Διπλή ανάγνωση

Η άρθρωση του πολιτικού λόγου, κατά την διάρκεια της μηνιαίας θητείας της νέας κυβέρνησης, όπως αυτός εκφράζεται τόσο από την πλευρά των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, όσο και από στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, σε συνδυασμό και με την ρητορική που ακολουθούν οι ευρωπαίοι εταίροι, παίζει με τα όρια της λογικής του πολίτη, παρουσιάζοντας η κάθε πλευρά την δική της οπτική στην τελικά παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας.

Οι πρακτικές που, επί αιώνες, έχει υιοθετήσει η πολιτική, κινούνται πέραν και μακράν της λογικής της ειλικρινούς ευθύτητας, με ζητούμενο κάθε φορά τον επηρεασμό όσο το δυνατόν μεγαλύτερης μερίδας κόσμου, ώστε να υποστηριχθούν οι εκάστοτε επιλογές διακυβέρνησης, που θα οδηγήσουν στην επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων.

Αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό, εάν παρατηρηθεί με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, πέραν των όποιων ιδεολογικών προσανατολισμών, η επικρατούσα κατάσταση στη χώρα, που όλα τα τελευταία χρόνια της βαθιάς οικονομικής κρίσης, λειτουργεί εν μέσω έντονων πολιτικών τακτικών, με άμεσο αντίκτυπο στον πολίτη.

Ακόμα και την στιγμή που μόλις η χώρα βγαίνει από μία εκλογική αναμέτρηση, με την πλειοψηφική υπεροχή μίας νέας κυβέρνησης, αντί να κοπάσουν οι πολιτικές κορώνες, τουλάχιστον μέχρι να φανούν τα πρώτα απτά δείγμα γραφής της, αυτές γιγαντώνονται, με αποτέλεσμα την δημιουργία σύγχυσης στους πολίτες.

Η ερμηνεία των όσων διαδραματίζονται σε πολιτικό επίπεδο επαφίεται πλέον στην οξυδέρκεια, την παιδεία αλλά και την ιδεολογική κατεύθυνση του καθ’ ενός, ώστε να επιτρέψει να παρασυρθεί ή όχι σε σχέση με την πραγματικότητα που βίωσε, αλλά και αυτήν που θα κληθεί να βιώσει.

Ευκαιρία για την μεγάλη μεταρρύθμιση

Η νέα κυβέρνηση κατέχει μία ιστορική πρωτιά, καθώς είναι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας. Όμως αυτή η αδιαμφισβήτητη πρωτιά την επιφορτίζει με ακόμα μεγαλύτερο βάρος, έναντι όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, καθώς οι ιδεολογικές της βάσεις, στις οποίες στήριξε και το πρόγραμμα της πολιτικής που θα εφαρμόσει, είναι άκρως φιλολαϊκές.

Άλλωστε αυτό ήταν και το κύριο στοιχείο που καθόρισε την εκλογή της, με έναν ολόκληρο λαό να επιζητά να αναστήσει την καταρρακωμένη του, από την επιβολή των μνημονίων, αξιοπρέπεια.

Αυτό που από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της-και πρέπει να της αναγνωριστεί- η νέα κυβέρνηση έδωσε ως δείγμα γραφής, είναι η προσπάθεια να σταθεί ως ισοδύναμος συνομιλητής μεταξύ των εταίρων, έναντι μιας στάσης ηττοπάθειας που είχε υιοθετηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Με την αρχική συμφωνία, που κατόπιν συνεχών ταξιδιών και επαφών με τους δανειστές, κατάφερε να επιτύχει, της δόθηκε η δυνατότητα να προτείνει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα λειτουργήσουν αποτελεσματικά, μακράν όμως από την επιβολή νέων μέτρων που οι δανειστές επιζητούσαν και ένας ήδη εξουθενωμένος λαός δεν είχε πλέον τη δυνατότητα να αντέξει.

