Εγκαίνια της έκθεσης «Καταγραφές» της ζωγράφου Λιζέτας Βασιλειάδη στην Πινακοθήκη Κυκλάδων

Ταξίδι στο όνειρο

Διαδικτυακά εγκαινιάστηκε, χθες το απόγευμα, στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, η έκθεση της ζωγράφου Λιζέτας Βασιλειάδη με τίτλο «Καταγραφές», σηματοδοτώντας την έναρξη του φετινού πολιτιστικού προγράμματος του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης.

Για τη Θεσσαλονικιά εικαστικό, έργα της οποίας παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο νησί μας το 2005, μίλησαν ο Δήμαρχος, Νικόλαος Λειβαδάρας, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Αλίκη Λεονταρίτη και ο επιμελητής της έκθεσης, Γιώργος Αλτουβάς.

Στο πλαίσιο των μέτρων προστασίας και ασφάλειας, η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς την παρουσία της καλλιτέχνιδος, λόγω της απαγόρευσης μετακίνησης μεταξύ των νομών, που δεν της επέτρεψε να ταξιδέψει στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων για τα προγραμματισμένα εγκαίνια.

Ωστόσο, σε συνέντευξή της στην «Κοινή Γνώμη», η κ. Βασιλειάδη εκφράζει τη χαρά της για την ευκαιρία που της δίνεται, ακόμη και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, να «συνομιλήσει» εκ νέου καλλιτεχνικά με το κοινό της Σύρου.

«Πριν από 15 χρόνια είχα την ευκαιρία και την τύχη να εκθέσω τα έργα μου για πρώτη φορά στον μαγικό χώρο της Πινακοθήκης των Κυκλάδων. Μαγεύτηκα αμέσως. Δεν είναι μόνο οι φυσικές ομορφιές του νησιού ή η πανέμορφη Ερμούπολη  που κάνουν το νησί μοναδικό. Είναι οι ξεχωριστοί άνθρωποι του τόπου που τυλίγουν με αγάπη, ευγένεια και ζεστή αύρα τα πάντα. Αυτή η αύρα με άγγιξε  αμέσως. Πάντα ψάχνουμε τους τόπους μας και τους "συγγενείς" μας. Εδώ τα βρήκα και τα δύο. Εγώ μπορεί να μην μπόρεσα να έρθω λόγω των συνθηκών, αλλά τα έργα μου, ένα κομμάτι της ψυχής μου, νοιώθω πως  βρίσκονται στον φυσικό τους χώρο 15 χρόνια μετά. Αυτό με παρηγορεί. Ελπίζουμε πάντα σε καλύτερες μέρες και  συνθήκες».

Η έκθεση «Καταγραφές» περιλαμβάνει 50 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων και θα διαρκέσει μέχρι τις 13 Ιουνίου 2021.

Στον χαιρετισμό του, ο Δήμαρχος Σύρου – Ερμούπολης κ. Λειβαδάρας, ευχήθηκε να έχουν αρθεί μέχρι τότε τα υφιστάμενα περιοριστικά μέτρα, ώστε η Πινακοθήκη Κυκλάδων να ανοίξει και πάλι τις πόρτες της, προσφέροντας τη δυνατότητα σε κατοίκους και επισκέπτες του νησιού να απολαύσουν από κοντά τα έργα της δημιουργού.

Στην τέχνη της κ. Βασιλειάδη αναφέρθηκε στη συνέχεια, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Λεονταρίτη, διαβάζοντας ένα σχετικό κείμενο της τεχνοκριτικού Ευρυδίκης Trichon Μιλσανή, συνεργάτιδας του Centre Georges Pompidou.

Στιγμές μέσα στο χρόνο… συνειδητές ή ασυνείδητες

Παίρνοντας αφορμή από τον τίτλο της έκθεσης που φιλοξενείται στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς: ποια είναι τα θέματα που η κ. Βασιλειάδη «καταγράφει» με τα πινέλα της; Ποια είναι τα μονοπάτια που ανοίγονται μέσα από τα έργα τους, οδηγώντας το κοινό στον δημιουργικό κόσμο της;

Η ίδια απαντά: «Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν συγκεκριμένα θεματικά μονοπάτια στη ζωγραφική μου. Μόνον στιγμές στο χρόνο. Αυτές προσπαθώ να καταγράψω. Υπάρχει η κίνηση και η λάμψη ενός χρώματος, μια κίνηση που φαίνεται για μια στιγμή και μετά χάνεται αμετάκλητα στον χρόνο, σαν ένα κομμάτι μουσικής. Αυτά με αρπάζουν κυριολεκτικά από τα μαλλιά και με υποχρεώνουν να τα ανασύρω από το  "γκέτο" του ασυνείδητου. Ζητούν ζωή, ύπαρξη, χώρο. Ο καμβάς γίνεται πεδίο μάχης. Έτσι γεννιούνται τα έργα μου. Καταγράφουν στιγμές μέσα στον χρόνο, συνειδητές ή ασυνείδητες».

