Πολιτιστική δηλητηρίαση

Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα, τα οποία θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς για την φιέστα, που εκτυλίχθηκε στο αναπλασμένο τμήμα της παραλίας. Ωστόσο, ένα είναι αυτό, που με εντυπωσιάζει και δείχνει κατά κύριο λόγο, το ποιόν και τη λογική μερικών ανθρώπων, που βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις σε αυτό τον τόπο.

Η φιέστα όντως προσέλκυσε πολύ κόσμο, στις επιχειρήσεις εστίασης, εντούτοις, αυτό σίγουρα δεν μπορεί να είναι ενδεικτικό της απήχησης, που έχει το συγκεκριμένο συγκρότημα, αφού οι περισσότεροι έκαναν τον κόπο να βγουν απ’ τα σπίτια τους, όχι γιατί ήρθαν οι συγκεκριμένοι, αλλά για να παρακολουθήσουν – εξ’ αποστάσεως – το νταβαντούρι, και θα το έκαναν, είτε ήταν προγραμματισμένο ένα συγκρότημα, είτε η Πάολα, είτε η Μαρία Φαραντούρη. Μη σας πω, ότι, αν και δεν είμαι καθόλου του είδους, η Πάολα θα είχε μαζέψει κοσμοσυρροή, απ’ όλες τις ηλικίες, που θα εχτυπιόσαντo μπροστά στη σκηνή, από πόνο και καψούρα.  

Μία τέτοια εκδήλωση, μία συναυλία στο παραλιακό τμήμα, θα μπορούσε να είναι μία αξιέπαινη καθιερωμένη συνεργατική επιχειρηματική κίνηση, από τους ενδιαφερόμενους επαγγελματίες της περιοχής – που είναι πολλοί – προκειμένου και η ιδιωτική πρωτοβουλία να «ξυπνήσει», με αποτέλεσμα περισσότερες εκδηλώσεις και πιο φαντασμαγορικές, αλλά και οι επιχειρηματίες να καρπώνονται κέρδη, από τον κόσμο, που αυτές θα προσελκύουν, ο οποίος, όπως είδαμε, έδειξε να το δέχεται ευχάριστα.

Παρ’ όλα αυτά, η πληρωμή, από δημοτικό χρήμα, ενός γκρουπ, προκειμένου να γυρίσει ένα βίντεο κλιπ – προωθητικό κατά τ’ άλλα, που στην οπτική του απεικόνιση, σχεδόν χλευάζει ιστορικά μνημεία (στο τελικό αποτέλεσμα, μήπως κάποιος άκουσε τους «αντιφρονούντες» και έκοψε το χειρότερο σημείο;), ενώ και τα μη ιστορικά, κρύβονται πίσω από οπίσθια, που – για να είμαστε ειλικρινείς – ποιος θα νοιαστεί να δει πίσω από το οπίσθιο ας πούμε (εσάς η χαρά σας η μεγάλη, όταν το πρωτοείδατε, ήταν επειδή είδατε τα Βαπόρια ή τον Βαφιαδάκη; Να τα λέμε κι αυτά), είναι ένα ζήτημα, που επιδέχεται κριτική.

Για να ξαναγυρίσω στο θέμα, με το οποίο άνοιξα αυτό το κείμενο, ξεπετάχτηκαν μερικές απόψεις, από άτομα διάφορων βαθμίδων της διοίκησης, περί δηλητηριασμένων μυαλών, που εκμαυλίζουν το νησί, λάθος νοοτροπίες που το βιάζουν και από πολλούς ακόμη, αναφορές με μία λογική του τύπου «αν δεν σου αρέσει να πέφτουν λεφτά για ένα συγκρότημα, που έχει τραγούδια χωρίς ουσία, που σε 3 μήνες θα έχουν ξεχαστεί και πληρώνεται για να ξεγυμνωθεί, αρκεί στο φόντο να υπάρχουν και κάποια τοπία της Σύρου, ή αν δεν επιθυμείς διακαώς εκπομπές χαμηλού επιπέδου, είσαι οπισθοδρομικός και έχεις λάθος νοοτροπία και θέλεις το κακό του τόπου σου». Ταυτόχρονα, κάνουν την εμφάνισή τους και οι διαφόρων ειδών ειρωνίες, που αφορούν στο κατά πόσο είναι κανείς ικανός να μιλά για πολιτισμό, τις οποίες αφήνω ασχολίαστες, εφόσον προέρχονται από άτομα, που με βάση τα κριτήρια που οι ίδιοι θέτουν και κανείς άλλος, μάλλον αφαιρούν αφ’ εαυτούς το δικαίωμα άρθρωσης λόγου, περί πολιτιστικών.

Δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν μπορεί ένας πολίτης, ο οποίος με την καταβολή των δημοτικών τελών του, συνέβαλε στην πληρωμή αυτού του συγκροτήματος, να ασκήσει κριτική για το αποτέλεσμα. Γιατί οι απόψεις, που θέλουν το Δήμο θεματοφύλακα της ποιότητας και του πολιτισμού, σε ό,τι αφορά την εικόνα του νησιού προς τα έξω, να είναι οπισθοδρομικές, εφόσον αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημά του, απέναντι στα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια, που καλώς ή κακώς, διαθέτουν ένα τελείως διαφορετικό προϊόν από αυτό που έχει να προσφέρει η Σύρος. Η πλούσια ποικιλία από χώρους πολιτισμού, τα διεθνή φεστιβάλ παγκοσμίου κύρους και προβολής, η αρχοντική αρχιτεκτονική, η πολιτισμένη και ηθική συνύπαρξη δύο θρησκευτικών δογμάτων και οι αντίστοιχες πολιτισμικές επιρροές, ο συνδυασμός αστικού κέντρου και παραδοσιακού νησιώτικου στυλ, η έντονη κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, η ευγένεια και το επίπεδο, δεν είναι κάτι, που βρίσκεις παντού.

Δεν καταλαβαίνω, γιατί υπάρχει αυτή η παθητικοεπιθετική συμπεριφορά, απέναντι στις διαφορετικές απόψεις, που καταλήγει να γίνεται, εξίσου δηλητηριώδης, καθώς καθιστά σαφές, ότι δεν αναγνωρίζεται ούτε καν ένα μικρό ψεγάδι, σε επιλογές ημέτερες, ενώ αντίθετα αναγνωρίζει όλα τα λάθη του κόσμου, σε απόψεις υμέτερες. Δεν καταλαβαίνω, γιατί να μην υπάρχει ούτε ψήγμα διάθεσης συνεννόησης, αυτοκριτικής και ώριμου διαλόγου, ο οποίος μόνο καλό μπορεί να κάνει, αφού η προβολή του νησιού αφορά τους πάντες και όχι μόνο τους «εκσυγχρονιστές».

Θα καταλήξω, σημειώνοντας, πως υπάρχει μία μεγάλη διαφορά, μεταξύ ενός Δήμου και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ένας Δήμος, οφείλει να επιδεικνύει σεβασμό, αν μη τι άλλο, στα μνημεία του, να μεριμνά για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, να διαφυλάττει, να προστατεύει ως κόρη οφθαλμού και να χρησιμοποιεί το δημοτικό χρήμα σε ενέργειες, που θα λειτουργήσουν ανταποδοτικά προς το σύνολο των πολιτών. Από την άλλη, η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να λειτουργήσει και ευκαιριακά, να αδράξει και να “ξετινάξει” μία καλή συγκυρία, να διαθέσει χρήματα ανταποδοτικά προς τους επιχειρηματίες, να ανοίξει τους ορίζοντες της και να παραγάγει έργο. Αυτές οι δύο δυναμικές, θα μπορούσαν να συνδυάζονται και να αλληλοσυμπληρώνονται, προκειμένου και το νησί να διατηρήσει το επίπεδο, τη φινέτσα και την κουλτούρα του, όπως δηλώνει και το logo του («Αρχόντισσα»), αλλά και να προσφέρει, σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, άρτον και θεάματα, ευκαιριακού χαρακτήρα, που να απηχούν σε συγκεκριμένα κοινά, χωρίς όμως αυτά να επιβαρύνουν τους δημότες και τους άμεσα ενδιαφερόμενους να περιμένουν με σταυρωμένα χέρια, πρωτοβουλίες άλλων.

Αυτά για τώρα, αρκετά σας δηλητηρίασα και σήμερα με τη νοοτροπία μου, που βιάζει το νησί και την κακοπροαίρετη - και στο κάτω-κάτω της γραφής ανάξια - κριτική μου, που φυσικά ως στόχο έχει τη βύθιση αυτού του τόπου στα κατάβαθα της ανωνυμίας και της αφάνειας.