Αλήθεια, πόσο πολιτισμένοι είμαστε;

Μόλις έβγαινα από την πόρτα του φούρνου. Λίγα μέτρα πιο κει είχε κάνει στάση το σχολικό λεωφορείο και περίμενα για να πάω στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Μια μικρή μαθήτρια ανηφόριζε αργά στο πλακόστρωτο πεζοδρόμιο, όταν… με το αργό ξεκίνημα του λεωφορείου ένα άδειο κουτί Coca Cola έπεσε από το παράθυρο στα πόδια της. Κοιτάξαμε και οι δύο μας και είδαμε τον νέο άνθρωπο (όχι μαθητή) που το πέταξε. Η μικρή μαθήτρια πρόλαβε το έπιασε και πολύ ευγενικά του είπε: Κύριε σας έπεσε αυτό το κουτί και του το έδωσε. Ο νέος μας κοίταξε, φυσικά και βρέθηκε σε δύσκολη θέση, το πήρε και είπε, συγνώμη. Φυσικά είπα μπράβο στη μικρή μαθήτρια για τον υπέροχο τρόπο που χρησιμοποίησε και φυσικά τον έφερε σε δύσκολη θέση. Βέβαια, μπορεί πιο πέρα ο νέος να το ξαναπέταξε αν δεν υπήρχαν άνθρωποι στο πιο πάνω πεζοδρόμιο. Μπορεί όμως και να πήρε ένα μάθημα. Δεν ήταν φυσικά το μόνο παράδειγμα μη πολιτισμένης συμπεριφοράς και προς τους ανθρώπους και προς το περιβάλλον. Έχω δει και έχω ζήσει πολλά παρόμοια και πολύ χειρότερα περιστατικά που με κάνουν να ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα και μάλιστα Συριανή, όταν όσες φορές αναφέρομαι στην ιστορία του νησιού μας μιλάω για ένα μοναδικό είδος πολιτισμού που έκανε τη Σύρο γνωστή εντός, αλλά και εκτός Ελλάδας. Βέβαια αυτός ο πολιτισμός υπήρχε στο παρελθόν. Σήμερα; Μ’ αρέσει που θέλουμε να γίνουμε πολιτιστική πρωτεύουσα. Το νησί αξίζει και έχει όλα τα φόντα από ένα σπουδαίο παρελθόν. Εμείς σήμερα το αξίζουμε;

Είναι πολιτισμός;

Όταν πετάμε το κύπελλο του φραπέ, που μόλις ήπιαμε, όπου βρεθούμε. Όταν πετάμε τα άδεια πακέτα από τσιγάρα στον δρόμο ή στο πεζοδρόμιο. Όταν πετάμε τα σκουπίδια μας έξω από τον κάδο. Όταν στους κάδους της ανακύκλωσης πετάμε και άλλα υλικά εκτός απ’ αυτά που πρέπει. Όταν σβήνουμε τα τσιγάρα στην άμμο το καλοκαίρι. Όταν κολλάμε διαφημιστικά ή άλλα διάφορα αυτοκόλλητα στις πινακίδες που κατευθύνουν τον επισκέπτη για να μπορέσει να επισκεφθεί την περιοχή ή το χωριό που πηγαίνει, όταν έρχεται πρώτη φορά. Θυμάμαι, όταν ήρθε στη Σύρο για πρώτη φορά ένας φίλος μας και ενώ του είχαμε πει πόσο εύκολο είναι να φθάσει με το αυτοκίνητό του στον Φοίνικα, χρειάστηκε να τον κατευθύνουμε τηλεφωνικά γιατί στην πινακίδα που του είχαμε πει να προσέξει δεν είδε το όνομα Φοίνικας αλλά διαφημιστικά πολιτικών κομμάτων.

