Με προοπτική λουκέτου

Οι προοπτικές ανάπτυξης, που συζητούνται σε τοπικό επίπεδο, όσον αφορά στο αεροδρόμιο της Σύρου, με αντίστοιχες προοπτικές και για το αεροδρόμιο της Πάρου, δείχνουν να πέφτουν στο κενό, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, καθώς ο προγραμματισμός του ΤΑΙΠΕΔ για αποκρατικοποίηση των αεροδρομίων της χώρας, οδηγεί με σταθερό βηματισμό 16 ασύμφορα αεροδρόμια της χώρας σε κλείσιμο, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και τα δύο συγκεκριμένα νησιωτικά αεροδρόμια.

Ο σχεδιασμός αποκρατικοποίησης των αερολιμένων της χώρας, δεν προοιωνίζει θετικά για το μέλλον τριών τουλάχιστον Κυκλαδικών αεροδρομίων, Σύρου, Πάρου και Νάξου, παρά τις υπουργικές επισκέψεις που συνοδεύτηκαν από υποσχέσεις ενδιαφέροντος αναβάθμισης τους.

Καθώς το μέλλον των μικρών αεροδρομίων των νησιών φαντάζει αβέβαιο, με το κλείσιμο τους να μην αποκλείεται από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, απαιτείται η άμεση κινητοποίηση κάθε φορέα που μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Το θέμα, στο οποίο είχαμε αναφερθεί εκτενώς στο παρελθόν, ανακινείται εκ νέου από αθηναϊκή εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας, γεγονός που υποδηλώνει την ύπαρξη βάσιμων στοιχείων για την αρνητική προοπτική των περιφερειακών αεροδρομίων.

Η μεσιτεία του ΤΑΙΠΕΔ

Τα συνολικά 39 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας είναι στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και τελούν υπό την επίβλεψη της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ).

Όπως αναφέρει το ΤΑΙΠΕΔ, αυτό ισχύει μόνο κατά την τρέχουσα περίοδο, προεξοφλώντας έτσι την μεταβίβαση τους σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Σαν άλλος διαφημιστής και δημόσιος μεσίτης, διαφημίζοντας προς τους επίδοξους αγοραστές τα οφέλη που μπορούν να αποκομίσουν από τις συγκεκριμένες επενδύσεις σημειώνει πως «έχουν πολύ σημαντική κρυφή αξία που πηγάζει από την δυνατότητα βελτίωσης της χρήσης των υποδομών των αεροδρομίων, όσο κι από την δυνατότητα εμπορικής ανάπτυξης και ανάπτυξης των ακινήτων, τα οποία μένουν σήμερα υπανάπτυκτα και υποχρησιμοποιούνται».

Σε μία προσπάθεια δε να χρυσώσει το χάπι της παραχώρησης και αποκλειστικά προς εσωτερική κατανάλωση, συμπληρώνει πως «Η αναβάθμισή τους μπορεί να ενισχύσει το προφίλ της Ελλάδας ως τουριστικό προορισμό».

Παράλληλα είναι σαφής η αναφορά του Ταμείου στην πρόθεση της κυβέρνησης για ρευστοποίηση των επενδυτικά ασύμφορων αερολιμένων που θα μείνουν στα αζήτητα, αναφέροντας συγκεκριμένα ότι «Η κυβέρνηση προωθεί τη σταδιακή λειτουργική ανεξαρτητοποίηση των τοπικών αεροδρομίων μέσω της κατηγοριοποίησής τους σε ομάδες που αργότερα θα αποκρατικοποιηθούν βάσει παραχωρήσεων ή που διαφορετικά θα ρευστοποιηθούν ως αποτέλεσμα κάποιας συναλλαγής ή σειράς συναλλαγών».

Από την πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ, οι προσπάθειες επικεντρώνονται πλέον στην προώθηση των αερολιμένων δευτερεύουσας σημασίας, για τα οποία το ενδιαφέρον, μέχρι στιγμής, είναι μηδενικό.

