Τι πολιτισμό εξάγουμε;

Πως τα έχουμε καταφέρει σ' αυτή τη χώρα, τη δική μας χώρα, την Ελλάδα, την γνωστή στον κόσμο κυρίως για τον Πολιτισμό και την Παιδεία της, να έχουμε φθάσει σε σημείο που πολλοί Έλληνες ντρεπόμαστε για όσα συμβαίνουν σήμερα από νεαρούς Έλληνες που καταστρέφουν τα σχολεία, ιδιαίτερα τα Πανεπιστήμια, υποτιμούν τους καθηγητές και μάλιστα χωρίς επιχειρήματα και χωρίς στόχους. Όλες αυτές οι καταστροφές ή καταλήψεις σχολείων και οι καταλήψεις που γίνονται, νομίζω ότι δεν έχουν επιχειρήματα ούτε κάποιους στόχους.

Εξελίσσονται σε ένα φοιτητικό “χαβαλέ” έτσι για να χαρούν μια επιτυχία τους. Και βέβαια αυτού του είδους οι επιτυχίες....χαμηλώνουν τον πολιτισμό της Ελλάδας αφού γίνονται γνωστά και από εφημερίδες και από τηλεόραση σ' όλο τον κόσμο που κάποτε θαύμαζε τη χώρα μας.

Θυμάμαι τα φοιτητικά μας χρόνια κάποτε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι χώροι του άστραφταν, ήταν πεντακάθαροι, δεν υπήρχε στα πατώματα του ούτε ένα χαρτάκι. Μας είχαν μάθει ότι έπρεπε να σεβόμαστε τους χώρους και τις αίθουσες που παρακολουθούσαμε τα μαθήματα και ιδιαίτερα, βέβαια, η συμπεριφορά μας απέναντι στους καθηγητές ήταν άριστη.,

Ποτέ δεν ξεχνώ στιγμές μοναδικές, που αν τις διηγηθώ σήμερα σε νέους φοιτητές θα γελάσουν. Όχι όλοι φυσικά, αλλά εκείνες οι ομάδες που καταστρέφουν τις αίθουσες, γράφουν στους τοίχους, λερώνουν τα πατώματα και μερικοί που θεωρούνται “αξιόλογοι” νέοι της γενιάς τους χτίζουν την πόρτα του γραφείου του καθηγητού γιατί...απλά δεν συμφωνούν με τις θέσεις του καθηγητού. Αυτό είναι πολιτισμός; Θυμάμαι (πολλά χρόνια πριν), όταν είχαμε φθάσει αρκετοί φοιτητές στην είσοδο του Πανεπιστήμιου και ξεκινούσαμε να ανεβούμε τη μαρμάρινη σκάλα για την αίθουσα της Αρχαιολογικής Σχολής, ακουγόταν μερικές φορές από τους φοιτητές που ήταν ακόμη στο κάτω χώρο: “Παιδιά, παιδιά έρχεται ο Καθηγητής...” Και τότε όλοι, μα όλοι πηγαίναμε στην άκρη της σκάλας περιμένοντας να ανέβει ο Καθηγητής και με ιδιαίτερη ευγένεια ακούγονταν: Καλημέρα σας κύριε καθηγητά. Και εκείνος απαντούσε: Καλημέρα αγαπητοί μου φοιτητές και φοιτήτριες. Και φυσικά κατά την ώρα του μαθήματος υπήρχε απόλυτη ησυχία, γαλήνη, προσοχή και παρακολούθηση των λόγων των καθηγητών. Όλα ήταν άριστα τότε. Ποτέ φοιτητής δεν μίλησε άσχημα, αλλά και καθηγητής δεν υποβάθμισε φοιτητή. Εάν υπήρχαν λάθη φρόντιζε πάντοτε με απλό τρόπο να βοηθήσει έχοντας κάθε πρωτοβουλία να μεταδώσει σωστά τις γνώσεις και τις πληροφορίες, οι οποίες (όπως αργότερα νοιώσαμε) αποσκοπούσαν στην καλλιέργεια της προσωπικότητας του μαθητή ώστε να έχει σωστό τρόπο μελέτης και επιτυχίας στις εξελίξεις του.