Οι παρεμβάσεις σε καίριους τομείς, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαπλοκής, αλλά και η αναλογική κατανομή φορολογικών βαρών, δεν απέχουν καθόλου από το πρόγραμμα της, αρκεί να εφαρμοστούν άμεσα, με μεθοδευμένες κινήσεις, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, ώστε να αποφέρουν και την επιθυμητή αύξηση των κρατικών εσόδων.

Πέραν όλων των άλλων σημείων των προτάσεων που κατατέθηκαν και μπορούν να αναγνωστούν με πολλούς τρόπους, αυτή είναι η κυριότερη μεταρρύθμιση που μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά την οικονομία της ώρας και να ενισχύσει την διαπραγματευτική δύναμη της κυβέρνησης στο εξωτερικό και να της χαρίσει τεράστια λαοφιλία. Από αυτή εξαρτάται πως θα διαχειριστεί την κατάσταση και να κερδίσει το πολιτικό στοίχημα που η ίδια έχει βάλει, αρκεί να επιδείξει την πολιτική βούληση που απαιτείται.

Πολιτικός αντίλογος

Χωρίς ούτε καν να της δοθεί μία ημέρα πίστωση χρόνου, ο πολιτικός αντίλογος ορθώθηκε έναντι της κυβέρνησης από την πρώτη στιγμή, με τις κινήσεις της να ερμηνεύονται ποικιλοτρόπως και από κάθε πλευρά.

Πέραν των διλημματικών ερωτημάτων που κατά κόρον έχουν τεθεί το τελευταίο διάστημα για τις κυβερνητικές επιλογές, σε πολλές περιπτώσεις η ασκούμενη κριτική ξεφεύγει ακόμα και από τα όρια της λογικής.

Όσον αφορά στον λόγο που αρθρώνει η πλευρά των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, έχει παρατηρηθεί να περιορίζεται το ενδιαφέρον σε επιμέρους κυβερνητικές επιλογές, ίσως για να μεταστραφεί το ενδιαφέρον σε πιο εύπεπτα θέματα, που ενδείκνυνται για πολιτική αντιπαράθεση.

Απορίες γεννώνται πως αυτοί που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση κατηγορώντας την για μνημονιακές επιλογές, είναι οι ίδιοι που εφάρμοζαν τις πολιτικές των μνημονίων, παρουσιάζοντας τες ως τις μόνες εφικτές λύσεις.

Αυτοί οι ίδιοι που τώρα σηκώνουν το δάχτυλο απαγορευτικά σε όποια υποθετικά μπορεί να συμβούν, είναι οι ίδιοι που τα αποδέχτηκαν και τα εφάρμοσαν, κατ΄ εντολή των δανειστών.

Περισσότερο άστοχες και κυρίως ακατανόητες είναι οι ενστάσεις των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος και κυρίως η δημόσια αντιπαράθεση που επιλέγουν ως επικοινωνιακή τακτική, ενισχύοντας έτσι τον αντιπολιτευτικό λόγο των πολιτικών τους αντιπάλων.

Οι διαφορετικές πολιτικές θεωρήσεις επί συγκεκριμένων θεμάτων και η κατάθεση των εναλλακτικών απόψεων, οφείλουν να διατυπώνονται εντός των τειχών των κομμάτων και να μην εκφράζονται δημοσίως, κυρίως σε στιγμές που αυτές οι εσωτερικές φωνές αμφισβήτησης, κλονίζουν την διαπραγματευτική δύναμη της κυβέρνησης.

Λειτουργούν σαν να προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την «κατάρα» που κατατρέχει από γεννέσεως της την αριστερά στην Ελλάδα, αφού τα στελέχη της επιλέγουν τις πιο λάθος στιγμές, όπως η ιστορία έχει αποδείξει, για να εκφράσουν τις ιδεολογικές τους ενστάσεις.

Στην παρούσα φάση το μόνο που αποδεικνύουν με τις συγκεκριμένες ενέργειες και μπορεί να λειτουργήσει ως ένα σημείο ελαφρυντικά, είναι η απειρία στο να διαχειριστούν το προνόμιο να είναι στην εξουσία.