Οι “Ώτα Ακούειν” συντροφεύουν μουσικά το καλοκαίρι μας

Με όχημα το μουσικό και στιχουργικό απόθεμα του Μιχάλη Λαμπρίδη, που συνεχώς εμπλουτίζεται με νέες συνθέσεις και αλήθειες ειπωμένες μέσω του πολιτισμού -διαχρονικά τεκμήρια μίας κοινωνικής πραγματικότητας που επαναλαμβάνεται στο πέρασμα των δεκαετιών- τα μέλη του μουσικού σχήματος “Ώτα Ακούειν” αντιστέκονται στην πλήξη, τον χειρότερο εχθρό της τέχνης.

Καλλιεργώντας τον πολιτισμό και επιδιώκοντας να εκτεθεί, χωρίς να θεωρεί δεδομένη τη σχέση του μαζί του, αλλά αναζητώντας την συνεχώς μέσα κι έξω από καθιερωμένους τρόπους, το Συριανό συγκρότημα συμμετέχει και φέτος στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου, σκορπώντας γνήσιες λαϊκές μελωδίες με στίχους, αληθινούς και βιωματικούς που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά.

Στο πλαίσιο του προγράμματος “Σύρος Πολιτισμός – Culture 2015”, οι “Ώτα Ακούειν” έδωσαν μία ξεχωριστή συναυλία στην Πιάτσα του μεσαιωνικού οικισμού της Άνω Σύρου. \

Με αφορμή την επόμενη εμφάνισή τους στο Κηπάριο της Μεταμόρφωσης στις 9 Αυγούστου, ο Μιχάλης Λαμπρίδης (πιάνο, φωνή), ο Αλφρέδος Δελιβέρτης (ακουστική κιθάρα, φωνή), ο Ανδρέας Πολίτης (βιολί, φωνή) και ο Πάνος Δραμυτινός (ηλεκτρικό μπάσο, φωνή) μίλησαν στην “Κοινή Γνώμη” για το όραμα, τους κοινούς τόπους και την αγάπη τους για τη μουσική, που τους συνδέουν τα τελευταία οχτώ χρόνια, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι αντιλαμβάνονται την τέχνη. Σημειώνεται ότι το σχήμα συμπληρώνει με τη μοναδική φωνή της η Ρένα Βέργου.

Πότε τέθηκαν οι πρώτες βάσεις για τη δημιουργία αυτού του σχήματος, το οποίο απολαμβάνει το κοινό της Σύρου από τον Οκτώβριο του 2007;

Ανδρέας Πολίτης: “Το DNA του σχήματος ξεκίνησε να υπάρχει πριν από 40 χρόνια. Από τότε, άλλαξε αρκετές μορφές. Κάποτε ήταν τετράγωνο, κάποτε τρίγωνο και κατέληξε τελικά στη μορφή που έχει σήμερα και με την οποία πορευόμαστε”.

Μιχάλης Λαμπρίδης: “Τις προηγούμενες δεκαετίες, το σχήμα πλαισίωναν πρόσωπα δανεικά από άλλες παρέες. Πολλοί εξ' αυτών παίζουν σήμερα στην “Ορχήστρα των Κυκλάδων”. Υπήρχε ένας βασικός πυρήνας στο παλιό “Ελληνικό Καφενείο”, ο οποίος με τον καιρό διευρυνόταν. Από την παρέα μας έχουν περάσει πολλοί μουσικοί, οι οποίοι στη συνέχεια έκαναν άλλες δουλειές. Το κάθε σχήμα ήταν διαφορετικό. Η τελική μορφή του σχήματος, το οποίο και αυτό αμβλύνει τις γωνίες του και σταδιακά βελτιώνεται, διατηρείται τα τελευταία 8 χρόνια. Η μορφή αυτή επιβεβαιώνει και το όνομα του γκρουπ. Είναι οι πιο σταθεροί άνθρωποι που πιστεύουν περισσότερο τα κομμάτια και εργάζονται με αυτά”.

Ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που κρατούν την ομάδα δεμένη και προσηλωμένη στο στόχο, για τον οποίο δημιουργήθηκε;

Μ. Λ: “Οι ευαισθησίες και οι κοινοί τόποι αναφοράς σε αυτό που αναζητούμε στον πολιτισμό και στην αισθητική. Με τον ίδιο τρόπο αντιλαμβανόμαστε το όμορφο και το χυδαίο για να το αποφεύγουμε όσο μπορούμε. Η τέχνη δεν έχει σκοπό, δεν ξέρουμε πού πηγαίνει, όπως και ο άνθρωπος. Άλλοι άνθρωποι, όταν ερωτώνται για την τέχνη τους, εμφανίζονται σίγουροι. Εγώ προσωπικά νιώθω ότι πατάω σε κάρβουνα αναμμένα όταν παίζουμε μπροστά στο κοινό. Έχω πάντα τρακ και σκέφτομαι εάν θα καταφέρουμε να βγάλουμε τη βραδιά”.

