Στον τελικό του διαγωνισμού «F1 in Schools Jaguar» τα αγωνιστικά αυτοκίνητα του «Αγίου Γεωργίου»

Οι «κεραυνοί» των Φρερ έβαλαν φωτιά

Τη 2η θέση στον ημιτελικό του 1ου Φεστιβάλ Βιωματικών Δράσεων για μαθητές Δημοτικού με θέμα «F1 in Schools Jaguar» κατέλαβε ομάδα «Thunder Car» του Ιδιωτικού Σχολείου «Άγιος Γεώργιος» της Σύρου.

Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 8 Απριλίου στο εμπορικό κέντρο «The Mall Athens» με τη συμμετοχή σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών, ηλικίας 6 έως 11 ετών.

Στο πλαίσιο αυτό, οι συμμετέχοντες έμαθαν να σχεδιάζουν, σε δύο (2D) ή τρεις (3D) διαστάσεις, και να κατασκευάζουν μινιατούρες F1 μοντέλα αυτοκινήτων από φύλλο χαρτόνι, ακολουθώντας διαδικασίες σχεδιασμού και κατασκευής παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούν οι πραγματικές αυτοκινητοβιομηχανίες.

Ο διαγωνισμός F1 in Schools – Jaguar για Δημοτικά Σχολεία υλοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια στην Αγγλία, με την συμμετοχή περισσοτέρων από 200 Δημοτικών Σχολείων. Το Φεστιβάλ υποστηρίζει η γνωστή αυτοκινητοβιομηχανία Jaguar, συνειδητοποιώντας την μεγάλη ανάγκη για να ενθαρρύνει και παροτρύνει νέα παιδιά να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες και ικανότητες, που απαιτούνται από εταιρείες όπως η Jaguar, προκειμένου οι αυτοκινητοβιομηχανίες να συνεχίσουν με επιτυχία να παράγουν αξιόπιστα και υψηλής ποιότητας αυτοκίνητα παγκοσμίου φήμης.

Σκοπός κάθε ομάδας ήταν να κάνει μια εργασία και στη συνέχεια να σχεδιάσει, να ελέγξει και να κατασκευάσει ένα F1 μοντέλο αυτοκινήτου το οποίο θα τρέξει πάνω σε μια ευθεία 24 μέτρων με τη βοήθεια ενός μικρού φιαλιδίου πεπιεσμένου αέρα 4 γραμμαρίων.

Ενθουσιασμός και παραγωγικό άγχος

Στη διοργάνωση έλαβαν μέρος οι μαθητές της ΣΤ’ Τάξης του «Αγίου Γεωργίου» Σάββας Μαραγκός, Κατερίνα Μπάιλα, Κωνσταντίνος Πανής και Γιάννα Χούμη με υπεύθυνες εκπαιδευτικούς την Ελεάννα Αποστόλου (καθηγήτρια πληροφορικής) και την Αγνή Ρούσσου (καθηγήτρια καλλιτεχνικών).

Οι «Thunder Car» βγήκαν πρώτοι στην αγωνιστική διαδικασία και κατέλαβαν τη 2η θέση στη συνολική κατάταξη. Οι τελικοί αγώνες θα διεξαχθούν στις 6 Μαΐου στον ίδιο χώρο.

Η δημιουργία ενός οχήματος ήταν μία πρόκληση για τα μέλη των «Thunder Car», οι οποίοι ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με το αντικείμενο. Ο ενθουσιασμός τους ήταν μεγάλος, παράλληλα όμως υπήρχε και το άγχος για το αν θα ήταν σωστή η εφαρμογή των ιδεών τους.

Κατασκευή των οχημάτων

Η αρχική σκέψη ήταν ο σχεδιασμός του επιθυμητού οχήματος σε κόλλες Α3. Τα αγόρια της παρέας (ο Αρχηγός και ο Μηχανικός), λόγω της αγάπης τους για αγώνες F1, είχαν μια εικόνα για το πώς είναι τα μονοθέσια οχήματα. Στη συνέχεια τον κυρίαρχο ρόλο ανέλαβε η Μηχανικός Σχεδίασης, η οποία άρχισε να αποτυπώνει στο χαρτί τις ιδέες του Αρχηγού και του Μηχανικού Κατασκευής. Πρώτα εκφράστηκε η άποψη το όχημα να έχει καμπύλη στο πάνω τμήμα του και να υπάρχει κενό λίγο πιο πάνω από τη μέση για τη θέση του οδηγού. Από το αρχικό σχέδιο απουσίαζαν τα συστήματα αεροδυναμικής με την εκτίμηση ότι θα προκαλούσαν την επιβράδυνση του οχήματος. Σκέψη η οποία καταρρίφθηκε, όταν η ομάδα διαπίστωσε μέσα από βίντεο που αφορούσαν στην κατασκευή μονοθέσιων ότι πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα τμήματα του οχήματος, μέσω του οποίου ο αέρας φτάνει στις γωνίες του αυτοκινήτου, ώστε να μειώνεται η επιβράδυνση.

Στη συνέχεια, η ομάδα προχώρησε στην κατασκευή του οχήματος, συνδυάζοντας τις ιδέες που είχαν συζητηθεί από τα μέλη της. Ακολουθώντας τις οδηγίες των διαθέσιμων βίντεο, τα παιδιά χρησιμοποίησαν τις μεγάλες ρόδες στο πίσω μέρος και τις μικρές ρόδες μπροστά, για την καλύτερη και ευκολότερη κίνηση του οχήματος.

Τέλος, η Σχεδιάστρια Γραφικών ανέλαβε τη σχεδίαση του λογότυπου για το οποίο χρησιμοποιήθηκε μπλε χρώμα, που αντιπροσώπευε τον ουρανό, ενώ χαρακτηριστικός είναι ένας κεραυνός σε κίτρινο χρώμα.

Δεδομένα από ελέγχους

Κατά τη διάρκεια των ελέγχων, τα μέλη της ομάδας έδωσαν ώθηση στα οχήματα, χρησιμοποιώντας τη δύναμη του χεριού τους. Στο πλαίσιο αυτό, τσέκαραν αν τοποθέτησαν σωστά τις ρόδες στους άξονες για να αποφευχθεί μια πιθανή αποκόλληση κάποιας εξ’ αυτών. Επίσης, παρατήρησαν αν και κατά πόσο επηρεάζει η τριβή του άξονα το χαρτόνι και διαπίστωσαν ότι, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Στη συνέχεια, έλεγξαν αν έχουν κολλήσει καλά όλα τα χαρτόνια. Εκτός από κόλλα, χρησιμοποίησαν και συρραπτικό κυρίως στις ενώσεις, όπως μεταξύ του θαλάμου της μηχανής και του σκελετού του οχήματος.

Πριν προσθέσουν και το τελευταίο χαρτόνι που ήταν το πάνω μέρος του σκελετού του οχήματος, κόλλησαν την αεροτομή στο πίσω μέρος του, ακριβώς πάνω στο θάλαμο της μηχανής. Προσπάθησαν να είναι ευθυγραμμισμένη και να απέχει ίσα και από τις δυο πλευρές, ώστε να μην υπάρξει κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα στην κίνηση του οχήματος.

Τέλος, αφού ολοκλήρωσαν την κατασκευή, έκαναν έναν τελευταίο έλεγχο πάνω σε λεία επιφάνεια για να δουν αν έπρεπε να κάνουν αλλαγές σε κάποιο από τα δύο οχήματά τους στη περίπτωση που υπήρχε πρόβλημα στη κίνησή τους.

Πολύτιμη εμπειρία

Κατά την προετοιμασία της κατασκευής, λύθηκε σε όλους η απορία γιατί χρησιμοποιούνται «φτερά» όπως οι ίδιοι τα αποκαλούσαν αρχικά, στο πάνω και στο κάτω μπροστινό μέρος των μονοθέσιων, ενώ στην πορεία ανακάλυψαν ότι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο ως προς την αεροδυναμική του οχήματος. Πολύ βασικό όμως ήταν, πέρα από την απόκτηση γνώσεων, ότι η ομάδα έμαθε να λειτουργεί ομαδικά και με αμοιβαία εμπιστοσύνη για ένα συλλογικό αποτέλεσμα.

Η διαδικασία αυτή αποτελεί μία πολύτιμη εμπειρία για τους συμμετέχοντες, καθώς τους δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξουν δεξιότητες και να μιλήσουν σε κοινό το οποίο δεν γνώριζαν. Στις τελευταίες συναντήσεις τους, τα μέλη πραγματοποίησαν πρόβα για το κομμάτι του διαγωνισμού όπου θα έπρεπε ο καθένας τους να μιλήσει για τον ρόλο του στην ομάδα. Στο πλαίσιο αυτό, συζήτησαν τρόπους για να μιλήσουν με άνεση και ευφράδεια, χωρίς το αίσθημα της αμηχανίας. «Θεωρούμε ότι αποκομίσαμε πολλά θετικά πράγματα τα οποία θα μας φανούν πολύ χρήσιμα και στην μετέπειτα μαθητική μας πορεία» δηλώνουν οι ίδιοι οι μαθητές, οι οποίοι κατανόησαν πόσο σημαντικό είναι να ακολουθούμε τους κανόνες που ορίζουμε.

Όπως σημειώνουν στην έκθεση των κατασκευών τους «υπήρχαν αρκετές φορές που βασιστήκαμε σε αυτούς για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τις διαφορές που προέκυπταν. Ο κανόνας που βασιστήκαμε περισσότερο ήταν ότι δεν φεύγουμε από την ομάδα και ότι όταν διαφωνούμε η λύση είναι στη συζήτηση και όχι στο να απομακρυνόμαστε. Με αυτό τον τρόπο αποκτήσαμε την ικανότητα του να μάθουμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας με ηρεμία.  Οποιοδήποτε συναίσθημα  μας κυρίευε εκείνη τη στιγμή, όπως ο εκνευρισμός, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να το παραμερίσουμε να ότι αυτό που προείχε  είναι να είμαστε αγαπημένοι και να λύνουμε τις διαφορές μας».