“Χριστός γεννάται δοξάσατε”

Στις 25 του Δεκέμβρη οι καμπάνες θα σημάνουν Χριστούγεννα. Η Χριστιανοσύνη θα φιορτάσει τη γέννηση του Χριστού που άλλαξε την ιστορία του κόσμου.

Χριστός γεννάται, δοξάσατε!

Φως περιβάλλει τη Βηθλεέμ και ολόκληρη η ανθρωπότητα αναγεννάται και λαμπρύνεται: “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία”. Αυτή την Χριστουγεννιάτικη νύχτα ο κάθε άνθρωπος με το άκουσμα της καμπάνας δέχεται το χαρμόσυνο μήνυμα: “Γεννήθηκε ο Χριστός”.

Εκατομμύρια άνθρωποι στα πέρατα της γης νοιώθουν αυτή τη νύχτα να απαλύνει η καρδιά τους, ακόμα και εκείνοι που δεν είναι Χριστιανοί*. Παντού θα γιορταστούν τα Χριστούγεννα. Αυτή είναι η γιορτή της αγάπης και της ειρήνης. Το “αγαπάτε αλλήλους” και το κήρυγμα του Αγγέλου “επί γης ειρήνη..”, είναι αυτά που νοσταλγεί ο άνθρωπος, έστω κι αν έχει στεναχώρια, θλίψη ή αγωνία. Δύο χιλιάδες χρόνια, (και λίγα ακόμη) έχουν περάσει από τη νύχτα εκείνη που άνοιξαν οι ουρανοί και Άγγελοι και Αρχάγγελοι κατέβηκαν γύρω από το σπήλαιο της Βηθλεέμ, που ήταν κάποτε άγνωστο σε όλους τους ανθρώπους και το έμαθαν τότε. Εκεί γεννήθηκε ο Χριστός. Έγινε υιός του ανθρώπου!

Τη γέννηση του Χριστού θα ζήσουμε και φέτος. Αυτή τη χρονιά πως θα ζήσουμε τη γέννησή του; Όταν σημάνουν οι καμπάνες, οι κουρασμένες ψυχές μας ας ακούσουν, έστω και από απόσταση, το χαρμόσυνο μήνυμα. Είναι σαν μήνυμα αγάπης και ειρήνης, σ' ένα κόσμο που με τη σημερινή ασθένεια σκοτώνει την αγάπη, την ειρήνη και... τον άνθρωπο. Ίσως αυτή η γιορτή, της γέννησης του Χριστού μας βοηθήσει να σωθούν οι ζωές τόσων ανθρώπων. Μήπως, η ωραία πατρίδα μας η Ελλάδα, με τόσους κατοίκους που πιστεύουν στο Χριστό, μπορεί να μας βοηθήσει να έχουμε μαι καλλίτερη ζωή.

Κι αυτή τη νύχτα της γέννησης του Χριστού, ας κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό, με καθαρή την καρδιά και με καθαρή τη σκέψη, ίσων θα δούμε τ' αστέρι, το μεγάλο αστέρι, που όπως είπαν οι ειδικοί οδήγησε τους Μάγους να πλησιάσουν τη φάτνη της Βηθλεέμ όπου γεννήθηκε ο Ιησούς.

Χριστουγεννιάτικα Ποιήματα

Πολλά πανέμορφα ποιήματα για τη γέννηση του Χριστού έγραψε ο Κωστής Παλαμάς. Τον θαύμασαν και αγάπησαν τα ποιήματά του όλοι οι Έλληνες και μερικοί τα μετέφραζαν και τα πρόσφεραν σε φίλους άλλων χωρών. Ο Παλαμάς γεννήθηκε το 1859 στην Πάτρα, σπούδασε Νομική στην Αθήνα και λίγο αργότερα ξεκίνησε τα άριστα ποιήματά του. Είναι πολλά και θαυμαστά. Ο Παλαμάς, ο θαυμάσιος ποιητής, έφυγε από τη ζωή το 1943.

Αστέρι Θεϊκό

Τι φως και χρώμα κι ομορφιά να σκόρπιζε το αστέρι

όπου στην κούνια του Χριστού, τους Μάγους έχει φέρει;

Ποιος άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο;

Τα άλλα τ' αστέρια θάβλεπαν το φωτεινό του δρόμο

κι από τη ζήλια θάτρεμαν....