Ποια είναι η ταυτότητα των κομματιών σας, τα οποία τυγχάνουν της θερμής ανταπόκρισης του κοινού;

Μ. Λ: “Περιστρέφονται γύρω από μια θεματολογία στιχουργική, εμπνευσμένη από την ποίηση, την οποία αγαπώ. Συνεπώς, μου βγαίνουν πιο πολύ σε τραγουδίσματα. Επεξεργάζομαι το στίχο με έναν τρόπο πολύ προσωπικό, ο οποίος είναι ακατανόητος πολλές φορές. Δηλαδή δεν είναι σίγουρο ότι όλοι καταλαβαίνουν τους στίχους. Μου το έχουν συζητήσει και τα παιδιά ότι “υπάρχει ένας καταιγισμός πληροφοριών και εικόνων και αυτό πολλές φορές λειτουργεί εις βάρος της επικοινωνίας. Δεν προλαβαίνουν να τις αφομοιώσουν. Αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως, είναι να παρουσιάζουμε τραγούδια επίκαιρα, που να περιγράφουν την κατάσταση γύρω μας σαν μικρά κοινωνικά ρεπορτάζ”.

Πάνος Δραμυτινός: “Όσο πιο αληθινοί είναι οι στίχοι, τόσο πιο διαχρονικοί γίνονται. Λέμε τραγούδια που γράφτηκαν πριν από 15-20 χρόνια και οι στίχοι τους παραμένουν ακόμα επίκαιροι. Αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα που υπήρχαν τότε, δεν έχουν ακόμα λυθεί”.

Πόσο σημαντικό είναι για ένα μικρό νησί, όπως η Σύρος να διαθέτει ένα δικό του μουσικό σχήμα τόσο παραγωγικό και ταυτόχρονα τόσο οικείο στον καθένα προσωπικό;

Π. Δ: “Είναι σημαντικό γιατί αυτό δείχνει ότι το κοινό ταυτίζεται και αφουγκράζεται τις δικές μας ανησυχίες, οι οποίες εκφράζονται μέσα από τη θεματολογία και το περιεχόμενο των τραγουδιών. Ωστόσο, αυτά αφορούν και σε ευρύτερα προβλήματα, οπότε η σημασία τους δεν μπορεί να περιοριστεί σε έναν μόνο τόπο”.

Α. Π: “Γενικά, η Σύρος έχει μία πολύ καλή σχέση με τη μουσική. Υπάρχει πολύς κόσμος που ασχολείται με αυτή. Πολλοί άνθρωποι παίζουν διάφορα όργανα, έχουν γκρουπάκια και κάνουν εξαιρετικές δουλειές. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε ένα σχήμα, στο οποίο το 99% της παραγωγής πολιτισμού που κάνουμε, είναι πράγματα καινούρια. Δε βασιζόμαστε στο να αναπαράγουμε και να βελτιώνουμε ή να παίζουμε με τον δικό μας τρόπο την τέχνη και τις ιδέες κάποιου άλλου δημιουργού, αλλά δημιουργούμε. Δηλαδή έχουμε τον “θείο” Μιχάλη Λαμπρίδη. Ο Μιχάλης γράφει τους στίχους των κομματιών, η βασική ιδέα της μουσικής είναι δική του και ο καθένας προσθέτει το δικό του λιθαράκι στο μουσικό γίγνεσθαι, βάζοντας το όργανό του, τις ιδέες του, τη δική του αισθητική και τελικά βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα. Είναι πράγματα τα οποία έχουμε την τύχη να τα παράγουμε εμείς. Αυτή τη στιγμή μπορεί να έχουμε και 100 κομμάτια. Θα μπορούσαμε να κάνουμε και πέντε δίσκους. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι εύκολο σε έναν χώρο όπου δεν υπάρχει η μεγάλη υποστήριξη από την κοινωνία. Αυτό που λένε ουδείς προφήτης στον τόπο του. Τα τελευταία χρόνια κάτι πάει να γίνει. Εν πάση περιπτώσει ανεξάρτητα σε πόσους αρέσει ή δεν αρέσει, γιατί η τέχνη είναι σαν τα χρώματα, νομίζω ότι είναι σημαντικό πως ένα από τα σχήματα που δημιουργούν πράγματα στη Σύρο είμαστε και εμείς και νιώθουμε τυχεροί που κάνουμε αυτό το πράγμα”.

Ωστόσο, το σχήμα δέχεται επιρροές από άλλους δημιουργούς;

Αλφρέδος Δελιβέρτης: “Οι επιρροές δεν προέρχονται μόνο από καλλιτέχνες, αλλά και από διάφορα άλλα αναγνώσματα, προσωπικά κείμενα που μπορεί να γραφτούν, από τον αέρα που φυσάει τώρα, από το πλοίο που ταξιδεύει από τη Σύρο στον Πειραιά, από τα βιβλία και τους ποιητές που μας άρεσαν και έχουν περάσει στη στιχουργική μας. Δεν ακολουθείται δηλαδή κάποια μανιέρα”.

Α. Π: “Στο σχήμα μας υπάρχει κάτι θετικό, ότι ο καθένας έχει διαφορετικές μουσικές προτιμήσεις στη μουσική. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε όλοι τι είναι όμορφο και τι αισχρό. Παρόλα αυτά, ο καθένας έχει τη δική του μουσική προτίμηση και έρχονται όλες αυτές και κουμπώνουν και δημιουργείται κάτι καινούριο, το οποίο έχει μέσα και επιρροές και από το ρεμπέτικο και από τη τζαζ, το έντεχνο και το μπλουζ και τη ροκ. Όλα αυτά συνθέτονται σε αυτό το σχήμα και δημιουργούν κάτι διαφορετικό, καινούριο”.