Είναι πολλοί οι φοιτητές εκείνης της εποχής (πριν 60 ή 70 χρόνια) που έγιναν άξιοι επιστήμονες και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βοήθησαν σε μια πλούσια παραγωγή πολιτιστικών προϊόντων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και εκτός συνόρων. Και για αρκετά χρόνια η επένδυση στον πολιτισμό στον επιστημονικό ή στον καλλιτεχνικό τομέα ήταν σημαντική. Όμως για να συνεχιστεί η αναγνώριση και η σημασία του Ελληνικού πολιτισμού και να θαυμάζεται από τις ξένες χώρες, χρειάστηκε μακροχρόνια φροντίδα στις αρχές και στην οργανωτική σταθερότητα. Εμείς οι Έλληνες θέλουμε να θεωρούν οι ξένοι τον τόπο μας ως τον “ομφαλό της γης” του πολιτισμού, της τέχνης και της ιστορίας....αλλά και της καλής συμπεριφοράς.

Είναι πολιτισμός;;;

- Όταν πετάμε μπογιές σε κτίρια πρεσβειών που είναι κοσμήματα για την πρωτεύουσα της χώρας μας, γιατί διαφωνούμε με τη στάση των χωρών τους σε κάποιο θέμα.

-Όταν καταστρέφουμε μνημεία και έργα τέχνης που είναι σε δημόσιους χώρους;

-Είναι πολιτισμός; όταν φοιτητές δεν αφήνουν τα διοικητικά όργανα του Πανεπιστημίου να συνεδριάσουν, γιατί διαφωνούν με τις αποφάσεις τους;

-Όταν οι φοιτητές “χτίζουν” τα γραφεία των καθηγητών τους και τους εγκλωβίζουν μέσα.

-Όταν φοιτητές προπηλακίζουν τους καθηγητές τους γιατί αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Όταν φοιτητές δεν αφήνουν άλλους φοιτητές να μπουν στους χώρους των Πανεπιστημίων;

-Είναι πολιτισμός; Όταν τουρίστες απ' όλο τον κόσμο, που έχουν ξοδέψει πολλά χρήματα για να επισκεφθούν για πρώτη φορά τη χώρα μας, βρίσκουν την Ακρόπολη ή τα μουσεία μας κλειστά, προκειμένου να ασκήσουν πίεση οι εργαζόμενοι στους χώρους για να ικανοποιηθούν τα δικά τους αιτήματα;

Τελικά ο πολιτισμός στην Ελλάδα σιγά – σιγά ελαττώνεται; χάνεται; και η παιδεία χάνει την αξία της; δηλαδή μηδενίζεται; Κι όμως αν θελήσουν στ' αλήθεια οι δάσκαλοι, οι καθηγητές να προσφέρουν παιδεία, γνώση και πολιτισμό στα παιδιά με χαμόγελο και προσπάθεια και με συνεργασία μεταξύ τους, όπως γινόταν, χρόνια πριν θα καταφέρουν πολλά και θα πετύχουν ώστε οι μαθητές κι οι φοιτητές αντί να σκέπτονται και να φροντίζουν πως θα βρωμίσουν και θα καταστρέψουν τα πανέμορφα Πανεπιστημιακά κτίρια, να σκέπτονται πως θα νοιώθουν υπερήφανοι και για το πτυχίο που απέκτησαν με τον κόπο τους και γιατί θα προσληφθούν σε σχολεία, εταιρείες κ.α.

Γεώργιος Αβέρωφ

Ο μέγας εθνικός ευεργέτης ( Μέτσοβο 1818 – Αλεξάνδρεια 1899), εργάσθηκε με κόπο και κατόρθωσε να δημιουργήσει μια μεγάλη περιούσια. Θέλησε με κάθε τρόπο να βοηθήσει τη χώρα του την Ελλάδα και με δικές του χορηγίες ιδρύθηκαν στην Ελλάδα, σχολεία, νοσοκομεία κ.α. Με αφορμή τότε την τέλεση των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας, προσέφερε τεράστιο ποσόν για την αναδημιουργία του Παναθηναϊκού Σταδίου. Με δική του χορηγία, επίσης, έγινε το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, ένα θαυμάσιο νεοκλασικό κτίριο που θαυμάστηκε και για την υπέροχη αρχιτεκτονική του και διότι πολλοί φοιτητές του έγιναν διάσημοι αρχιτέκτονες και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Σήμερα.... με τα σημερινά δεδομένα οι φοιτητές πρέπει να αποφασίσουν και για τους καθηγητές και για το τι πρέπει να....διδάσκονται. Μου μοιάζει σαν.... μόλις γεννήθηκε ένα μωρό και η μητέρα να το ρωτάει: Ποιο γάλα προτιμάς να σου δώσω;