Η κ. Βασιλειάδη έχει βρει τη δική της γλώσσα στη ζωγραφική. Οι τεχνικές που χρησιμοποιεί πολλές και διαφορετικές… λάδια, ακρυλικά και άλλα, τα οποία ανακατεύει με διάφορα βερνίκια.

«Οι Τέχνες θεραπεύουν την ψυχή»

Αναφερόμενη στον ρόλο της Τέχνης ειδικά σε περιόδους που ο νους αναζητά σε αυτή μία διέξοδο από όσα τον θολώνουν και τον επηρεάζουν, η εικαστικός εξηγεί πως, η τέχνη δρα θεραπευτικά στον ψυχισμό των ανθρώπων. Και στο καλλιτέχνη και στον θεατή.

«Ο καλλιτέχνης παλεύει με τους αγγέλους του καθώς και με τους δαίμονές του, τους βλέπει κατάματα, τους γνωρίζει, συμφιλιώνεται με αυτούς, λυτρώνεται. Και για τον θεατή ισχύει ακριβώς το ίδιο. Το έργο δρα υποσυνείδητα, πραγματοποιώντας μια διεργασία αναζήτησης και κάθαρσης», αναφέρει χαρακτηριστικά, καλώντας μας να μην ξεχάσουμε ποτέ πως, οι Τέχνες θεραπεύουν την ψυχή.

«Αγκαλιάστε όποια μορφή Τέχνης θέλετε. Ούτε μια μέρα χωρίς επαφή με την Τέχνη!».

Έργα λουσμένα στο χρώμα και το φως

Για τον τρόπο με τον οποίο κατανεμήθηκαν τα έργα της κ. Βασιλειάδη στον χώρο της Πινακοθήκης Κυκλάδων, μίλησε ο επιμελητής της έκθεσης κ. Αλτουβάς, κάνοντας ειδική μνεία στη μοναδική ικανότητα της δημιουργού να ιντριγκάρει, να προβληματίζει αλλά και να δημιουργεί νέα δεδομένα μέσα από τους πίνακές της.

Όπως τόνισε, τα έργα της είναι λουσμένα από χρώμα και μέσα από τις διαφορετικές υφές του, η εικαστικός πλάθει μια νέα εικόνα. Στην κεντρική αίθουσα της έκθεσης, μπορεί να θαυμάσει κανείς ένα τρίπτυχο. Τρία μεγάλα έργα που ενώνονται και αποτυπώνουν μία θάλασσα με έναν φάρο, αναδεικνύοντας όλη της μυσταγωγία της ζωγραφικής της Λιζέτας Βασιλειάδη.

«Έχουμε χρώμα που δημιουργεί το υγρό στοιχείο της θάλασσας, το αέρινο στοιχείο του ουρανό και φυσικά τον φάρο που βγάζει το φως. Αυτά μπλέκουν μεταξύ τους και συνθέτουν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα».

Αντίθεση μεταξύ χρώματος και φωτός παρατηρείται και στη δεύτερη αίθουσα, όπου κυρίαρχο είναι το κόκκινο χρώμα. Παρόλο που αυτό μοιάζει με κύμα, αν το προσέξει κανείς καλά, είναι το κρασί που ρέει μέσα σε ένα μπουκάλι. Στην τρίτη αίθουσα κυριαρχεί η ανθρώπινη φιγούρα. Στα έργα βλέπουμε άτομα ακίνητα, που συνεχίζουν ως ομάδες και οδηγούνται σε ένα σημείο συνάντησης, μια αφετηρία, ένα καινούριο ξεκίνημα.

Σύμφωνα με τον κ. Αλτουβά «η ζωγραφική, στις μέρες μας, έχει πολλές έννοιες. Δεν επιδοκιμάζει μόνο το ευ, το καλό ή το όμορφο, αλλά εκφράζει και προβληματισμούς, προσωπικές θεωρίες. Η Λιζέτα Βασιλειάδη, μέσω των έργων της, εισχωρεί στο πλαίσιο των κοινωνικών προβλημάτων και των ψυχολογικών πειραματισμών πάνω στη ζωγραφική, είτε με το χρώμα, είτε με την απόδοση του κρασιού που δε διαφέρει από ένα κύμα. Τόσο το κύμα όσο και το κρασί συμβολίζουν την απόλαυση, οδηγούν σε μια έκρηξη συναισθημάτων, μια ευφορία, αποτελούν ένα ταξίδι στο όνειρο και αυτό μπορεί να μεταφερθεί στην τρίτη αίθουσα, όπου ασυναίσθητα το μυαλό πηγαίνει στη μετά-πανδημία εποχή, στον άνθρωπο που από μόνος προσπαθεί να ενωθεί με το σύνολο και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα».