επισκευές στην Χώρα. Η αδρανοποίηση των δύο αυτών Δεξαμενών προκλήθηκε από πρόταση του Δημοσίου, που στην προσπάθειά του το 2008-2010 να καλύψει τα σκάνδαλα του Σκαραμαγκά, με εγκληματική αδιαφορία και πλήρη άγνοια των επιπτώσεων πρότεινε στην Ε.Ε. τον διαμελισμό του Σκαραμαγκά.

3. Η προβληματική λειτουργία των ναυπηγικών μονάδων. Που ταλανίζονται μαζί με τους πλοιοκτήτες από τον όγκο και πολυπλοκότητα των γραφειοκρατικών παρεμβάσεων. Την παραλυτική συναρμοδιότητα. Την άγνοια και τον μέχρι αγριότητας κυνισμό και αδιαφορία κρατικών λειτουργών για τις επιπτώσεις των πράξεων και παραλείψεων τους.

Παράδειγμα η τυφλή «δραστηριότητα» της Γ.Γ. Εσόδων, τον Αύγουστο/2013 σε βάρος της Ελευσίνας και τον Μάρτιο/2014 σε βάρος του Νεωρίου, και τελικά σε βάρος της Εθνικής Οικονομίας.

4. Η εντύπωση ότι αποτελεί γενικευμένη πρακτική των ναυπηγείων της Χώρας η μη τήρηση των προθεσμιών παράδοσης των πλοίων. Σε κάθε περίπτωση το φαινόμενο δεν έχει την έκταση και τις επιπτώσεις που του αποδίδονται.

Τα προβλήματα των Ναυπηγείων

Η δυσφήμηση των επιχειρηματιών της Χώρας που στοχοποιούνται και λοιδορούνται αποσταθεροποιεί τελικά τη λειτουργία κάθε επιχείρησης.

Στην ανεύθυνη ενοχοποίηση των επιχειρηματιών συμβάλλουν, δυστυχώς, και δημόσιοι λειτουργοί που επιπλέον υποβαθμίζουν (αντί να υποστηρίζουν) τα ναυπηγεία της Χώρας και τις διοικήσεις τους, σε επαφές τους με στελέχη ξένων εταιρειών.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλά, συγκεκριμένα παραδείγματα, πολλά από αυτά κραυγαλέα. Πολιτικοί και σχολιαστές αναφέρονται καταγγελτικά και καταλήγουν σε προσωπικές επιθέσεις, χωρίς να γνωρίζουν τα θέματα.

Η εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε σε εξαιρετικά επίπεδα όταν η Χώρα λειτουργούσε με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όταν οι ρυθμοί αυτοί «στένεψαν», το Δημόσιο απέτυχε παταγωδώς στο να προωθήσει τις απαιτούμενες προσαρμογές.

Αντ’ αυτών υιοθέτησε αποσπασματικές και επιλεκτικές λύσεις που οδήγησαν σε παράλογες και παράνομες επιδοτήσεις. Σε προκλητικές ανατροπές διαγωνισμών. Και σε κραυγαλέα σκάνδαλα.

Οι περισσότεροι πολιτικοί ταγοί και ΜΜΕ προτάσσουν και δικαιολογημένα, όταν συζητούν για τα ναυπηγεία, την ανάγκη προστασίας των εργαζομένων. Παραβλέποντας, όμως, ότι η προστασία αυτή δεν μπορεί να παρασχεθεί παρά μόνον εάν επιζήσουν και οι επιχειρήσεις.

Μία ακόμα γενικότερη παθογένεια είναι ο τρόπος με τον οποίο δημόσιοι λειτουργοί αντιμετωπίζουν τις επιχειρήσεις. Αντί «νομίμων» διευκολύνσεων εξαντλούν την γραφειοκρατική τους μανία. Για να προστατέψουν δε τον εαυτό τους, επιλέγουν την δυσμενέστερη για τις επιχειρήσεις ερμηνεία νόμων, εγκυκλίων κ.λ.π.

Λειτουργούν αγνοώντας ότι και οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε κρίση και ότι το τραπεζικό σύστημα αδυνατεί να στηρίξει χρηματοδοτικά τις επιχειρήσεις (τα επιτόκια εδώ είναι 4 και πλέον φορές υψηλότερα από αυτά του εξωτερικού).

Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα είναι ότι απαιτούν επιλεκτικά !!! Τραπεζικές Εγγυήσεις ενώ γνωρίζουν ότι οι Τράπεζες δεν χορηγούν πλέον εγγυήσεις ακόμη και στις λεγόμενες υγιείς !!!! επιχειρήσεις.

Αποτέλεσμα να στέλνουν στο εξωτερικό ναυπηγικά Προγράμματα του Δημοσίου ύψους πολλών 10δων εκατομμυρίων και να αποδυναμώνουν τις προσπάθειες επιβίωσης των ναυπηγικών μονάδων.

Ενιαίος Φορέας

Υπάρχουν λύσεις που θα διασώσουν προς όφελος της Εθνικής Οικονομίας και των εργαζομένων τον ναυπηγικό κλάδο.

Η λύση που έχει προταθεί απ’ όλους τους εμπλεκόμενους (ναυπηγεία, Σωματεία, Ομοσπονδίες κλπ) είναι η σύσταση Ενιαίου Φορέα. Λύση που θα επιλύσει άμεσα και αποφασιστικά τα περισσότερα από τα σημερινά προβλήματα.

Κατά ένα παράδοξο τρόπο η λύση αυτή δεν συζητείται καν από τους αρμόδιους, που την αποφεύγουν χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν το γιατί. Είτε να προτείνουν κάποια άλλη λύση. Το αποφεύγουν. Εκτός εάν έχουν ήδη αποφασίσει ότι η μόνη παραμένουσα κατάληξη είναι το «κλείσιμο» των ναυπηγείων.

Οι ασχολούμενοι και εργαζόμενοι στον ναυπηγικό τομέα δικαιούνται να γνωρίζουν σε ποια μελέτη, σε ποια εισήγηση στηρίζεται η πολιτική ουσιαστικής εγκατάλειψης των ναυπηγείων της Χώρας».

Θρασύτατη πρόκληση

Εν ολίγοις ο κ. Ταβουλάρης δεν ικανοποιείται από την μέχρι τώρα ευνοϊκή, εκ μέρους του κράτους, μεταχείριση του ως επιχειρηματίας, κατά την πολυετή ενασχόληση του με τον ναυπηγικό τομέα, στοχοποιώντας κάθε εμπλεκόμενο πολιτικό πρόσωπο.

Με περισσή θρασύτητα απαιτεί εξαιρετική αντιμετώπιση και όχι βάσει των κανόνων που ισχύουν για το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου που αγωνίζεται να διατηρηθεί υπό την απειλή της οικονομικής κρίσης, ενώ αγνοεί επιδεικτικά κάθε προκλητική κρατική διευκόλυνση που έχει λάβει.

Ούτε λόγος βέβαια εκ μέρους του για τις οικονομικές πρακτικές που εφαρμόζει εις βάρος των εργαζομένων του, όπως και την αδιάφορη εκπομπή καρκινογόνων ρύπων, με τους οποίους εμποτίζει χιλιάδες πολίτες, κατά την εκτέλεση των εργασιών των μονάδων του.

Πλέον ο κ. Ταβουλάρης απέδειξε περίτρανα την θρασύτητα και την προκλητικότητα με την οποία έχει μάθει να λειτουργεί επιχειρηματικά.