Το μέλλον των αερολιμένων

Καθώς οι ομάδες που περιλαμβάνουν 21 αεροδρόμια της χώρας έχουν ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον των αγοραστών, με τρεις κοινοπραξίες να έχουν καταθέσει τις προσφορές τους περνώντας στην επόμενη φάση της διαδικασίας, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, η ζήτηση αφορά στα 9 μεγάλα και πλέον προσοδοφόρα

αεροδρόμια, που συγκεντρώνουν και το μεγαλύτερο ποσοστό εξυπηρετούμενων επιβατών.

Για τα υπόλοιπα προβάλλουν ερωτήματα και ενστάσεις ως προς το συμφέρον των επενδύσεων, καθώς η μικρή επιβατική κίνηση και οι απαιτήσεις κτιριακών επενδύσεων, κρίνονται ασύμφορα, γεγονός που προοιωνίζει την εξαγορά των πακέτων υπό όρους.

Απογοητευτική, ως προς τα σχέδια αποκρατικοποιήσεων για την κυβέρνηση, είναι η ανυπαρξία ενδιαφέροντος για τουλάχιστον 16 μικρά αεροδρόμια της χώρας, των οποίων η διαχείριση προγραμματίζεται να περάσει σε ενιαίο φορέα του Δημοσίου, ενώ για πολλά από αυτά προετοιμάζεται το κλείσιμο τους.

Η αιτία που παραπαίει η τύχη των συγκεκριμένων αεροδρομίων είναι πως η συντήρηση τους βασίζεται αποκλειστικά από τα έσοδα που αποφέρει η είσπραξη του σπατόσημου του κεντρικού αερολιμένα της χώρας, «Ελ. Βενιζέλος» και ακόμα 7 μεγάλων αεροδρομίων, γεγονός που σημαίνει πως από την πώληση αυτών των μεγάλων αερολιμένων χάνεται και το συγκεκριμένο έσοδο.

Εκκρεμείς υποσχέσεις σε Σύρο και Πάρο

Καθώς τα αεροδρόμια αποτελούν μία από τις κύριες υποδομές που λειτουργούν αναπτυξιακά για την κάθε περιοχή, ιδιαίτερης σημασίας αποτελεί για τα νησιά Σύρο, Πάρο και Νάξο, η προοπτική κλεισίματος τους ως ασύμφορα.

Αν και όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξε μία έντονη κινητικότητα σχετικά με τις προοπτικές αναβάθμισης του αεροδρομίου της Σύρου και της Πάρου, μετά την επίσκεψη του υπουργού Μεταφορών, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, η κατάσταση έχει βαλτώσει.

Οι εκπρόσωποι θεσμικών φορέων που πρωτοστατούσαν στην προσπάθεια επέκτασης του αεροδιαδρόμου, που θα δώσει τη δυνατότητα προσέγγισης μεγαλύτερων αεροσκαφών, ενισχύοντας το επιβατικό ενδιαφέρον και διευκολύνοντας την αεροπορική μετακίνηση των νησιωτών και των επισκεπτών, όλο το τελευταίο διάστημα έχει κοπάσει, αφήνοντας το θέμα να εκκρεμεί και να λιμνάζει σε επίπεδο υπουργικών υποσχέσεων.

Δεν υπάρχει ουδεμία κινητικότητα ως προς την απαιτούμενη μελέτη, πολύ δε περισσότερο για την έναρξη των εργασιών που απαιτούνται, τα οποία κάποιοι φαίνεται πως έχουν μεταθέσει στις καλένδες.

Καθώς υπήρξε η υπόσχεση ότι θα επανερχόταν στο νησί ο κ. Χρυσοχοΐδης εντός δεκαημέρου, από την πρώτη του επίσκεψη, μέχρι σήμερα τηρείται σιγή ιχθύος για το θέμα.

Ανάλογη είναι και η κατάσταση σχετικά με το αεροδρόμιο της Πάρου, όπου ενώ ξεκίνησαν τα έργα για τον νέο αεροδιάδρομο 1.400 μέτρων, πλέον έχουν τελματώσει, αποδεικνύοντας πως εκεί υπήρξε ένα μεγάλο πολιτικό πυροτέχνημα.

Παρά τη δέσμευση του υπουργού για λειτουργία του νέου αεροδιαδρόμου τον προσεχή Απρίλιο, η υλοποίηση και αυτής της υπόσχεσης φαντάζει από θολή έως απραγματοποίητη.