Μικρασιατικά παραλειπόμενα…

Θα σας διηγηθώ μια ωραία ιστορία.

Ήταν το τέλος της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου 2015 στην Ερμούπολη, όταν πλησίασα τον Πρόεδρο των Μικρασιατών Χρήστο Τσαούσογλου, παρουσία του Δημ. Γρυπάρη, και του εξέφρασα την απορία μου για την απουσία τους από το ιστορικό γεγονός, προτρέποντάς τον να ενδιαφερθεί, ώστε να ραφτούν Μικρασιατικές στολές, με δική μου ανάληψη εξόδων.

Σε μια επόμενη συνάντηση με τους Νίκο Λειβαδάρα και Χρ. Τσαούσογλου, συμφωνήθηκε η έρευνα και η πραγματοποίηση του εν λόγω εγχειρήματος κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Πέρασε ο καιρός και καθώς η ιδέα μου βρήκε πρόσφορο έδαφος, ράφτηκαν έξι καινούργιες μικρασιατικές στολές και ήρθε η μέρα της παρέλασης, όπου μαζί με όλους τους άλλους είδατε στις 25/3/2016 στην Ερμούπολη και έξι συμπολίτες μας ντυμένους με αυτές τις στολές, να παρελαύνουν και να συγκινούν τον κόσμο, απ’ ό,τι έμαθα. Γιατί εγώ απουσίαζα και δεν τους είδα.

Κι ερχόμαστε στα μεθεόρτια της ιστορικής ημέρας μνήμης, όπου πάντα το φρόνημα είναι υψηλό και τα ιδανικά προβάλλονται αρκούντως.

Σε άρθρο της Κοινής Γνώμης (28/3/2016) ο ενθουσιωδώς αποδεχόμενος την προσφορά μου Πρόεδρος Χρ. Τσαούσογλου “ επέτρεψε” τη διατύπωση :… η παρέλασή μας με μικρούς Μικρασιάτες ντυμένους παραδοσιακά, “μια γενναιόδωρη προσφορά φίλης του Συλλόγου”!

Στο δε δεύτερο εβδομαδιαίο τοπικό φύλλο της 31/3/2016 αναφέρθηκε: “…Εύγε, ο Πρόεδρος κατάφερε το ανεκτίμητο επίτευγμα συμμετοχής των Μικρασιατών στις παρελάσεις” κλπ κλπ!! Σιγήν ιχθύος για την προσφορά των 1400 €, όταν είναι γνωστό ότι δημοσιεύονται καθημερινά δωρεές από 20 € σε τοπικούς συλλόγους.

Δεν ξέρω τι είδους διαχείριση στο Δ.Σ. των Μικρασιατών επιτρέπει, με τις συνδρομές των μελών του, τέτοια αντιμετώπιση και έλλειψη στοιχειώδους αναγνώρισης, με το να αρκούνται σε ιδιωτικές ευχαριστίες. Εκείνο όμως που πιστεύω είναι , ότι μοιάζει ανεπίτρεπτο να υπάρχουν και να συντηρούνται επί μακρόν, μέτωπα και εξουσίες, επειδή μια γραφίδα “πρυτανεύει” στον Σύλλογο Μικρασιατών από την ίδρυσή του. Και καταφέρνει μάλιστα, οι μεν καλοί και άξιοι να αποχωρούν, οι δε πράοι να ανέχονται, να ενέχονται και να συντηρούν συμπεριφορές MEDIOCRE …

Στην μετά Λειβαδάρα εποχή, ο Σύλλογος φοβάμαι ότι διολισθαίνει και δεν ανταποκρίνεται στις ιδέες, τις αρχές και το μεγαλείο των Μικρασιατών ανθρώπων του γένους μας.

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, όπου όλα γύρω μας απαξιώνονται και ισοπεδώνονται προς τα κάτω, ελέω μιας θλιβερής και απερίγραπτης αριστεράς, χρειάζεται γενναιότητα, γνήσια ευγένεια και συνέχιση της συριανής παράδοσης της ποιότητας και της αναγνώρισης του ωραίου και του αληθινού. !

Άλλωστε, “Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ”

Ας μην το ξεχνάμε.

Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και δεν αντέχουν σε άλλη θεώρηση.

Δέσποινα Παρασκευαΐδου

Καλαμάκι, Αθήνα

ΣΗΜ: Κάτι χάνεται από την παλιά Συριανή γλυκύτητα; Ή μήπως είναι ιδέα μου ως νοσταλγός άλλων χρόνων και τρόπων;