Αστέρι, σε ποια χώρα του απέραντού σου ουρανού

να λαμπυρίζεις τώρα;

Η παντοδύναμη φθορά μην έσβησε το φως σου

ή μήπως είσ' αθάνατο κι εσύ σαν το Χριστό σου;

Δεν κατεβαίνει η λάμψη σου εδώ στα χώματά μας;

Για όλα τα άστρα αλίμονο! Δεν είναι η ματιά μας...

Τι φως και χρώμα κι ομορφιά να σκορπίζει το αστέρι,

όπου στην κούνια του Θεού τους Μάγους έχει φέρει;

Ένας Θεός

Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!

και το κορμί μου γίνεται ναός

δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή

μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,

το μέτωπό μου λάμπει σαν αστέρι...

Στον Θεό φανείται τώρα, ήρθεν η ώρα

από τ' άγνωστα μυστικά σας μέρη.

Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια τα δώτα.

Φέρτε μου Μάγοι, τη σμύρνα της ελπίδας το λιβάνι...

Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,

και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,

βλέπω κι αλλάζει γίνεται ναός,

ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!

Τα Κάλαντα του Ελληνισμού

Η ονομασία “Κάλαντα” προέρχεται από τις αρχαίες Ρωμαϊκές Καλένδες (calenta) που ήταν γιορτές που γίνονταν στην αρχαία Ρώμη κατά τις πρώτες πέντε ή επτά μέρες κάθε μήνα. Στη διάρκεια αυτών των ημερών που ήταν μέρες αργίας, επικρατούσε μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση και γίνονταν μεγάλες ολονύχτιες διασκεδάσεις με οινοποσίες, μεταμφιέσεις, χορούς κ.α.

Ήταν δε ιδιαίτερα ευχάριστες οι καλένδες του Γενάρη, αφού αυτός ο μήνας ήταν (και είναι) η αρχή του χρόνου, που αυτή την εποχή ήταν και η εορτή του θεού Ιανού που το όνομά του πήρε ο πρώτος μήνας του χρόνου, ο Ιανουάριος. Παρ' όλο όμως που τα κάλαντα πήραν το όνομά τους από τις Ρωμαϊκές Καλένδες*, η προέλευσή τους είναι αρχαία ελληνική, από το έθιμο της Ειρεσιώνης.

Πέρασαν μετά στο Βυζάντιο και έφτασαν μέχρι τις μέρες μας.

Η Ειρεσιώνη ήταν ένα έθιμο της αρχαίας Ελλάδας που γινόταν δύο φορές το χρόνο. Μια φορά την Άνοιξη για να παρακαλέσουν τους θεούς να προστατέψουν τη σοδειά και μια το Φθινόπωρο για να τους ευχαριστήσουν για την καλή συγκομιδή που είχαν.

Η Ειρεσιώνη πήρε το όνομά της από τη λέξη “Είρος” και αργότερα ονομάστηκε έριον και στη συνέχεια πήρε το όνομα μαλλί! Έτσι λίγο πριν τη Βυζαντινή εποχή, τα παιδιά έπαιρναν το βαμμένο μαλλί (το έριον) και πήγαιναν τα βράδια του Δεκέμβρη τραγουδώντας στους νοικοκυραίους και προσφέροντας ευχές για την καρποφορία της γης. Αυτό το έθιμο οι ιερείς στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους βοήθησαν τους ανθρώπους να αισθανθούν ότι αυτές τις ημέρες στο τέλος του Δεκεμβρίου εορτάζεται η γέννησης του Χριστού! Όλοι οι άνθρωποι και τα παιδιά αποδέχθηκαν τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Έτσι τα κάλαντα την Βυζαντινή εποχή, με τη συμμετοχή ανθρώπων της εκκλησίας, αναφέρονται στο θρησκευτικό γεγονός της γέννησης του Χριστού. Υπάρχουν και σε κάποιες περιοχές ευχές και για την καρποφορία της γης.

* Εκείνοι που δεν είναι Χριστιανοί: Και στο νησί μας γνώρισα τρεις ανθρώπους που δεν ήταν Χριστιανοί, αλλά γιόρταζαν όπως εμείς τα Χριστούγεννα. Είχαν εκτιμήσει αυτή τη γιορτή, είχαν πει.

* Καλένδες: οι πέντε ή επτά πρώτες μέρες κάθε μήνα, κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο.

Calandae λατινικά, νεο-μηνία ελληνικά