Σινεπιλογές

Ο πρώτος άνθρωπος /First Man(2018) του Damien Chazelle

O Ryan Gosling ενσαρκώνει τον ρόλο του Neil Armstrong στη νέα ταινία του σκηνοθέτη του "La La Land"

Ο φέρελπις Damien Chazelle

Σε μια εποχή που μόνο οι superhero ταινίες της Marvel καταφέρνουν να γεμίσουν ασφυκτικά της κινηματογραφικές αίθουσες παγκοσμίως, ο Damien Chazelle έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι το σινεμά χρειάζεται λίγα και καλά συστατικά για να μας καθηλώσει. Η δουλειά του Chazelle είναι αρκετά ποικιλόμορφη σε τόνο και στυλ, από τη λαμπερή οικειότητα του “Guy και Madeline σε ένα Park Bench” στο βάρβαρο ψυχόδραμα του “Whiplash” μέχρι το σκληρό αλλά γεμάτο φως και χρώμα θέαμα του “La La Land”.

Η καριέρα του Αμερικανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου ξεκίνησε το 2009, με την ταινία “Guy and Madeline on a Park Bench” (2009). Το δεύτερο μεγάλου μήκους έργο του ήταν το “Whiplash” /Χωρίς Μέτρο» (2014), το οποίο σημείωσε επιτυχία, ενώ έλαβε υποψηφιότητες και για Όσκαρ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός νέου και ταλαντούχου ντράμερ της τζαζ, ο οποίος φοιτά σε ένα από τα καλύτερα μουσικά σχολεία της χώρας. Εκεί τα όνειρά του για μια μεγάλη καριέρα θα βρουν καθοδήγηση από έναν από έναν σκληρό εκπαιδευτή, του οποίου η αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας θα μπορούσε να καταστρέψει και τους δύο. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους για Καλύτερη Ταινία και Διασκευασμένου Σεναρίου κερδίζοντας τα Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, Μοντάζ και Μίξης Ήχου.

Το 2016 έκανε πρεμιέρα η τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία, το “La La Land”, το οποίο ήταν υποψήφιο σε 14 κατηγορίες Όσκαρ, κερδίζοντας σε 6, μεταξύ αυτών και στην κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας. Η συνταγή είναι απλή. Άρτια σκηνοθεσία, καλογραμμένο σενάριο, δύο ιδιαίτερα συμπαθείς πρωταγωνιστές στο κοινό και ένα νοσταλγικό soundtrack. Και φυσικά ένα μοναδικό love story που ποτέ δεν αφήνει ποτέ κανένα θεατή ασυγκίνητο. Γλυκόπικρο, αληθινό, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς ,μια ταινία που διαθέτει τη μαγεία των μιούζικαλ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, μια μουσικοχορευτική πανδαισία που εξελίσσεται στο Λος Άντζελες του σήμερα και που καταγράφει τον πόνο και την απόλαυση της επιδίωξης των ονείρων.To φιλμ είναι επηρεασμένο από γνωστά μιούζικαλ όπως οι "Ομπρέλες του Χερβούργου" του Jacques Demy, ενώ κατά διαστήματα γίνονται ειδικές αναφορές σε κλασικές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου όπως το "Επαναστάτης χωρίς αιτία" και "Casablanca".

