Φαινομενικές Αντιφάσεις

Συχνά ακούω: "Είναι κομμουνιστής, έχει επιχειρήσεις και ζει σε παλάτι με πισίνες και με θαλαμηγό; Αν δεν του αρέσει, ας απαλλαγεί από τα πλούτη του και να μας αφήσει ήσυχους εμάς με τις μικροϊδιοκτησίες μας ". Μοιάζει πολύ ισχυρό επιχείρημα, αλλά είναι φτηνό σόφισμα. Ο κομμουνισμός ποτέ δεν είπε να μοιράσουν οι πλούσιοι τα πλούτη τους στους φτωχούς. Ο Χριστός το είπε. Ο κομμουνισμός λέει να υπάρχει κοινοκτημοσύνη όλων των μέσων παραγωγής. Όχι να μοιράσω τα πλούτη μου, αλλά να γίνουμε όλοι συνιδιοκτήτες όλων όσων όλοι έχουν. Μπορεί να θεωρώ (σωστά ή λάθος) ότι η κοινοκτημοσύνη είναι η πιο δίκαιη λύση, παλεύω για να επικρατήσει, αλλά ζω σε ένα περιβάλλον με ιδιοκτησίες και, όσο ζω σ΄ αυτό, διαβιώνω με τον τρόπο που το σύστημα μου επιβάλλει. Θυμίζω πως από τους ιδρυτές του κομμουνισμού, ο F. Engels ήταν μεγαλοεπιχειρηματίας.

"Αν δεν αρέσει στους πρόσφυγες το καθεστώς του τόπου τους, γιατί δεν μένουν εκεί να το αλλάξουν, παρά έρχονται σ΄ εμάς προσπαθώντας μάλιστα να αλλάξουν εμάς και να μας κάνουν όπως είναι στη χώρα τους; Αν εσένα σου αρέσουν πάρ' τους στο σπίτι σου". Κανένας δεν θέλει να φύγει από τον τόπο του. Φεύγει όταν κινδυνεύει η ζωή του. Τι να κάνει ένας ανθρωπάκος, πώς να τα βάλει με τους βαριά εξοπλισμένους στρατούς με όπλα αγορασμένα από ξένους; Πώς να ζήσει όταν τα πάντα ανήκουν σε άλλους, συχνά αλλότριους, ενώ αυτός δεν διαθέτει παρά τα χέρια του; Πώς να ζήσει ο απελευθερωμένος δούλος χωρίς γη, κοπάδι, καράβι, άλλο κεφάλαιο και χωρίς κοινωνική μέριμνα για όλα αυτά; Αυτό δεν σημαίνει πως θέλει να αλλάξει τον τρόπο που έχει συνηθίσει να ζει. Όσο για το δεύτερο σκέλος, ναι, έχω στο σπίτι μου μια αλλοδαπή που εργάζεται για μένα και την πληρώνω για τη δουλειά της, αλλά είναι τυχαίο, δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πως είμαστε Έλληνες και Χριστιανοί. Οι Έλληνες, ανεξάρτητα από φυλή, σέβονταν ως ιερή τη φιλοξενία και λάτρευαν τον Ξένιο Δία. Ισχυρίζομαι πως είμαι Έλληνας για να διεκδικώ την τιμή που πρέπει στους άξιους και αναγνωρισμένους πάγκοινα προγόνους μου, αλλά χωρίς να υιοθετήσω το πνεύμα, τα ήθη και τις ιερές ευθύνες εκείνων; Είμαι Χριστιανός και διατυμπανίζω τη διαφορά μου από τη βάρβαρη θρησκεία των προσφύγων, που μόνο το μίσος διδάσκει, αλλά ξεχνώ τη διδασκαλία του Σωτήρα: "ἐπείνασα καὶ ἐδώκατὲ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατὲ με, ξένος ἢμην, καὶ συνηγάγετὲ με, γυμνὸς, καὶ περιεβάλετὲ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθὲ με, ἐν φυλακῇ ἢμην, καὶ ήλθετε πρὸς με. Τότε αποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σὲ είδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δὲ σὲ εἲδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δὲ σὲ εἲδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ήλθομεν προς σὲ; καὶ αποκριθείς ὁ βασιλεύς ἐρεῖ αὐτοίς· ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὃσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν αδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοῖ ἐποιήσατε." Δεν θέλομε να είμαστε ίδιοι με αυτούς, αλλά ακριβώς γι΄ αυτό, πρέπει να τους συναγάγουμε, να τους περιβάλουμε με την αγάπη μας. Κι αν θέλουμε να γίνουν αυτοί ίδιοι με εμάς, πρέπει να μην τους το αρνιόμαστε, π.χ. διώχνοντας τα παιδιά τους από τα σχολεία μας. Καθένας τους είναι ο Χριστός μας!

