Επιστολές

Και περνούν οι άνθρωποι από την ζωή μας και φεύγουν όπως οι επιβάτες στον σταθμό.
Άλλοι βιαστικοί, ανυπόμονοι να συναντηθούν με την μοίρα τους, το άγνωστο, το εντυπωσιακό...
Άλλοι διστακτικοί, γεμάτοι αμφιβολίες μπλεγμένες γύρω από το δίλημμα της σωστής κατεύθυνσης...
Κι άλλοι...

Σε τούτη την χώρα, την Ελλάδα μας, όλοι οι εθελοντές σε όλες τις δράσεις αξίζουν συγχαρητήρια.

Σε τούτο το νησί την Σύρο μας, το άγονο νησί, του θυμαριού, του ασπάλαθα……..-όπως χαρακτηρίζεται-, το φετινό καλοκαίρι γίναμε μάρτυρες τυχαίων ή οργανωμένων προσπαθειών με σκοπό την καταστροφή...

Καλοκαίρι... η εποχή που θέλεις ν' αφήσεις πίσω σου όλη την γκρίζα καταχνιά του χειμώνα μαζί με τις έγνοιες που σε βασανίζουν και ν' αφεθείς στο ευεργετικό χάδι του ήλιου και την δροσερή αγκαλιά της θάλασσας.

Η εποχή που περισσότερο από κάθε άλλη αποζητάς την επαφή με την φύση.

...

Διάβαζα ένα βιβλίο της Γεωργίας Σκοπούλη: «Αυτές που ζήσανε σε δύο κόσμους». Εικοσιτρείς αλλοδαπές στην Ήπειρο διηγήθηκαν τις ιστορίες τους. Ήταν από Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ουζμπεκιστάν, Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Τσεχία. Κριτήριο στην επιλογή τους ήταν να...

Η καθιέρωση, από τις εφημερίδες, της στήλης στην οποία οι αναγνώστες έχουν την δυνατότητα να εκφράσουν τη γνώμη τους, ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια και απ’ όσο γνωρίζω τουλάχιστον εγώ, από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.  

Σήμερα, μόνο δύο είναι οι εφημερίδες, πανελλαδικής εμβέλειας...

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, μεταξύ των άλλων δράσεων που οργανώθηκαν από τον Δήμο Σύρου - Ερμούπολης σε συνεργασία με διάφορους φορείς, ξεχώρισα αρνητικά τη δράση που αφορά στο καθάρισμα του μονοπατιού για τη «σπηλιά του Φερεκύδη». Ατυχέστατη, κατά τη γνώμη μου επιλογή, αφού...

Αγαπητοί,

Διάβασα την επιστολή του Βαγγέλη Περρή. Ο καθ’ όλα συμπαθής, και αόκνως εργαζόμενος (στο παρελθόν, το παρόν και ευελπιστώ στο μέλλον) για το καλό του νησιού, ας μου επιτρέψει να υπογραμμίσω ότι δεν υπάρχουν «αυθορμήτως προσερχόμενοι Ηρακλείς» ενός στέμματος. Οι Ηρακλείς ενός...

Έμαθα ωριμάζοντας πως όποτε θέλεις να μάθεις κάτι καινούργιο, πρόσεχε ή και ρώτα κάποιο νήπιο. Πριν πάει σχολείο. Πετούσε ο γιος μου, τεσσάρων χρονών, μια κάλτσα. Τη σήκωνε και την ξαναπετούσε. Κάποια στιγμή έπεσε μέσα σε ένα βάζο. «Ζήτω! Νικησα!». «Ποιον νίκησες, αγόρι μου;» απόρησα. «Το στόχο...

Για την αρχή της ζωής συζητήσαμε στην προηγούμενη επιφυλλίδα. Πλειάδα σημαντικών ανθρώπων, με συντονιστή το Γιάνη Δημολιάτη, άνοιξαν μια συζήτηση με θέμα «Πότε πρέπει να πεθαίνουμε», ιδωμένο από φιλοσοφική, ιστορική, εκκλησιαστική σκοπιά. Εμπνευσμένος από τη θαυμάσια συζήτηση, γράφω αυτά τα δύο...