Ο Μέγας Ανατροπέας

Το κεφάλαιο (κεφάλια ζώων) δημιουργείται με λιτότητα (νηστεία). Όταν δημιουργηθεί, αναπαράγεται αποδίδοντας τόκο (ό,τι τίκτουν τα ζώα), για να ακολουθήσει η ύφεση (θυσία, Πασχαλιά). Πολλαπλασιάζεται το κεφάλαιο κληρονομούμενο από γενιά σε γενιά. Η περιουσία του πατέρα πολλαπλασιάζει τον κόπο του απογόνου, καθώς αυτός ξεκινά με προνομιακή αφετηρία, τον πλούτο του γονιού· διαμέσου των ανδρών μεταδίδεται η κληρονομιά για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του πολιτισμού. Στην κορύφωσή της βρίσκεται η πατριαρχία στη Ρωμαϊκή εποχή και στην Εβραϊκή κοινωνία, όπου μάλιστα οι απόγονοι άρρενες σημαδεύονται σωματικά με την περιτομή, για να μη χαθούν. Το κεφάλαιο εκεί όμως έχει συγκεκριμένα σύνορα. Ο Θεός άφησε με τη Διαθήκη του (την Παλαιά Διαθήκη) στα παιδιά του Αβραάμ την ευλογημένη γη από το Νείλο ως τον Εφράτη.

Η άθροιση του κεφαλαίου, ωστόσο, δημιουργεί πολλαπλασιαζόμενη ανισότητα, που κι αυτή οδηγεί στη δυστυχία, στη βία, στην ανατροπή. Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Μέγας Ανατροπέας. Συνδιασκεδάζει με τους καλεσμένους στη θεσμοθέτηση του Έρωτα, στο γάμο, παρουσιάζοντας μάλιστα καλό κρασί, όταν έχει εξαντληθεί του οικοδεσπότη στην Κανά της Γαλιλαίας. Άλλο όμως γάμος κι άλλο η οικογένεια που είναι ο φορέας της κληρονομούμενης ανισότητας. Βάζει μαχαίρι στους οικογενειακούς δεσμούς: «Μὴνομίσητε ὃτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τῆς γῆς. Οὐκ ἦλθον βαλεῖν  εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν. Ἦλθον γὰρ διχάσαι ἂνθρωπον κατὰ τοῦ πατρός αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς Μτθ ι, 34-35» Ο υλικός πλούτος είναι απαράδεκτος. «Εὐκοπώτερὸν ἐστι κάμηλον διὰτρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦΘεοῦ εἰσελθεῖν Λουκ ιη, 25» Πιο εύκολο είναι λοιπόν να περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας παρά ο πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Κι αυτήν, που βρίσκεται στους ουρανούς, αγωνίζεται να τη φέρει πάνω στη γη: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου· γενηθήτω τὸ θέλημά Σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς Μτθ στ, 10» Προτρέπει τη μοιρασιά των αγαθών: «Ὁ ἒχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μη ἒχοντι καὶ ὁ ἒχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω Λουκ γ, 11».  Και φέρνει τα πάνω κάτω: «Καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ  θρόνων καὶ ὓψωσε ταπεινοὺς. Πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν. Καὶ  πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενοὺς. Λουκ α, 52-53».

Δεν αρκείται όμως να απορρίψει την κατεστημένη τάξη με αρνητικές εντολές σαν τις παραπάνω ή σαν εκείνες του Μωυσή με τα αλληλοδιάδοχα «Ου» (οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ φονεύσεις κλπ). Η απόρριψη είναι δουλειά των αναρχικών, των αντιεξουσιαστών, των τρομοκρατών. Η αντικατάσταση της κατεστημένης τάξης όμως από μιαν άλλη, πιο δίκαιη, είναι το έργο του Επαναστάτη, του Ανατροπέα. Οικοδομεί μια καινούρια κοινωνία αφήνοντάς της την πιο θετική εντολή που έχει δοθεί ποτέ: «Ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἳνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ιωαν ιγ, 34». 

Ξεκινά. Όπως σε κάθε καλά σχεδιασμένο κίνημα, προσπαθεί αρχικά να σχηματίσει μέτωπο όλων όσων δεν είναι εναντίον του: «Ὃς οὐκ ἒστι καθ΄ ἡμῶν, ὑπέρ ἡμῶν ἐστὶν. Λουκ. 9.50». Αργότερα, όταν είναι πια έτοιμος για δράση, γίνεται σαφής. Δεν υπάρχει πια γκρίζο· μόνο άσπρο και μαύρο: «Ὁ μὴ ὢν μετ΄ ἐμοῦ κατ΄ ἐμοῦ ἐστί. Λουκ 11.23». Πλήθος μέγα Τον ακολουθεί στην πορεία για την Ιερουσαλήμ. Τον περιμένει εκεί η Μεγάλη Θυσία. 

Σε τι ακριβώς αποσκοπούσε η πορεία του προς τα Ιεροσόλυμα; Κανένας δεν είναι απόλυτα βέβαιος. Τα Ευαγγέλια δεν μας το καθιστούν σαφές. Στο Ναό εφαρμόζει βία για να διώξει τους εμπόρους. Όταν τον αναζητούν για να τον συλλάβουν εκεί, γίνεται άφαντος μέσα στο πλήθος. Όταν προσπαθούν να τον παγιδεύσουν, λέγοντας πως, με τη διδασκαλία του στρέφεται κατά της Ρώμης, έχει σαφή απάντηση: «Ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τὰτοῦ Θεού τῷ Θεῷ».

Ευλόγησε λοιπόν το γάμο. Καταργεί όμως την οικογένεια. Πατέρας δεν είναι παρά μόνον Ένας, ο Θεός. Δεσμός μεταξύ των ανθρώπων δεν υπάρχει παρά μόνον η αγάπη. Τον κόσμο τον κυβερνά ο Λόγος «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεός ἦν ὁ Λόγος... Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο… Θεόν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε…Πνεῦμα ὁ Θεός.Ιωαν α». ΟΛόγος, η λογική δηλαδή, είναι ο Θεός, όχι τα «λόγια» όπως τον μετέφρασαν οι ημιβάρβαροι(;) σε verbum, parole, parola, word, Wort, слово κλπ. Στη σχέση του πατέρα με τα παιδιά του και των παιδιών του μεταξύ τους, δεν υπάρχει παρά ένας δεσμός, η Αγάπη. Ακόμη και όταν κάθε λογική έχει εξαντληθεί, μένουν πάντοτε «πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.Κορ Α, ιγ΄ 1-13».

Κι όταν όλα έχουν πια τελειώσει, τίποτε δεν έχει χαθεί. Ακολουθεί η Ανάσταση.

     Καλή Ανάσταση!

<