Φυσικά, η στάση που περιγράφω απαιτεί ευθύνη, γενναιότητα και αυτοθυσία. Ο πρόσφυγας και ο φτωχός βρίσκονται σε ένδεια. Δίπλα τους βρίσκεται ο βολεμένος. Όταν οι άνθρωποι πεινούν είναι βιολογικά φυσικό όλοι κάποτε να κλέψουν, κάποιοι πιο πριν, άλλοι αργότερα από τους άλλους. Οι Γιάννη-Αγιάννηδες ποτέ δεν θα λείψουν, ούτε φυσικά και οι Ιαβέρηδες. Οι ιδιοκτήτες θα υπερασπισθούν, φυσικά, το έχει τους, ακόμη και με βία, οι άλλοι θα απαντήσουν στη βία με βία. Οι ξένοι είναι βίαιοι! Οι δικοί μας μετανάστες στις ΗΠΑ πριν από πάνω από ένα αιώνα έγιναν γνωστοί για τις παράνομες ενέργειές τους και οι Ιταλοί πρόσφυγες σχημάτισαν τη μαφία. Οι ξένοι είναι πάντοτε επίφοβοι. Εμείς όμως τι κάνομε;

Η μετανάστευση ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσει. Υπήρχε και θα υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι. Οι ιδιοκτήτες ακίνητης γης ένοιωθαν πάντοτε φοβισμένοι απέναντι στους νομάδες, τους ξένους, τους Ρομά. Οι νομάδες βοσκοί ήταν πιο άγριοι, συνηθισμένοι να αφαιρούν ζωή από τα ζωντανά τους, που πάλευαν για να επιβιώσουν, ενώ οι γεωργοί αφαιρούσαν ζωή από το φυτικό κόσμο που δεν μπορούσε να διαμαρτυρηθεί. Παρόλα αυτά, ο αγρότης Κάιν ήταν που σκότωσε το βοσκό αδελφό του Άβελ όταν ο Θεός δεν δέχθηκε τη θυσία του, ενώ δέχθηκε του Άβελ (η αγορά προτίμησε τα κατσικάκια του Άβελ αντί των ζαρζαβατικών του Κάιν). Οπωσδήποτε η βία ενεδρεύει παντού. Και η μετανάστευση ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσει. Το κλίμα αλλάζει, εύφορες περιοχές μετατρέπονται σε ξερές ερήμους, κάπου βρίσκεται πετρέλαιο, κάπου υπάρχει νερό που δεν υπάρχει αλλού, και οι κάτοικοι αναγκάζονται να φύγουν κυνηγημένοι είτε από την ανέχεια είτε από τη βία που αναπτύσσεται στις επίμαχες περιοχές. Η μετανάστευση παίρνει ποικίλες μορφές. Στην αρχαιότητα οι Περσικές ορδές έφθασαν στην Ελλάδα για να απωθηθούν από τους προγόνους μας, και ο στρατός του Αλεξάνδρου κατέκτησε τις πολιτισμένες πόλεις της Ανατολής. Συνεχείς μεταναστεύσεις, που οι κοσμοκρατορίες με τις ποικίλες Pax, romana παλιά, britannica στα νεότερα χρόνια, americana στα πολύ νεότερα, διευκολύνουν τις μετακινήσεις λαών.

Κι εμείς, ο λαός; Η βασική ειδοποιός διαφορά υπάρχει μεταξύ δύο ειδών μετανάστες: αυτούς που έρχονται οπλισμένοι και αυτούς που έρχονται άοπλοι. Είπαμε, μπορούν και οι άοπλοι να γίνουν βίαιοι, αλλά βασικά είναι καθένας τους ένας Χριστός. Και τώρα φαίνεται η διαφορά, ποιος είναι Χριστιανός και ποιος είναι υποκριτής, Γραμματέας, Φαρισαίος. Ζούμε σε μια κοινωνία με ανισότητες και με βία που και τα δυο προάγουν τη μετανάστευση. Είναι δεδομένο. Αν είμαστε ονειροπόλοι και αγωνιστές προσπαθούμε να εξαλείψουμε την ανισότητα και τη βία που συνοδεύει την αναγκαστική μετανάστευση (προσφυγιά). Αλλά όσο υπάρχουν αυτά, πρέπει και να επιβιώσουμε. Με αυτά.

Υπάρχει η κρατική βία (αστυνομία), που χρέος της είναι να μας προφυλάξει από τους κινδύνους. Αν αυτή δεν επαρκεί, η λύση δε βρίσκεται στην αυτοδικία, αλλά αφενός στη φιλική συμπεριφορά στους ξένους, όπως επιτάσσει η Ελληνική και Χριστιανική παράδοσή μας και παράλληλα, η προσπάθεια να αλλάξουμε το καθεστώς που θα κάνει πιο αποτελεσματικά και δίκαια τα όργανα ασφάλειας.