ΑΙΓΑΙΟ: Το Ελληνικό Αρχιπέλαγος

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Χαρούμενη συμφωνία σε λευκό και γαλάζιο

ΑΛΜΥΡΑ ΚΑΙ ΦΩΣ! Αυτή είναι η Κυκλαδίτικη ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που μοσχοβολά αλμύρα, φύκια, θυμάρι και μέλι.

Παντού στα Κυκλαδονήσια το βλέμμα ακουμπά στο κατάλευκο μάρμαρο και στην γκρίζα πεντακάθαρη πέτρα, υλικά που χρησίμευαν στους ανθρώπους να χτίσουν τα σπίτια τους με τις αυλές και τις άπειρες εκκλησίες τους. Σε κάθε λοφίσκο δεσπόζει κι ένα κάτασπρο ξωκλήσι. Μέσα σ' αυτό ο Κυκλαδίτης στεγάζει το Θεό του.

Ο Χριστιανισμός έγινε καλοδεχούμενος στα νησιά, γι' αυτό και στην κορφή της κάθε νησιωτικής χώρας που είναι ψηλά στο λόφο, φαντάζει από μακριά το καμπαναριό της μεγάλης εκκλησίας. Και γύρω της φωλιασμένα τα κατάλευκα σπίτια χτισμένα κατηφορικά ως την αρχή του λόφου. Τα τελευταία σπίτια, κολλητά το ένα στ' άλλο προστατεύουν τους κατοίκους από τους πειρατές που είχαν γεμίσει το Αιγαίο τον 17ο και 18ο αιώνα.

Οι Κυκλάδες έχουν μια εκτυφλωτική λευκότητα που την υπογραμμίζει πειστικά το γλαυκό του “αναρίθμητου γέλιου των κυμάτων” όπως το θέλει ο τραγικός ποιητής Αισχύλος. Είναι μια σονάτα σε “λευκό μείζον”.

Το γυμνό και το λειψό είναι οι πρωταγωνιστικές έννοιες σ' αυτόν τον νησιωτικό χώρο, που όμως μπορούν να δώσουν στον άνθρωπο την αίσθηση της θεϊκής παρουσίας σε κάθε βήμα.

Βράχος και θεότητα! Ένας δίδυμος συμβολισμός!

Αυτούς τους βράχους έσκαψαν οι νησιώτες, με κόπο πολύ. Έσκαψαν τα πλευρά των βουνών, μια και το χώμα είναι λιγοστό, να τα καλλιεργήσουν, για να καρπίσουν και να ζήσουν τις φαμίλιες τους.

Σειρές από βαθμιδωτές ξερολιθιές συγκρατούν το χώμα και θυμίζουν ατελείωτες κερκίδες αρχαίου θεάτρου.

Χρειάστηκε χρόνος και κόπος πολύς, ρόζιασαν τα χέρια των γεωργών για να γίνουν τα χωράφια οριζόντιες λουρίδες γης που τις στηρίζουν τα ντουβάρια με τις ξερολιθιές, αντιστήριξη του εδάφους. Η ξερολιθιά κυριαρχεί αιώνες τώρα.

Ήταν η αγωνία του Κυκλαδίτη. Η παντοδύναμη φύση είναι αδιάφορη, πολλές φορές εχθρική κι ήταν ανάγκη οι άνθρωποι να επιβιώσουν.

Η γη τι θα σκέφθηκε, νικήθηκε, το χώμα στερεώθηκε.

Οργάνωσαν και καλλιέργησαν τα χωράφια.

Έσπειραν, θέρισαν κι έκαναν παραγωγή σπουδαία και αξιοζήλευτη.

“Εκβιαστές της γης” είπαν οι ξένοι τους Κυκλαδίτες γεωργούς.

Κέρδισαν όμως το ψωμί τους.

Το χωράφι κι η θάλασσα είναι ο πλούτος του Κυκλαδίτη. Λίγοι άνθρωποι έχουν βιώσει, αγαπήσει και παλέψει με τη θάλασσα όσο οι Κυκλαδίτες. Η θάλασσα μετέφερε ιδέες στην αρχαιότητα και δημιούργησε ιστορία και πολιτισμό. Ένας πολιτισμός αναπτύχθηκε στις Κυκλάδες την 3η π.χ χιλιετία. Ήταν ένας πολιτισμός που θαυμάστηκε από όλο τον κόσμο και ειδικοί τον ονόμασαν: Πολιτισμό ΚΕΡΟΥ – ΣΥΡΟΥ γιατί τα σπουδαιότερα ευρήματα σε τέχνη ανακαλύφθηκαν σ' αυτά τα δύο νησιά.

Οι Κυκλάδες είναι ένας μαγικός κύκλος, ένα σύμπλεγμα νησιών με ιδιαίτερη προσωπικότητα το καθ' ένα και με μια μεγάλη πορεία στο χρόνο.

Παιδιά του Εγκέλαδου αυτού του Τιτάνα που σκαλίζει το εσωτερικό της γης.

Λαμπερά πετράδια στο φως του Απόλλωνα, ο εγκέλαδος τ' απόθεσε πάνω στο μπλε της θάλασσας όπως να΄ναι, χωρίς καλλιτεχνικές αξιώσεις.

Κι όμως του βγήκε έξοχη ένα πανέμορφο αφροστολισμένο τοπίο.

Τα νησιά έχουν απλότητα, γοητεία αλλά και μοναξιά.

Μοναδική παρέα τους ο άγριος χορός των κυμάτων πάνω στους γκρίζους βράχους.

Κι όμως οι Κυκλάδες είναι ευλογία Θεού!

Κι η θάλασσα που τις περιβάλλει ευλογία Θεού είναι κι αυτή.

Κι ανάμεσα στη θάλασσα και τον Κυκλαδίτη δεν χωρά καμμιά υποκρισία.

Μόνο αλληλοσεβασμός....

Μαρία Ρώτα