Το πρώτο ταξίδι στη Σελήνη

Ο  Chazelle επανασυνδέεται με τον αστέρι του “La La Land”, Ryan Gosling, για να απεικονίσει το ταξίδι του Neil Armstrong, του πρώτου ανθρώπου που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη στις 20 Ιουλίου του 1969. Ο Armstrong, μαζί με τους συναδέλφους του, συμπεριλαμβανομένου του Buzz Aldrin (Corey Stoll), πρέπει να περάσει από το αυστηρό διαστημικό πρόγραμμα της δεκαετίας του 1960, θυσιάζοντας την προσωπική του ασφάλεια και χρόνο με τη γυναίκα του Janet (Claire Foy) και τα παιδιά τους,  αψηφώντας τον θάνατο στην προσπάθεια τους να επεκτείνουν τα όρια της ανθρώπινης γνώσης για το Σύμπαν. Το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο του James R. Hansen, ενώ η ταινία διερευνά τις θυσίες και το κόστος που πλήρωσε ο Αμερικανός αστροναύτης και το έθνος του για να πετύχει μία από τις πιο επικίνδυνες αποστολές στην ανθρώπινη ιστορία. Η ταινία ασχολείται επίσης με τους τεράστιους κινδύνους που σχετίζονται με την πρώιμη διαστημική πτήση, και μάλιστα απεικονίζει τα τρομερά γεγονότα της 27ης Ιανουαρίου 1967, όταν ο Gus Grissom, ο Ed White και ο Roger Chaffee κάηκαν ζωντανοί μέσα στην  κάψουλα δοκιμών στο ακρωτήριο Canaveral. Η καταστροφή ήταν τόσο απογοητευτική και τρομακτική που ήταν αβέβαιο αν το πρόγραμμα Apollo θα μπορούσε να ανακάμψει. Το φιλμ 'First Man' έκανε πρεμιέρα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας και δέχτηκε αρκετή κριτική για την επιλογή του σκηνοθέτη να παραλείψει το θρυλικό στιγμιότυπο της τοποθέτησης της αμερικανικής σημαίας στη Σελήνη. Στόχος του με αυτή την ταινία δήλωσε ο Chazelle, ήταν να μοιραστεί με τo κοινό τις αόρατες, άγνωστες πτυχές της αποστολής της Αμερικής στο φεγγάρι - ιδιαίτερα το προσωπικό έπος του Armostrong και αυτό που μπορεί να σκεφτόταν και να ένιωθε εκείνες τις διάσημες ώρες. Ο Chazelle χρησιμοποιεί ακραία κοντινές εικόνες του προσώπου του Gosling για να τονίσει την κλειστοφοβική αίσθηση που αισθάνονται οι αστροναύτες , αυξάνοντας την ένταση και την αγωνία.

Το φιλμ είναι μια ποιητική απεικόνιση του ταξιδιού του Neil Armstrong στο φεγγάρι που υπογραμμίζει τις δοκιμές και τις τεχνολογικές προκλήσεις που περιβάλλουν ένα τέτοιο ιστορικό ορόσημο ενώ εξετάζει επίσης τον άνθρωπο μέσα από τη στολή. Αν και ο Chazelle είναι γνωστός για ταινίες γεμάτες μουσική,, καταφέρνει να  δώσει ζωή σε μια από τις πιο εμβληματικές και συναισθηματικές στιγμές στην ιστορία των ΗΠΑ. Ο θεματικός πυρήνας της ταινίας επικεντρώνονται στο ταξίδι του Armstrong  εξετάζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στο σπίτι του. Αρχικά, σε μια σπαραξικάρδια σεκάνς  ο Armstrong και η σύζυγός του Janet αντιμετωπίζουν το θάνατο της μικρής τους κόρης, Karen και αργότερα αντιμετωπίζει την απώλεια τριών στενών συναδέλφων του. Ο Armstrong του Gosling είναι στωικός, ήσυχα μελαγχολικός και κουβαλά τον πόνο του σε όλη την ιστορία, γεγονός που καθιστά τη στιγμή που βγαίνει τελικά στο φεγγάρι πολύ πιο σημαντική.

Ένα από τα καλύτερα στοιχεία του φιλμ είναι η ισχυρή και ειλικρινής σύζυγος του, Janet(Claire Foy). Ο χαρακτήρας της είναι συμπαθής και υποστηρικτικός, αλλά συχνά θέτει υπό αμφισβήτηση τόσο τον σύζυγό της όσο και την ομάδα της NASA για την αδιαφορία που δείχνει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες των αστροναυτών.

Ολόκληρη η ταινία θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια προσπάθεια να ταυτίσει τα δύο άκρα ,τον αδύνατο στόχο και τον σχεδιασμό για την επίτευξη του , ώσπου  τελικά το όνειρο να γίνειι μια απτή πραγματικότητα..Και ενώ άλλες αναπαραστάσεις αυτής της ιστορικής  στιγμής μπορεί να επικεντρώνονται εξ ολοκλήρου στις τεχνικές λεπτομέρειες της διαδικασίας, ο «Πρώτος άνθρωπος» επιλέγει να επιδείξει ότι ο Armstrong ήταν απλώς ένας μέσος άνθρωπος, φέρνοντας μια πραγματικά ωμή, αντιηρωική και ανθρώπινη πλευρά στην ιστορία. Τελικά το μόνο πράγμα που μεσολάβησε  ανάμεσα σε αυτόν και στην αχανή κενότητα του διαστήματος ήταν ένα μεταλλικό μαραφέτι, που κατασκευάστηκε από εξίσου αδύναμους ανθρώπους.