Βραβεύτηκαν άνθρωποι που είναι Μέλη του ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης πραγματοποιήθηκε βράβευση μελών για την εξαιρετική προσφορά τους στο Μουσείο. Η τιμητική εκδήλωση είχε προγραμματιστεί για τη Γενική Συνέλευση του 2020. Ωστόσο οι περιορισμοί επιβλήθηκαν στις συγκεντρώσεις εκείνης της εποχής εξαιτίας της πανδημίας και των ασθενειών που υπήρχαν τότε. Έτσι φρόντισαν να μεταθέσουν εκείνη τη συνάντηση των ανθρώπων που το Ναυτικό Μουσείο επιθυμούσε να τους βραβεύσει. Στην φετινή χρονιά που η πανδημία είχε σταματήσει να υπάρχει θέλησαν, η κ. Αναστασία Αναγνωστοπούλου Παλούμπη με τα μέλη του Ναυτικού Μουσείου να αποδώσουν τις ευχαριστίες τους και να τιμήσουν τους ανθρώπους για την εθελοντική προσφορά τους υπέρ των σκοπών του Μουσείου και κατά συνέπεια στην προβολή της ναυτικής μας παράδοσης ο σπουδαίος σκοπός του έργου του μουσείου είναι η προστασία και η παρουσίαση των παραδοσιακών σκαφών και της ξυλοναυπηγικής τέχνης. Σήμερα πολύ λίγα σκαριά έχουν επιβιώσει και να είναι άξια να επαναλάβουν την τέχνη τους... “Τα αγαπώ αυτά τα καράβια... γιατί εκεί πέρα βλέπεις τη ρωμιοσύνη τη βασανισμένη, που όμως δεν χάνει το κέφι της και το μεράκι της...”έγραφε ο Φώτης Κόντογλου, που αγαπούσε και θαύμαζε τα καράβια. Ίσως πρέπει να δοθεί ειδικό βάρος... όχι μόνο στη διατήρηση των ίδιων των πλοίων, αλλά και στο επάγγελμα του ξυλουναυπηγού. Να μην χαθεί η πολύτιμη αυτή γνώση και δεξιότητα που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και να καλλιεργηθεί η αγάπη για αυτή την πλευρά του ναυτικού μας πολιτισμού στις επόμενες γενιές Ελλήνων. Σε αυτόν τον τομέα σημαντική ήταν η συμβολή δύο νησιωτών μελών μας, που έζησαν και μεγάλωσαν με τα αυθεντικά αυτά δημιουργήματα της ξυλοναυπηγικής μας παράδοσης.

Μανώλης Ζώρζος

Ο Μανώλης Ζώρζος, είναι καπετάνιος του εμπορικού ναυτικού, αλλά για αρκετά χρόνια πλοίαρχος τουριστικών καϊκιών. Είναι γιος του Γιάννη Ζώρζου, φημισμένου καραβομαραγκού και ιδιοκτήτη ταρσανά Σύρου. Μαζί με τον αδελφό του Νικόλα συνεχίζει την ξυλοναυπηγική παράδοση και ναυπήγηση ξύλινων σκαφών. Ο Μανώλης Ζώρζος ασχολείται επίσης με την επίμονη εργασία της μικροναυπηγικής, κατασκευάζοντας σε κλίμακα διάφορους τύπους παραδοσιακών σκαφών του Αιγαίου. Επίσης αποτυπώνει και καταγράφει με λεπτομέρεια κάθε στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε, κατά τη διαδικασία της κατασκευής. Στο μουσείο προσέφερε μια χειροποίητη πλώρη τράτας και μέρος του φωτογραφικού αρχείου από την κατασκευή σκαριών.

Αντώνης Βλασσόπουλος

Ο Αντώνης Βλασσόπουλος ναυτικός από τη Μύκονο, κατασκευάζει χρόνια τώρα με μεγάλο μεράκι και εξαιρετική λεπτομέρεια μοντέλα αιγαιοπελαγίτικων σκαφών. Με τα δημιουργήματά του έχει εμπλουτίσει τη συλλογή του μουσείου ήδη με 6 μοντέλα καϊκιών. Επίσης τον Φεβρουάριο του 2020 προσέφερε μια λαγουδέρα από μικρή βάρκα και 34 εργαλεία μαραγκού που ανήκουν στον παππού Μαθιό Βλασσόπουλο, ο οποίος έκανε επισκευές σε ξύλινες βάρκες. Τα εργαλεία αποτελούν σημαντική συμπλήρωση της συλλογής του μουσείου για την παραδοσιακή ναυπηγική και οπωσδήποτε θα περιληφθούν στη σχεδιαζόμενη μελλοντική επανέκθεσή της.

Το τρεχαντήρι ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και γύρω από το νησί, τη Σύρο.

Με το παλιό παραδοσιακό τρεχαντήρι, η διαδρομή εν πλω αποτελεί μία από τις προτάσεις προσαρμοσμένων δραστών που δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να βιώσει, να ζήσει στη Σύρο διαφορετικά. Η περιήγηση ξεκινά με την αναδρομή του 1822 περνώντας διαδοχικά από τη δημιουργία της νέας πόλης στην πορεία των ταρσανάδων, την ιστορία του μεγαλύτερου και παλαιότερου φάρου της Ελλάδας. Σ’ αυτό το νησί δημιουργήθηκε η πρώτη βιομηχανία και φυσικά ιδιαίτερα σημαντικό είναι η δημιουργία... το θαύμα της Ερμούπολης. Είναι σημαντικό ότι το μεγαλύτερο ναυπηγικό κέντρο στην Ελλάδα ήταν η Σύρος. Ακολούθησαν η Ύδρα, οι Σπέτσες, ο Πειραιάς και η Σκόπελος. Η ναυπηγική δυναμική της Σύρου με τα κατά χιλιάδες περισσότερα κατασκευασμένα σκάφη, σε σχέση με κάθε άλλο ναυπηγείο της χώρας, γέμισε τις ελληνικές θάλασσες με αμέτρητα συριανά σκαριά, πραγματικά έργα τέχνης. Η οικογένεια Μαυρίκου έχει ανεξίτηλο το σημάδι της στην ελληνική ναυπηγική παράδοση από την ίδρυση του ναυπηγείου το 1860 μέχρι σήμερα. Στον χώρο του Αιγαίου είναι το Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης, που περιέχει χειρόγραφα σχέδια από το αρχείο της οικογένειας Γεωργίου, και εργαλεία σχεδιαστηρίου ναυπηγού... καθώς και διάσωση ναυπηγικής και ναυτικής τέχνης του Αιγαίου.