Είναι πολιτισμός; Όταν γράφουμε συνθήματα πάνω σε δημόσια ή ιδιωτικά κτίρια καταστρέφοντας ξένη περιουσία. Όταν πετάμε μπογιές πάνω στους μαρμάρινους τοίχους και στις πόρτες νεοκλασσικών αρχοντικών που είναι κοσμήματα για την πόλη μας. Γιατί παιδιά; Είχα ρωτήσει κάποτε. Να μη σε νοιάζει κυρά μου, μου απάντησαν. Γιατί διαφωνούμε με την στάση και την απόφαση που πήραν… κ.λ.π. Καλά, σκέφθηκα, και το κτίριο, αυτό το στολίδι τι φταίει; Και βέβαια είναι απίστευτος ο βανδαλισμός που γίνεται σε μνημεία και έργα τέχνης που υπάρχουν σε δημόσιους χώρους. Τι έχουν τραβήξει τα αγάλματα και οι προτομές των ηρώων του 21 στην Ελλάδα. Είναι πολιτισμός; Όταν νεαροί φοιτητές δεν αφήνουν τα διοικητικά όργανα των Πανεπιστημίων να συνεδριάσουν, γιατί διαφωνούν με τις αποφάσεις τους! Ακόμη δεν έχω καταλάβει. Γνωρίζουν οι φοιτητές τι θα συζητηθεί στη συνεδρίαση των καθηγητών; Και αν ναι, έχουν αντιπροτάσεις; Ως τι; Ως επιστήμονες; Και γιατί είναι τόσο λίγοι; Οι άλλοι οι πολλοί που νοιάζονται για τη γνώση και το επιστημονικό μέλλον τους γιατί δεν συμμετέχουν; Είναι πολιτισμός; Όταν φοιτητές «χτίζουν» τα γραφεία των καθηγητών τους και τους εγκλωβίζουν μέσα, ή όταν τους προπηλακίζουν και δεν τους αφήνουν να κάνουν τη δουλειά τους, ή όταν μια ομάδα φοιτητών δεν αφήνουν άλλους φοιτητές να μπουν στις αίθουσες των Πανεπιστημίων. Είναι πολιτισμός; Όταν τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο, που πολλοί απ’ αυτούς έχουν ξοδέψει μια περιουσία για να επισκεφθούν τη χώρα μας, βρίσκουν την Ακρόπολη ή τα μουσεία μας κλειστά, γιατί κάποια συντεχνία αποφάσισε να τους τιμωρήσει προκειμένου να ασκήσει πίεση για να ικανοποιηθούν τα δικά της αιτήματα. Αυτά δεν βλάπτουν και τη χώρα και τους ίδιους, αν οι τουρίστες θυμώσουν και λίγο - λίγο αντί να επισκέπτονται την Ελλάδα προτιμήσουν άλλες χώρες; Και φυσικά είναι αρκετές χώρες στη Μεσόγειο που εκτός από τη θάλασσα και τον ήλιο έχουν και σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους και ιδιαίτερα ευγενείς ανθρώπους που υποδέχονται τους τουρίστες με χαμόγελο και… φυσικά καθαρές αμμουδιές χωρίς αποτσίγαρα και πλαστικές σακούλες. Φροντίζουν ακόμη, αυτές οι άλλες χώρες, να μην εκμεταλλεύονται οικονομικά τον τουρίστα. Το γράφω αυτό γιατί πριν λίγα χρόνια άκουσα στο ραδιόφωνο γνωστή δημοσιογράφο να περιγράφει τις εντυπώσεις της από τη Σύρο, που όπως είπε, είχε μείνει άφωνη από την εικόνα και το μεγαλείο μιας τέτοιας μοναδικής πόλης, αλλά και από την εικόνα των χωριών της και των ανθρώπων. Ήταν η πρώτη φορά που είχε επισκεφθεί αυτό το «ξεχωριστό νησί» όπως είπε. Όμως, να και το αρνητικό. Επισκέφθηκαν το μεσημέρι, όπως είπε, μια ταβέρνα κοντά στη θάλασσα,(δεν είπε την περιοχή) και πήραν δύο - τρία μεζεδάκια με μια μπύρα και θυμωμένη είπε ότι πλήρωσαν 75 ευρώ! Έγραψα αυτά τα μεζεδάκια που διηγήθηκε και ρώτησα μια ταβέρνα στο Φοίνικα πόσο θα κόστιζαν αυτά 40 ευρώ μου είπαν!!! Βέβαια, δεν είναι έτσι όλοι οι Έλληνες, ούτε όλοι οι Συριανοί. Οι περισσότεροι είναι ευγενείς, πολιτισμένοι με άριστη συμπεριφορά και προς τους συμπατριώτες μας και προς τους ξένους. Οι λίγοι όμως είναι αυτοί που βλάπτουν τη χώρα και δίνουν μια αρνητική εικόνα και προς τα έξω. Καταφέρνουν βέβαια να αποκτήσουν μια διασημότητα μέσα από εφημερίδες και κανάλια. Και βέβαια όλοι οι νέοι που αγαπούν και θέλουν τη μόρφωση και την επιστήμη, καταφεύγουν στο εξωτερικό, όπου και διαπρέπουν. Και η Ελλάδα χάνει τα άριστα παιδιά .