Συνέντευξη του φλαουτίστα – συνθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, Ευάγγελου Κοκκόρη

Μια πινελιά στον άγραφο καμβά της μουσικής

Η συναυλία «Από τον αυλό στο όργανο» απόψε στις 20:00, στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Άνω Σύρου
  • Τετάρτη, 22 Αυγούστου, 2018 - 06:17

Το μακρινό χθες με το σήμερα θα συνδέσει η αποψινή συναυλία του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Εκκλησιαστικού Οργάνου «ΑΝΩ» με τίτλο «Από τον αυλό στο όργανο».

Διεισδύοντας μέσα στον ιστό της μουσικής, ο Ευάγγελος Κοκκόρης (φλάουτο) και η Ελένη Κεβεντσίδου (εκκλησιαστικό όργανο) θα παρουσιάσουν στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Άνω Σύρου ένα πρόγραμμα που συνδέει τα έργα κλασικών συνθετών με σύγχρονες δημιουργίες και αναμειγνύει καταβολές του παρελθόντος με τη σημερινή μουσική πραγματικότητα.

Στο περιεχόμενο της συναυλίας και στις ευκαιρίες που του προσφέρει η συμμετοχή του στη μεγάλη μουσική διοργάνωση της Καθολικής Επισκοπής Σύρου, αναφέρεται ο φλαουτίστας – συνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, Ευάγγελος Κοκόρης, σε συνέντευξή του στην «Κοινή Γνώμη».

Ο τίτλος της συναυλίας σας παραπέμπει σε ένα «ταξίδι» μουσικό, εκπαιδευτικό και κυρίως ενωτικό.

«Η απαρχή της μουσικής ιστορίας του Αιγαίου χάνεται μέσα στο μύθο, συνυφασμένη με τη γέννηση του πατέρα των θεών, του Δία και του θεού της μουσικής και του φωτός Απόλλωνα. Σμίγοντας με τη Μούσα της ουράνιας αρμονίας, γέννησε το μεγαλύτερο μουσικό της ελληνικής μυθολογίας, τον Ορφέα που και αυτός συνδέθηκε με το Αιγαίο. Ο αυλός και η λύρα ιχνογράφησαν όλο τον μουσικό πολιτισμό και αυτές «οι φωνές της σιωπής», κατά τον Andre Malraux, ξεπέρασαν το ιστορικό στοιχείο προάγοντας τη παρουσία του ανθρώπου. «Από τον αυλό στο όργανο» και με αυτή την αναγωγή, απαντούμε το εκκλησιαστικό όργανο (διάδοχο του ελληνικού οργάνου) την ύδραυλι που πέρασε από το Βυζάντιο στη Δύση, σαν δώρο των Βυζαντινών αυτοκρατόρων στους δυτικούς. Έκτοτε διαγράφτηκε η μουσική τροχιά που σηματοδότησε τον μουσικό πολιτισμό της δύσης, καταλήγοντας στις μέρες μας».

Ποιους «σταθμούς» θα προσεγγίσετε κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού;

«Αναζητώντας τον χαμένο ήχο, επιχειρώντας μια διείσδυση μέσα στον ιστό της μουσικής, κτίσαμε ένα πρόγραμμα που συνδέει το μακρινό χθες με το σήμερα, προβάλλοντας τις άπειρες δυνατότητες της μουσικής, αυτής της «πεισματάρικης ανάκρισης του ανθρώπου».

Ξετυλίξαμε τις εποχές από τον 17ο αιώνα συνδέοντας τον Couperin και τον Bach με την σύγχρονη δημιουργία, παίρνοντας μέσα από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, μα και αισθητικές κατευθύνσεις, αναδεύοντας καταβολές του παρελθόντος με το σημερινό μουσικό παρόν. «Από τον αυλό στο όργανο» ο τίτλος της συναυλίας με εκείνη την αρχέτυπη ελληνική ονομασία, αλλά και με μια μυστική σύνδεση των πολιτισμών, που αυτό το πάντρεμα τους γέννησε αυτή την παγκόσμια γλώσσα της μουσικής η οποία γοητεύει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, δίνει νέες κατευθυντήριες γραμμές στη φαντασία, μα πάνω από όλα, θέτει ερωτήματα, προκαλώντας σκέψεις πολλαπλά διαστρωματωμένες».

Τι έχετε να μας πείτε για τη συμμετοχή σας στο Φεστιβάλ ΑΝΩ 2018;

«Το Αυγουστιάτικο Φεστιβάλ Εκκλησιαστικού Οργάνου «ΑΝΩ» της Σύρου, στάθηκε αφορμή να ξεδιπλώσω τη σκέψη μου και να εντάξω, μεταξύ των άλλων, με τη φίλη οργανίστρια Ελένη Κεβεντσίδου, δυο έργα μου τα οποία ήταν αρχικά γραμμένα για φλάουτο και πιάνο. Οι όποιες παρεμβάσεις στα pedal του οργάνου και λοιπές προσαρμογές, έγιναν με την βοήθεια της Ελένης. ”Trajectoire du reve” (διαδρομή του ονείρου) και “Cafe Florian” έργα αμφότερα του 1993, γραμμένο - ειδικά το δεύτερο -  στη Βενετία, μια πόλη που αγαπώ ιδιαίτερα και στην οποία μελέτησα επί μακρόν σύνθεση. Και τα δυο έργα συμπεριλαμβάνονται στο cd μου με τίτλο (Nostalgica Utopica). Θραύσματα της μνήμης, χαμένες σκέψεις και νοσταλγικές ουτοπίες που ιχνογραφούσαν τον κόσμο μας, επιχειρούσαν τη μετάπλαση του ανεπίκαιρου σε επίκαιρο, συμμετέχοντας σε μια επαναλαμβανόμενη εσωτερική όδευση. Μόνο με τον χρόνο, ως φαίνεται, ο χρόνος κατακτάται και η μακρόχρονη φιλία και συνεργασία που με συνδέει με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ, Χρήστο Παρασκευόπουλο με φέρνει στο αγαπημένο νησί της Σύρου, προκειμένου να βάλω μια πινελιά στον άγραφο καμβά της μουσικής. Δεν παύουμε να εξερευνούμε και όλης της αναζήτησης μας το τέλος είναι να φτάσουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε και να αντικρίσουμε για πρώτη φορά το σημείο που εμείς ορίσαμε».