Σταυροί, σέλφι και γιαουρτάκια

Βάρκα στο γιαλό

βάρκα στο γιαλό

γλάστρα με ζουμπούλι

και βασιλικό

Πέντε – πέντε – δέκα, δέκα – δέκα βγαίνουν τα προεκλογικά σποτάκια. Κάθε μέρα και ένα σποτ, κάθε πρωί και μία φαεινή ιδέα για σύνταξη έκθεσης επιπέδου 5ης Δημοτικού, με θέμα “Πώς θα σώσω τη χώρα μας [αναπτύξτε σε τέσσερις (4) παραγράφους]”.

Πρόλογος: Οι τωρινοί δεν κάνουν. Κυρίως θέμα: Εγώ έχω χάρη, φινέτσα, στυλ, είμαι κόρη ναυάρχου και ως μπιζνεσγούμαν, ξέρω να παίζω την αγορά στα δάχτυλα. Δεν αγόρασα εγώ προχτές ένα καλοκαιρινό Channel, κοψοχρονιά, έκπτωση 5%; Βεβαίως. Επίλογος: Εμείς μπορούμε να σας σώσουμε, διότι εμείς προσωπικά δεν κινδυνεύσαμε ποτέ.

Πέντε – πέντε – δέκα, δέκα – δέκα διαμοιράζονται τα δελτία Τύπου. Και να οι φωτογραφίες με φόντο το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και να οι μακροσκελείς ενημερώσεις για το κάθε μας βήμα και να οι συναντήσεις και οι συνομιλίες και τα διάφορα στελέχη και όλου του κόσμου τα καλά.

Πέντε – πέντε – δέκα, δέκα – δέκα χαιρετάμε τα μέλη του ΚΑΠΗ. Αμέ. Εκεί, κυρίες και κύριοι, που δεν γνωρίζετε από πολιτική, βρίσκεται η μεγάλη δεξαμενή σταυρών. Καλέ μην πάει ο νους σας στα εκκλησιαστικά – όπου κι εκεί βρίσκομαι πάντοτε, μπροστά-μπροστά, σε θέση περίοπτη από κάθε στασίδι – μιλώ πάντα για τους σταυρούς στο ψηφοδέλτιο. Και να δώρα γιαουρτάκια 0% και να επισκέψεις και “πώς τα περνάτε τώρα εσείς που είστε έτσι γριούλα, καλέ γιαγιά, πείτε μου τα προβλήματά σας, να προσποιηθώ ότι θα τα λύσω”. Διότι στείρα ονόματα σε ψηφοδέλτια, ανάκατα μαζί με ένα σωρό άλλα δεν τα θυμάται η γιαγιάκα, όμως τη λαμπερή παρουσία που φώτισε ένα απόγευμά της, προσφέροντάς της μάλιστα γιαουρτάκι 0%, θα τη θυμηθεί την άγια εκείνη ώρα. Αμέ. Και στα γηροκομεία η ίδια γραμμή, επίσης.

Πέντε – πέντε – δέκα, δέκα – δέκα οι εκδηλώσεις στη σειρά. Παντού παρούσα και τα πάντα πληρούσα. Εξαπανέκαθεν. Διότι ένας πολιτικός κολοσσός χτίζεται, κυρίες και κύριοι ανίδεοι, δεν εμφανίζεται από το πουθενά. Πανηγύρια, εορταστικοί πανηγυρικοί, παρελάσεις, λιτανείες, γκράντε events, αλλά και τα πιο τριτοδεύτερα, θέατρα, επιτάφια, συναυλίες, μαζώξεις. Αν έχετε κανονίσει μεγάλη παρέα σε ταβέρνα υπολογίστε με κι εμένα. Σε οποιαδήποτε συγκέντρωση άνω των 10 ατόμων, σε παραλία, σε μαγαζί, στο σαλόνι σας, εμφανίζομαι αυτόματα, δώρο η σέλφι ποσταρισμένη στα social media.

Πέντε – πέντε – δέκα, δέκα – δέκα μοιράζω ψηφοδέλτια. Πάρτε κι εσείς καλέ κύριε, μη ντρέπεστε, δε θα σας δει κανείς, δεν θα πω τίποτα σε κανέναν, εκτός από τους συνυποψήφιους μου. Πάρε κι εσύ, παιδάκι, ψηφίζεις; Όχι; Φέρ'το δω και πήγαινέ με στη μαμά σου. Πάρτε, κύριε καταστηματάρχα, φακελάκι είναι, δεν δαγκώνει, μη φοβάστε, εγώ θα δαγκώσω, αν δεν καταλήξει δαγκωτό στην κάλπη. Πάρε παππού, να το ρίξεις στο κουτάκι όταν σε πάνε τα παιδιά σου να ψηφίσεις. Πάρε και ένα γιαουρτάκι, είναι 0%.

Πέντε – πέντε – δέκα, δέκα – δέκα φορές το κλικ στην αντιγραφή – επικόλληση. Πολιτικό κριτήριο; Πολιτικός λόγος; Κριτική σκέψη και άποψη; Τι είναι αυτά; Αυτά είναι για τους ερασιτέχνες. Εγώ αυτό που ξέρω, είναι ό,τι λέει ο αρχηγός μου. Κάθε του λέξη αξίωμα απαράβατο και κανόνας (μέχρι να αλλάξει γνώμη). Αυτά τα κριτήρια και οι σκέψεις και οι απόψεις είναι όπλα του πρωτάρη, ανίδεοι ψαρούκλες. Εγώ αυτό που ξέρω, είναι ότι με πίστη, υπομονή, όραμα και πατώντας τα Τζίμι Τσου μου, όπου υπάρχει κόσμος και φωτογράφοι επί σειρά ετών, κέρδισα μία θέση στον ήλιο και έχω βάλει πείσμα και γινάτι, σε λίγες μέρες να γίνω ένα ακόμα πιο λαμπρό αστέρι. Και τι θα γίνει μετά; Δεν ξέρω, δεν έχω σκεφτεί τόσο πολύ... Γιαουρτάκι;

Διαβάστε ακόμα