Του Γ. Ξανθάκη

Ο χιονάνθρωπος

  • Δευτέρα, 30 Οκτωβρίου, 2017 - 06:11

Ο χιονάνθρωπος/The snowman(2017)του Tomas Alfredson

Σκηνοθεσία: Τόμας Άλφρεντσον

Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Φασμπέντερ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Σαρλότ Γκενσμπούρ, Βαλ Κίλμερ, Τζέι Κέι Σίμονς

Ο «Χιονάνθρωπος», με βάση το ευπώλητο μυθιστόρημα του Jo Nesbø, θα έπρεπε να είναι ένα κορυφαίο θρίλερ μυστηρίου. Εκτός από το ισχυρό πρωτογενές υλικό του, η ταινία διαθέτει ένα πρωταγωνιστικό cast που περιλαμβάνει τους Michael Fassbender και Rebecca Ferguson, σκηνοθετήθηκε  από τον αναγνωρισμένο Tomas Alfredson (Let the Right One In, Tinker Tailor Soldier Spy) και γράφτηκε από τρεις καταξιωμένους σεναριογράφους. Ο Martin Scorsese είναι ένας από τους εκτελεστικούς παραγωγούς και η μόνιμη συνεργάτιδα του Thelma Schoonmaker έκανε το μοντάζ . Λοιπόν, τι πήγε στραβά; Προφανώς, τα πάντα.

Ο σεναριακός καμβάς : Ένας κατά συρροή δολοφόνος σκοτώνει φαινομενικά τυχαίες μητέρες στο Όσλο και αφήνει πίσω του ,όχι και τόσο τρομακτικούς. χιονάνθρωπους στους τόπους του εγκλήματος. Βέβαια αυτό είναι ένα προβληματικό μυθοπλαστικό στοιχείο  γιατί για να φτιάξεις έναν χιονάνθρωπο σε δημόσιο χώρο απαιτείται αρκετός χρόνος και μπορεί εύκολα κάποιος να σε δει. Στέλνει ένα δυσοίωνο σημείωμα στον Harry Hole (Fassbender), έναν αλκοολικό ντετέκτιβ που ξυπνάει συχνά σε δρόμους της πόλης ή σε πάρκα .Γιατί πίνει ο Hole ; Τον καταδιώκει κάτι από το παρελθόν του; Ίσως ένα έγκλημα που δεν έχει επιλυθεί τον έχει καθηλώσει; Άγνωστο. Οι σεναριογράφοι παραμελούν να μας πουν, όπως κάνουν συχνά με άλλα βασικά κομμάτια πληροφοριών (όπως γιατί ο δολοφόνος φτιάχνει χιονάνθρωπους) που εισάγονται αλλά ποτέ δεν εξηγούνται.  Ο Hole συνεργάζεται με την Katrine Bratt (Ferguson), η οποία μπορεί να κρύβει τα δικά της σκοτεινά μυστικά και οι δύο διερευνούν μια σειρά εγκλημάτων που εκτείνονται σύντομα πέρα από το Όσλο και περιλαμβάνουν ανεξιχνίαστες ανθρωποκτονίες που απλώνονται χρονικά  σε μια δεκαετία. Η πλοκή ακούγεται ενδιαφέρουσα και έντονη αλλά δυστυχώς η σκηνοθετική και σεναριακή διαχείριση θυμίζει περισσότερο  δευτεροκλασάτη τηλεοπτική σειρά εξιχνίασης εγκλημάτων. Ο Alfredson, ξέρει πώς να φωτογραφίζει το χιόνι καλύτερα από οποιονδήποτε  αλλά η συγκεκριμένη ιστορία απαιτούσε μεγαλύτερη ευαισθησία  και οι πολλές  νεκρές ζώνες του φιλμ  θα μπορούσαν να έχουν γεμίσει με ανάλυση χαρακτήρων , χιούμορ , ανθρώπινη θέρμη. Αντί γι αυτό ακολουθεί την τυποποιημένη χρονική ακολουθία  των θρίλερ του Χόλλυγουντ : Ο βασανισμένος  ντετέκτιβ προσπαθεί να αποκαλύψει  έναν μεγαλοφυή δολοφόνο, συλλέγει ενδείξεις, πιάνει  κάποιον που λέει ψέματα και τελικά βρίσκεται ο ίδιος σε θανάσιμο κίνδυνο. Η κοινοτοπία κραυγάζει.

Ο «Χιονάνθρωπος» προφανώς είχε δύο στόχους: να είναι ένα καλό θρίλερ και να μας κάνει να μην θέλουμε να τελειώσει. Είναι όμορφα φωτογραφημένο και έχει ένα εντυπωσιακό cast, αλλά δεν κατορθώνει κανένα από αυτούς . Πιθανόν να ικανοποιήσει όσους αρέσκονται στα τηλεοπτικά θρίλερ επίλυσης αστυνομικών μυστηρίων ,αλλά θα απογοητεύσει όσους προσδοκούσαν μια ταινία αναφοράς εφάμιλλη του “Seven” ή των «Συνήθων Υπόπτων».

Τελικά το μεγαλύτερο μυστήριο του φιλμ δεν είναι ποιος είναι ο δολοφόνος ή γιατί σκοτώνει μητέρες αλλά το πώς μπορεί μια πολυαναμενόμενη ταινία με ονόματα όπως οι Fassbender, Alfredson, Scorsese και Schoonmaker  να μετατραπεί στην απογοήτευση της χρονιάς.

Προβολή ταινίας

Η κινηματογραφική ομάδα του ΓΕΛ Σύρου σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας «Η Θεωρία των Πάντων»/The Theory of Everything (2014) του Τζέιμς Μαρς, που εξιστορεί την  ζωή του κορυφαίου θεωρητικού φυσικού Στίβεν Χόκινγκ , από το 1963, που σπούδαζε στο Κέιμπριτζ μέχρι τη συνεχιζόμενη, από τα 21 του χρόνια έως και σήμερα, μάχη του, μετά τη διάγνωσή του με τη Νόσο του Κινητικού Νευρώνα που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι.

Η προβολή  θα γίνει το Σάββατο 4/11  στις 19.00 στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων  στο σχολικό συγκρότημα του Μάννα. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Οι καλύτερες ταινίες για την εκπαίδευση

Το κύμα / Die Welle (2008), του Dennis Gansel

Όταν συνειδητοποιεί ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας της Ιστορίας προκαλούν αφόρητη ανία στους μαθητές του, ένας νεαρός καθηγητής προτείνει την εφαρμογή ενός ιδιότυπου πειράματος, που προβλέπει συγκρότηση μιας ελίτ με μυστικούς κώδικες, σκληρή πειθαρχία και υψηλούς στόχους. Οι μαθητές θα οδηγήσουν το πείραμα σε απόλυτη επιτυχία και, χωρίς να το καταλάβουν, θα αρχίσουν να υποκύπτουν στη διακριτική γοητεία του φασισμού. Μεταφέροντας το ομώνυμο best seller του Τοντ Στράσερ (που με τη σειρά του αφηγήθηκε ένα πραγματικό περιστατικό σε σχολείο του Πάλο Αλτο της Καλιφόρνια τον Απρίλιο του 1967), ο Ντένις Γκάνσελ υπογράφει μια ταινία - γροθιά στο στομάχι. Το «Κύμα» είναι ένα φιλμ που επιχειρεί και πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό μια κυτταρική ανάλυση του ναζισμού. Η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα και τα ιδανικά που λείπουν από το κοινωνικό περιβάλλον των παιδιών είναι τα στοιχεία που δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για πάσης φύσεως δικτατορίες. Απεικονίζεται έτσι ένα εφιαλτικό σχολείο, όπου η βία και ο ολοκληρωτισμός μπορούν πανεύκολα να κυριαρχήσουν αρκεί κάποιος να οργανώσει και να καναλιζάρει την ανεξέλεγκτη και τυφλή επιθετικότητα των μαθητών.

Με λένε Στέλλα / Stella (2008)της Sylvie Verheyde

Το σχολείο, η εκπαίδευση ή πιο σωστά η παιδεία σαν ένα εφόδιο για μια καλύτερη ζωή, είναι το θέμα που πραγματεύεται αυτή η Γαλλική ταινία του 2008. Ενα 11χρονο κορίτσι στο τέλος της δεκαετίας του 70, η Στέλλα, με γονείς αλκοολικούς και τζογαδόρους, ξέρει να παίζει πόκερ καλύτερα από το να διαβάζει. Όταν πηγαίνει σε ένα σχολείο με απαιτήσεις, με τη βοήθεια της Γκλάντις, μιας συμμαθήτριας της μεγαλωμένης σε πιο προστατευμένο περιβάλλον η Στέλλα θα γνωρίσει έναν διαφορετικό κόσμο από τον δικό της, και θα αποφασίσει να προσπαθήσει να τα πάει καλύτερα και να αγαπήσει τα βιβλία και το σχολείο.

Η ταινία ουσιαστικά αποτελεί ένα είδος αυτοβιογραφίας της παιδικής-πρώιμης εφηβικής ηλικίας της σκηνοθέτιδας Sylvie Verheyde, περιγράφει έναν χρόνο από τη ζωή της πρωταγωνίστριας, από το φθινόπωρο οπότε ξεκινάει το σχολικό έτος ως το καλοκαίρι όταν και τελειώνει. Οι εποχές χωρίζονται σκηνοθετικά από τη λήξη των τριμήνων στο σχολείο με τις σχετικές ολιγοήμερες διακοπές που ακολουθούν. Έτσι περιγράφει την πορεία της ζωής της Στέλλας μέσα σε έναν χρόνο, με όλες τις καταστάσεις που βιώνει. Η μεταμόρφωση της Στέλλας δίνει στο θεατή έναν λόγο αισιοδοξίας, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που βλέπει το μέλλον με μάτια γεμάτα ελπίδα.

Η Βερέντ ,στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο καταγράφει επίμονα, χαμηλότονα αλλά με περισσή ευαισθησία  την πορεία της 11xρoνης εκπληκτικής πρωταγωνίστριας Λεόρα Μπάρμπαρα, που αγωνίζεται με εσωστρέφεια και αθωότητα  για να βρει μια θέση στον ήλιο. Η  ταινία απέσπασε βραβείο σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ της Φλάνδρας (Γάνδη).

Ετικέτες: 

Διαβάστε ακόμα